Huisverslaving

’t Is nu niet dat er niets te vertellen valt, dat het hier zo stil is. Integendeel. Er valt veel te vertellen.

Zo was er Halloween waar de kinderen dit jaar niet aan meegedaan hebben. Zelie niet omdat ze scoutsvergadering had (uiteraard rond Halloween). De andere drie niet omdat ik (en Michel trouwens ook) niet thuis was en dus niet mee kon gaan om een oogje in het zeil te houden. Dat gaf gedurende toch wel vijf seconden traantje bij Louis, maar hij was plots afgeleid (ik weet niet meer door wat) en zijn verdriet was direct over.

Gisterenavond zijn Michel en ik naar de première van Softie gegaan, aangekondigd als ‘de gezelligste show van het jaar’. En gezellig was het. Het was niet wat ik verwacht had en dan zeg ik dat niet in negatieve zin. Ik had namelijk wel gezelligheid verwacht en ook dat het plezant zou worden, maar dat ik mij rot zou lachen en wreed zou amuseren, dát had ik niet verwacht. Een aanrader dus.

Daarna een beetje blijven plakken in de bar van de Minard waar het ook heel gezellig was, uiteraard niet het minst door het gezelschap: eerst dat van de lieflijke vlinder en haar lief, daarna dat van die andere komiek en zijn steun en toeverlaat. En zo werd het eigenlijk een beetje te laat, maar who cares, voor nen keer dat we buitenkomen.

Vandaag dan wafels gaan eten bij de nonkel en tante van Michel en opnieuw een heel gezellige namiddag doorgebracht. Wafels zijn niet echt voor mij, maar het gezelschap is niet te versmaden, dus die uitnodiging aannemen is alleszins geen opgave (én Michel en de kinderen lusten wel eens een wafel).

Morgen is het bij mijn familie te doen. Mijn vader nodigt ons en mijn broer en zus en hun gezin uit om te komen eten en ik vraag mij af wat ‘het plan’ is. Mijn vader kookt namelijk niet, dus wie weet wat het wordt. Maar hoedanook zal het lekker zijn, wat hij ook uit zijn mouw schudt. En hoe dan ook is het opnieuw in gezelschap dat niet te versmaden is. Heb ik al gezegd dat wij toffe, leuke en gezellige familie hebben?

Maar dat het hier wat kalmer is, is te wijten aan een verslaving waar ik momenteel aan lijdt en die ‘House’ heet. Net seizoen vier achter de rug en nu staat seizoen vijf te wachten. Er zijn (voorlopig) maar vijf afleveringen, dus geef mij nog een paar dagen en dan ben ik er weer volledig terug.