Terug sinds deze avond, nogal laat. Niet dat we tot dan aan de zee gebleven zijn, maar we zijn eerst bij mamie gestopt die zo lief was geweest ons van avondeten te voorzien.
Maar het was leuk. Maar drie echt slechte dagen gehad, als in dagen-met-regen waardoor we niet op het strand konden zitten, en voor de rest variërend dus zeer goed (eerste week) en aangenaam (tweede week). De goede dagen zaten we aan het strand, op één dag na, dan zaten we in Plopsa, de slechte dagen werden nuttig (was)/aangenaam (bezoek vriendin/zwemmen in overdekt zwembad) besteed.
Ondertussen weet ik ook hoe ze in de jaren ’80 aan hun ‘big hair’ kwamen: gewoon een uurtje rondlopen aan zee dus en klaar is kees. ’t Is dat ik van nature al een serieuse kop haar heb, maar na een dagje zee was het gewoon hilarisch.
En zand is zeer aangenaam om op te zitten, maar veel minder om in uw bed te hebben, maar uiteindelijk viel het nog mee, zeker als je voor het slapengaan eens goed over de lakens wrijft.
Twee weken geen internet (enfin, voor mij toch niet, voor den anderen blijkbaar wel, dus meer details kunnen jullie daar lezen) én geen TV en ik heb het niet gemist. De kinderen daarentegen … 🙂
We kregen ook bezoek en dat was heel fijn: die ene vriendin die op die dag kwam waarop we heel slecht weer hadden, maar dat losten we gedeeltelijk op door lang op restaurant te blijven plakken en daarna gewoon het gesprek op het appartement voort te zetten
De neef die langskwam met de kindjes op een dag waarop ongelooflijk slecht weer voorspeld was, maar het bleek een zeer mooie dag te zijn: warm genoeg om aan het strand te kunnen zijn en geen druppel in de verre omgeving te bespeuren. De kinderen speelden in de zee en groeven putten in het strand en meer moest dat niet zijn voor die gastjes. En net voor ze naar huis gingen bleek er op de dijk nog een dansding te zijn voor de kinderen.
De andere vriendin die langskwam een waarmee we op strand zaten bij een aangename warmte maar een veel te harde wind om leuk te zijn. Maar aangezien de kinderen in de zee speelden mertken zij niets van die zand’storm’ en bleven de mama’s dan maar stoïcijns zitten om op de (papieren) bloemenwinkel te passen.
De vriendin die twee kilometer verder zat met haar twee kinderen en waar we dus ook een paar keer mee afgesproken hebben zodat de kinderen konden samenspelen en de mama’s gezellig konden babbelen.
Behalve op het strand uithangen, waren er ook nog activiteiten op de dijk, waarvan vooral die voor de kinderen in de gaten werden gehouden: een optreden van een clown, een kinderdisco in de vooravond (op één van die dagen dat het zeeeeeer slecht weer was en dan plots, op het moment dat de disco begon, brak de zon door. Toen we naar huis teruggingen begon het weer te regenen. Prachtig toch), WTV die een ganse namiddag langskwam met een aantal partners en -tig activiteiten, een dans/creanamiddag, …
Morgen nog een rustdag en daarna zit het er weer op qua vakantie. Er zullen hier en daar nog wel een paar dagen genomen worden, maar het ‘groot’ verlof zit erop voor dit jaar. Het aftellen kan weer beginnen.