Nog 5 minuten

en dan ga ik slapen.

5 minuten: net genoeg om nog iets te schrijven.

5 minuten: om zeker te zijn dat Anna nu eindelijk slaapt.

Niet dat ze lastig was om een of andere niet bepaalde reden (babies hebben dat nu wel eenmaal af en toe). Neen, ze had wel degelijk een goede reden: ze heeft overgegeven.

Een goed uur heb ik er mee opgezeten om zeker te zijn dat het er toch wel allemaal uitlag wat er uit moest komen. Daarna wou ik haar terug leggen, maar ze krijste het kot bijeen én maakte daarbij haar zus wakker, dus heb ik haar maar meegenomen bij mij in bed.

Eerst protesteerde ze nog eventjes, maar algauw begon ze zich in allerlei bochten te wringen om de slaap te proberen vatten. Het lukte duidelijk niet want na 10 minuten zette ze zich recht en keek zo met een verslagen uitdrukking naar mij … ocharme.

Ik heb haar maar terug proberen leggen in haar eigen bed en hoera! het lijkt gelukt te zijn: toen ik haar neerlegde gaf ze geen kik. Ze leek opgelucht om in haar eigen bedje te mogen.

Zonet naar beneden gegaan om een was in te steken, want zowel haar beddegoed als haar slaapzak zijn (uiteraard) vuil. Gelukkig heb ik alles in reserve 🙂

De 5 minuten zijn voorbij en het is nog altijd stil. Ik kruip er dus ook maar in.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *