Vandaag is Zelie naar een verjaardagsfeestje van haar vriendinnetje. De afspraak was om 14u in het Gravensteen en ze moesten verkleed zijn als tovernaars.
Nadat ik Zelie en Louis gisteren had afgezet aan de scouts ben ik op de terugweg naar huis dan maar de stoffenwinkel binnengestapt om te kijken of ik een gepast stofke kon vinden om een rok en cape te maken. We hebben hier wel verkleedkledij liggen, maar veel voor tovenaars is er niet.
Gelukkig had ik iets gevonden, twee stoffen zelfs: alletwee zwart met gouden ruiten, maar op het ene stofke zaten grote ruiten en op het andere zaten er kleinere. De namiddag heb ik dan doorgebracht achter mijn naaimachine om de kledingstukken te maken.
Nu ben ik geen naaister in de echte zin van het woord. Ik heb nooit cursussen gevolgd of zo. Ik heb dat mijzelf geleerd door te beginnen quilten en uiteindelijk is een naaimachine niet zo’n iets ingewikkelds, zeker niet als ge op een machien werkt van het jaar stillekens. Kledij maken kan ik dus eigenlijk niet, maar twee stukken aan elkaar naaien en er een rekker insteken, dat lukt nog wel.
Ik was zeer content van het resultaat en Zelie vond het ook zeer mooi. Toen we dan toekwamen op het feestje waren de vriendinnen ook vol lof. Missie geslaagd dus, maar ik maakte mij de bedenking: voor de goeiekoop moet ge het niet doen: voor de prijs van mijn stofkes heb ik in de winkel zeker twee andere kostuums.
Foto’s? 🙂
Manman, Sandra, als ik dat zo allemaal lees, sta ik toch echt met mijn mond open van bewondering.