Schoentjes

Het is blijkbaar de tijd van het jaar ervoor: nieuwe schoenen voor de kinderen.

Zoals Miss. White schreef: die dingen kosten stukken van mensen en zijn dus absoluut niet recht evenredig met de maat van de persoon die ze moet dragen. Dus probeer ik geen schoenen meer te kopen die niet in afslag zijn of ik ga bij de iets goedkopere winkel.

Tijdens de solden neem ik de kinderen mee en gaan we schoenen zoeken die voor volgend jaar moeten dienen. En ja, het is een gok maar hoe groter ze worden, hoe minder het gokken is. Alhoewel, Zelie slaat nu al af en toe een maat over, maar tot nu toe heb ik toch al geluk gehad. Hout vasthouden dus.

Voor deze winter veel sjans gehad: Anna’s schoenen gevonden voor € 5 op de rommelmarkt in het Prinsenhof. Geen tweedehands hé. Neen hoor, gloednieuw, volledig in leer en wreed schoon. Complimentjes dat ik er al over gehad heb. Wreed plezant.

Louis zijn schoenen vorig jaar kunnen kopen in de solden. Helft van de prijs, nog € 35. Donkerbruin, beetje sportief en ze zitten als gegoten. Enige nadeel: het zijn er met veters en dus wil hij ze niet aandoen op dagen dat hij zijn schoenen zelf aan en uit moet doen, zijnde dus de zwem- en turndagen op school. Dringend tijd dus dat ik hem leer zijn veters te knopen.

Zelie en Jan hadden er nog geen. Voor Jan had ik gekregen van mijn zus: twee paar die zij voor haar jongens had gekocht, zonder dat ze erbij waren. Bleek, toen ze thuis kwam, dat hun voetjes er niet in pastten: te hoge wreef (erfenisje van hun mama) en dus heeft ze ze maar aan mij gegeven. Het ene paar is deze zomer versleten geworden. Het tweede paar is nog te groot en dus moest hij nieuwe schoenen voor deze winter.

Terwijl Zelie en Louis naar de scouts waren ben ik dan met Jan de stad in getrokken op zoek. Eerst ben ik dan gaan kijken naar Kids Outlet: schoenen aan halve prijs en met een beetje geluk vind je wat je zoekt. Deze keer was het buiten Jan gerekend: ik had een paar of twee gezien die leuk waren, maar Jan vond van niet en dus zijn we verder gaan kijken.

Volgende stop: Eram. Ze hebben daar een minieme kinderafdeling en het is betaalbaar: de duurste (kinder)schoenen waren nog geen € 50. Een beetje zoeken en ik laat Jan kijken én hij vind een paar dat hij mooi vind. Moet dat nu net niet het lelijkste paar zijn in gans die winkel! Nu ja, als ge een kind van drie en een half laat kiezen moet ge daar eigenlijk niet verbaasd over zijn. Maar ik had geluk: dat paar begon maar in maat 30 en zo’n grote voeten heeft Jan nu ook weer niet. De winkeljuffrouw toonde twee andere schoenen die ze wel in zijn maat had en de leukste daarvan heeft hij dan gekozen. Oef! Besteld voor € 39,90.

Na de scouts met Zelie naar dezelfde winkel: ik had er een paar laarzen gezien dat ik heel mooi vond, maar ik weet ondertussen dat onze smaak niet altijd meer overeenkomt en dus had ik ze ’s middags mooi laten staan. En ook omdat ik eigenlijk niet weet welke maat ze op dit moment juist had. Ze heeft vorig jaar een maat overgeslagen en ik kreeg de indruk dat het dit jaar van hetzelfde laken een broek was.

Dubbel gelijk gekregen: de laarzen die ik mooi vond waren niet haar ‘cup of tea’ en effectief, ze is twee maten meer dan deze zomer. Maar alhoewel ze mijn keuze niet goed vond heeft ze wel gevonden wat ze graag zag én die ik ook graag zie. Terwijl we er waren ook nog pantoffels gekocht voor Louis en Zelie en voor een magere € 67,70 waren we bediend.

Miss. White heeft gelijk: kinderschoenen kosten stukken van mensen, behalve als je al eens een gokje waagt en in andere winkels gaat kijken dan in de kinderschoenenwinkels 🙂