Het is weer zover: mijn vrije dag kwam eraan en Anna heeft weer koorts. Gisteren probeerden ze mij te bereiken van de opvang, maar ik was mijn GSM thuis vergeten, dus heb ik haar niet vroeger kunnen afhalen. Maar tegen dat ik haar ging afhalen had ze al 40°C koorts.
Thuis gekomen op Michel gewacht en dan met Anna naar de dokter. Nog een keer. Vorige week waren we er ook: koorts én uitslag, maar niets echt te vinden. Maar als ik goed nadenk is dat nu toch al zo een paar weken aan de gang dat ze nu en dan koorts heeft.
Deze keer heeft ze diarree ook en blijkbaar zou Gent momenteel geteisterd worden door een epidemie van buikgriep: het ene slachtoffer na het andere valt en op de opvang hadden ze het ook al gemerkt dat Anna niet de enige is met een minder stevige stoelgang.
Leuk is natuurlijk anders, vooral dan voor Anna. Momenteel zit ze voor de zetel zielig te doen. Zo af en toe een beetje te kreunen, alsof ze gaat beginnen wenen en dat vooral omdat ze geprobeerd heeft Nephthys een stukje van haar toast te geven, maar Nephthys wou dat niet: ze slaapt liever verder. En nu is Anna dus verdrietig. En zielig. En ook eigenlijk moe.
Tijd om haar te proberen in haar bed te steken: ze zal er meer deugd van hebben dan van hier te blijven rondhangen, maar het zal niet zonder het nodige protest gaan, dat weet ik nu al.