Het was een rustige nacht. De nieuwe poes sliep bij ons op de kamer, met de deur dicht zodat Nephthys er niet bij kon. Ik vreesde voor een nachtconcert van Nephthys, omdat zij normaal gezien bij ons slaapt, maar ik heb niets gehoord.
Toen ik gisterenavond gind slapen lag de poes bij Michel, in zijn armen eigenlijk. Deze morgen lag ze nog steeds op het bed, maar nu gewoon tussen ons in, ergens in het midden. En ik heb ontdekt dat hij de kattenbak weet te gebruiken. Een pak van mijn hart.
Nu loopt hij rond in de living en is hij alles aan het onderzoeken. Dit nadat hij zijn ontbijt in de kamer heeft gehad terwijl Nephthys haar eten beneden kreeg (haar normale plaats). Kwestie van de blazen tot een minimum te beperken, want Nephthys was deze ochtend nog steeds niet beter gezind t.o.v. de nieuwe poes.
Een naam is er nog niet, daarvoor wachten we op de inspiratie van de heer des huizes, maar voorlopig heeft Anna hem tot ‘kleine Nephthys’ gedoopt: weet zij veel dat ‘Nephthys’ een naam is en niet een ander woord voor ‘poes’ 🙂