Er is weer een Wii in huis. Dingen met een spelleke testen of zo en dus heeft den anderen de Wii van op zijn werk een tijdje in bruikleen.
Dat ding is hier al eens binnen geweest en op een bepaald moment het ik het gewoon verbannen. Trop is teveel en zo. Ruzie, verwijten, gij hebt x minuten meer gespeeld dan mij, etc. Ik was het beu. Maar nu is hij dus terug.
Gisteren zat het er weer bovenhands op. Nochtans spelen ze nu een spelletje samen. Met hun drieën. ‘t Is niet alsof ze moeten wachten om zelf aan de beurt te zijn. Dus maken ze ruzie over andere dingen: wie welk peetje krijgt, of wie welke bonussen pakt of whatever. Het was op een bepaald moment zo erg dat Michel gewoon, midden in het spel, de TV heeft uit gezet.
Dat was de druppel en nu is er een limiet gezet op het kijken naar ‘schermen’, zij het de computer, TV of iets anders. Maximum 2u/dag en voor de rest moeten ze zich dus maar bezighouden.
Na wat protest (schrap dat maar: veel protest) hebben ze zich erbij neergelegd en kijk, dit was het resultaat deze middag:
Zo rustig dat dat was. Op zo’n manier kijk ik echt uit naar de rest van de vakantie.