Hoe den anderen mijn woorden weet te verdraaien, het is godgeklaagd.
Voor alle duidelijkheid: NEEN, ik had hem geen vrijgeleide gegeven om ’te kopen’. Ik ben niet op mijn hoofd gevallen.
Beginnen bij het begin. Altijd het beste. Dus: ik had Louis afgezet bij de scouts en belde naar Michel om te zeggen dat ik met Jan schoenen zou gaan kopen én ondertussen ook een nieuwe GSM, de oude volledig versleten zijnde. Antwoord ‘hij die van alle technische snufjes het fijne afweet’ dat hij die GSM wel zou kopen. Na enige shopping kwam ik tot het besluit dat dat effectief wel het beste zou zijn: ik ken daar toch de knoppen van.
Thuisgekomen vroeg hij mij wat voor toestel hij moest meebrengen en mijn enige instructies waren:
- niet te duur (onder € 100)
- ik moet er geen foto’s mee kunnen maken – gebruik ik toch nooit
- hij moet lang voortkunnen zonder opladen
Hmm. Ik lees hier nergens in: doet de overschot maar op aan ‘dingen’ of ook niet ‘pak de goedkoopste zodat ge nog wat over hebt om op te doen aan dingen’.
De hersenkronkels dat dienen vent heeft. The mind boggles.
Ge moet toegeven, Michel heeft een creatief denkvermogen 🙂
Het wordt pas erg als je’m gaat corrigeren op je eigen weblog …
Och ja. Ik kan alleen maar zeggen wat ik me pertinent zeker herinner.
Ik sta daar allemaal boven, die achterna-interpreteringen van “jamaar ik bedoelde X al zei ik eigenlijk iets dat als Y kon verstaan worden”.