Zelie heeft dus de allerkortste versie van het virus gehad: toen ze deze ochtend opstond was er niets meer aan te merken. Geen pijn meer, geen last meer, niets.
Des te beter want morgen vertrekt ze op scoutskamp. Deze avond hebben we haar valies gemaakt. Het lijstje erbij genomen en alles afgegaan en dan stuk voor stuk aangevinkt als het in de valies zat.
Het thema dit jaar is ‘Circus’ en, uiteraard, moeten ze verkleedkledij meehebben daarop geïnspireerd. Dus hebben Zelie en ik onze hersenen samen gepijnigd om met een kostuum op de proppen te komen.
Resultaat: een balletpakje dat een onfortuinlijke dood gestorven was (dank u Mamie 😉 ) hebben we gerecupereerd en er een mooi lint op genaaid en afgezet met pailletten. Daaronder zal ze een legging aandoen en zo heeft ze een beetje van een acrobatenpakje.
‘We’ moet ge hier dus wel een beetje ruim zien hé: Zelie heeft het ontwerp meebedacht, ik heb het uitgevoerd. Het naaien lukt Zelie nog zo niet direct.
Morgen hebben we een lange rit voor de boeg dus ik ga er vanavond maar op tijd inkruipen. Alhoewel, het is CSI…
Update: te vroeg gejuicht. Toen ik vijf minuten geleden mij klaarmaakte om te gaan slapen hoorde ik geween: Zelie. Wakker geworden van de hoofdpijn en ze heeft weer koorts. Een nachtvariant van het virus dus.
Afwachten hoe het morgen zal zijn. Ik heb haar gezegd dat ze haar niet onnodig sterk moet houden omdat ze absoluut op kamp mee zou kunnen. Als ze morgen niet in orde is, dan stellen we het gewoon een dagje uit om haar te voeren.
Helaba! Dank zij mij heeft ze dus én een nagelnieuw balletpakje én een circuspakje!