… wij hebben ongeloofelijke haast (Herman van Veen)
Dat was zowat gisteren mijn dag in een notedop: haast, haast, haast. Van hier naar daar rennen en terug. En nog eens over en weer. Hoe dan? Wel, als je er rekening mee houdt dat het ongeveer 35min rijden is tussen Gent en Sint-Niklaas, dan moet ge u de volgende routine proberen voorstellen:
- 9 – 10u30: turnen Zelie – Gent
- 11u – 14u: koorrepetitie Zelie – Sint-Niklaas
- 11u30 – 12u30: Turnen Louis – Gent (met dank aan F. om hem te brengen, maar zelf afgehaald)
- 14u00 – 17u30:Â Brevettendag turnen Zelie en Louis – Gent
- 19u: Zelie afzetten in Sint-Niklaas voor koorconcert ’s avonds
- 20u: met gezin naar Sint-Niklaas voor koorconcert
Om het zacht uit te drukken: het was hectisch.
Eerst wou ik Zelie de koorrepetitie ’s middags laten overslaan, maar in tegenstelling tot de andere kinderen van het koor was het haar eerste optreden en ik was een beetje bang dat de middag oefensessie te belangrijk was voor ’s avonds. Ik heb nog gelijk gekregen ook en Zelie was zeer blij dat ik die extra toer gedaan heb.
Eventjes respijt gehad ’s avonds toen de brevettendag al om 16u30 afgelopen was in plaats van op het voorziene uur (later). En ook een beetje geluk gehad toen ik ’s middags toestemming kreeg van de koorleiding om Zelie eventueel al een half uur vroeger te mogen brengen (vanaf 18u30 dus), anders was ik nooit op tijd terug in Gent geraakt om met iedereen dan opnieuw naar Sint-Niklaas te rijden.
Maar los van het opjagen, het was een leuke dag en vooral: de kinderen vonden het fantastisch. Louis en Zelie hebben hun turnbrevet gehaald. Niet dat er ook maar één kind het niet zou halen, daar niet van. Het is eerder een pro forma gedoe dan serieus, maar het is goed voor de kinderen en ze tonen dan trots wat ze allemaal geleerd hebben in het jaar.
’s Avonds dan met bijna heel het gezin naar Zelie gaan kijken in Sint-Niklaas, bijna want Anna is thuis gebleven onder het waakvolle oog van nonkel Philippe.
Het optreden was zeer leuk: al die enthousiaste kinderen hun longen uit hun lijf zien zingen. Het was een lust voor het oog. Niet dat het allemaal zo zuiver was, maar je zag dat ze er allemaal ongelooflijk veel plezier in hadden en dus stoorde het in het geheel niet. Na het optreden is Zelie nog enthousiaster dan voordien om ermee door te gaan. Dat belooft dus.
De kinderen lager er uiteindelijk pas om elf uur in, veel te laat ja, maar het is gelukkig vakantie en gezien ik ook niet moet werken wil dat zeggen dat ze er toch niet uitmoeten om één of andere reden.