Ik dacht dat het een viruske was, dus ik ging het maar zijn beloop laten. Maar toen ik deze morgen met de kinderen naar school fietste voelde mijn ademhaling toch niet zo OK aan en de inspanningen die ik moest doen voelden dubbel zo zwaar aan.
Dan maar naar de dokter, kwestie dat het weekend voor de deur staat en het zal altijd lukken dat het volledig doorbreekt als er geen dokters werken (behalve die van wacht, dat weet ik wel, maar toch).
Meneer dokteur heeft dan maar de volgende diagnose vastgesteld: R74 of ‘acute infectie van de bovenste luchtwegen’, ook wel gekend als bronchitis. Het symptoom dat hij daarvoor heeft kunnen vaststellen is PND (post nasal drip) of in lekentermen: als ge in mijn keel kijkt ziet ge het slijm naar beneden komen. Proper dus.
Behandelingswijze: zoals ik al bezig was met medicijnen, maar ook: rust, waar ik nog niet echt mee bezig was.
Dus heb ik nu een vroege lunch genomen, mijn medicijntjes braaf gepakt en ben ik in mijn bed gekropen om te rusten tot ik de kinderen moet halen.
Mijn avondafspraak heb ik afgezegd. Ik had er nochtans ongelooflijk veel zin in, maar gelijk ik mij nu voel ging het toch niet veel zin hebben.
Nèh zie aan alle sceptici: ziet ge wel dat het geen comedie was. Het is niet omdat ik mij niet ziek gedraag, dat ik niet ziek ben hé.