De laatste weken zijn al druk geweest op familiefeestvlak: eerste communies, verjaardagsfeestjes, doop, …
Gisteren was het de beurt aan mijn neefje, J., tweede zoon van mijn zus. Vijf is hij dit jaar geworden en dus was het gisteren zijn feestje: in de namiddag (ook) met de vriendjes van school en een voortzetting ’s avonds met de familie.
Gisterenvoormiddag was ongelooflijk hectisch en met dat ik in de voormiddag de muziekschool gestalked had, moest ik de wekenlijkse supermarktboodschappen nog gauw over de middag doen. Bovendien moest Louis nog naar een feestje van een vriendje, maar gelukkig kon hij meerijden met de mama van een ander vriendje die naar hetzelfde feestje gingen.
Uiteindelijk meer dan een uur later dan voorzien vertrokken en eens aangekomen, mocht ik eigenlijk bijna onmiddelijk weer vertrekken om Louis af te halen. Eens terug met Louis was het alleen nog maar mij ontspannen en amuseren. Gezellig gebabbeld met mijn zus, mijn nieuwe nichtje opnieuw volop kunnen bewonderen, lekker gegeten, gekeuveld met mijn papa, … De kinderen hebben leuk met elkaar kunnen spelen. Kortom, het was alles wat een leuk feestje moet zijn.
Uiteraard is het weer laat geworden, enfin, toch naar de kinderen hun normen. Meestal zo bij feestjes met de familie. Maar een kermis, is een geseling waard, nietwaar?