Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel. Hier thuis dus ook. Den anderen ligt in het ziekenhuis en ik heb dan maar direct het bed gedeeld met een andere man.
Hij is nog niet mis ook hoor: blond, prachtige blauwe ogen. Alleen zijn lengte valt een beetje tegen: amper zo’n 110cm.
Jan had blijkbaar een nachtmerrie vorige nacht en aangezien het bed langs de andere kant toch leeg was heb ik het hem dan maar toegestaan om bij mij te kruipen. En zo had ik direct ook een beetje gezelschap. Niet dat ik er veel aan had: binnen de halve minuut lag hij weer te slapen en ongelooflijk kort daarna ik ook want ik herinner mij nog dat ik dacht dat ik hem een aaike over zijn hoofd wou geven, maar dat is er niet meer van gekomen.
Met een beetje geluk is Michel vrijdag al weer thuis, alhoewel ik denk dat het eerder zaterdag zal zijn. We zien nog wel. Nu eerst de operatie afwachten en zien wat dat zal geven.
Ik ben er van overtuigd dat het allemaal voorspoedig zal verlopen!