Vandaag had Louis eens uitzonderlijk scoutsvergadering in de voormiddag. Normaal is Louis dus de hele voormiddag thuis bij Michel, want hij rijdt liever niet mee als ik de andere drie naar de turnles voer. Maar vandaag niet.
Om half tien was er afspraak aan het scoutslokaal. Om half één was de vergadering gedaan. We vertrokken om kwart na negen, op tijd aan het lokaal, Louis afgezet ik terug naar huis om de andere drie te halen voor de turnles, terug naar huis boterhammen maken want Louis mocht direct na de scouts gaan zwemmen en Zelie had om half één vergadering i.p.v. om twee uur. Tegen 11u20 was ik terug op de turnles om Jan en Anna af te halen, in de auto te laden en thuis af te zetten vooraleer Zelie weer af te halen en haar naar de scouts te brengen.
Zelie afgezet, Louis opgepikt samen met drie vriendjes en dan de toer gedaan om eerst de vriendjes bij hun respectievelijke thuisen af te zetten en met Louis naar de zwemles te gaan.
Drie kwartier zwemles is net te weinig om naar huis te gaan om daar nog iets nuttigs te doen en dus had ik mijn i-pod bij terwijl ik wachtte. Zo kon ik naar filmpjes én naar Louis kijken. Toen Louis gedaan had zijn we eerst richting centrum gereden voor een kleine test en toen we (eindelijk) naar huis wilden gaan kwamen we blok te staan wegens grote betoging tegen Gaza in Gent. We hadden ‘geluk’: we stonden aan de Zuid en er reed net een geparkeerde auto naast ons weg. In plaats van de lucht te vervuilen hebben we ons geparkeerd en zijn we in de Match boodschappen gaan doen.
Maar tegen dat we buiten kwamen was het eigenlijk de moeite niet meer om naar huis te gaan en dus besloot ik om maar direct naar het scoutslokaal te rijden om Zelie af te halen.
Van het moment dat Louis gedaan had met zwemmen tot het moment dat Zelie in de auto zat, heeft Louis gezaagd of we nu ‘eindelijk’ naar huis konden. Niet constant, hij is geen echte zaag, maar toch telkens hij dacht dat het ‘nu’ wel mogelijk was. Het ventje is zo graag thuis en hij is het zo niet gewoon om een hele dag van hot naar her te trekken dat hij er wel een beetje van aangedaan was.
We waren uiteindelijk rond kwart voor vijf thuis, zeven en een half uur na het vertrek, en ik denk dat ik weinig een gelukkiger kind gezien heb.
Da’s helemaal het tegenovergestelde van mij, ik heb niet liever dan altijd overal naartoe gaan en onderweg zijn 🙂 It takes all kinds of people natuurlijk hé!