Vanavond les PPC (Psycho Pedagogische Competenties ofte Psychologie in ’t kort) en het ging over ADHD. Zeer interessant allemaal, daar niet van, maar dat deed mij plots denken aan een mail die ik drie jaar geleden kreeg.
Ik werd gecontacteerd door een (waarschijnlijk zeer vriendelijke) journaliste met de volgende vraag:
Beste Sandra,
Op uw blog had ik gelezen over drukke kinderen, nu lijkt het me leuk om bij een artikel over ´nieuwe kinderziekten´, commentaar te hebben van een ouder uit de praktijk.
De afgelopen tien jaar hebben deze aandoeningen, zoals ADHD, steeds meer aandacht gekregen. Er is meer aandacht voor kinderen met ADHD, ADD, ODD en NLD en noem maar op.
[…]
(Ik had u gevonden via google blogs, omdat o.a. schrijft over uw hyperactieve kindje. ´In de auto op weg naar huis toen ze allemaal in slaap vielen. Terwijl ze op de heenweg nog zo druk waren´, was het onderwerp van het verhaal).
Ik ben benieuwd hoe u hierover denkt en of u commentaar uit de praktijk wil geven voor bij het artikel.
Vriendelijke groeten
Ik vond dat toen nogal grappig, dat er op basis van één blogbericht kon besloten worden dat ik een ‘ouder uit de praktijk’ was: ik dacht toen dat ik op basis van die ene mail dan ook kon besluiten dat ‘onderzoeks’ weggevallen is bij ‘onderzoeksjournalistiek’.
De dame in kwestie heb ik er dan maar vriendelijk op gewezen dat ik dus geen ‘ouder uit de praktijk’ ben, dat kinderen die oververmoeid zijn nu eenmaal hyperactief worden en neen, dat ik niet in ontkenning was van ‘het probleem’.
Los daarvan heb ik vanavond wel veel bijgeleerd over ADHD maar dat maakt mij nog altijd geen expert 🙂
Tegenwoordig krijgen de kinderen al snel een stempel ‘ADHD’ op zich gedrukt als ze een beetje actief doen. Laat ze toch doen, wij waren niet anders of wel soms?
🙂