En én of of

Waarom kan deze discussie nooit op zichzelf staan. Maakt ge een opmerking over de zotheid van sommige fietsers omdat ze niet zichtbaar rondrijden (geen verlichting, geen fluohesje, geen reflectoren … whatever), krijgt ge direct de commentaar dat het maar de automobilisten moeten zijn die trager rijden.

Maar de discussie over het al dan niet te snel rijden van automobilisten heeft hier toch niets mee te maken.

Fietsers die onzichtbaar rondrijden zijn gewoon zot. Punt. Geen discussie. Ze vormen een gevaar in het verkeer: voor zichzelf, voor andere fietsers, voor voetgangers én voor automobilisten.

Ik ben fietser én automobilist én voetganger, en het ene sluit het andere niet uit. Integendeel. Het is én én, niet of of. En auto’s moeten traag rijden, snelheid aanpassen en voorzichtig zijn, én fietsers moeten snelheid aanpassen, voorzichtig zijn én goed zichtbaar zijn. Het is niet omdat een auto traag rijdt dat dat helpt als er een onverlichte fietser zich voor uw wielen zwiert om één of ander manoeuver te maken dat ge als automobilist nooit zag aankomen, omdat ge de fietser nooit hebt zien aankomen. Een automobilist heeft dan niet genoeg tijd om te stoppen, zélfs als die traag rijdt.

Een fietser is gebruiker in het verkeer en moet zich daarnaar gedragen: verkeerswetgeving respecteren (begint daar eens mee; de overtredingen die begaan worden, nog naast de kwestie van adequate verlichting en zichtbaarheid, breek mij er de bek niet over open) en daar hoort goede verlichting bij. Goede verlichting, als in verlichting die verder zichtbaar is dan een meter, maar verlichting waardoor men de fietsers al van ver ziet afkomen, net als bij auto’s. En dat kan led-verlichting zijn: er zijn heel goede, felle ledverlichtingen op de markt, maar de meesten gebruiken toch maar van die excuselichtjes die je op een meter afstand nog niet kan zien.

Voor mijn part trekt ge dat door naar voetgangers, niet wat verlichting betreft, maar wel wat voorzichtigheid betreft: vorige week stak een voetganger over op een zebrapad dat NIET verlicht was. De voetganger was volledig in donkere kledij gehuld. Het was donker, regende, nihil zichtbaarheid, ongelooflijk veel verkeer, fietsers die (al dan niet verlicht, maar meer niet dan wel) tussen de auto’s flaneerden, en dan de voetganger die plots in het midden van het zebrapad liep.

Ja, hij mocht dat doen. En ja, gelukkig reed ik heel traag (sowieso in het stad), anders had ik hem meegehad. En ja, de stadsdiensten moeten meer verlichting over de zebrapaden zetten om de oversteekplaatsen, en dus de voetgangers die oversteken, goed duidelijk te maken zodat de automobilisten die overstekers duidelijk kunnen zien.

Maar aan de andere kant: als het heel slecht weer is, donker, veel verkeer, zotte fietsers, is het dan écht zo moeilijk voor een voetganger om 2 seconden langer te wachten tot een auto gepasseerd is, in plaats van gewoon zomaar over te steken ‘omdat hij toch voorrang heeft’? Een voetganger heeft veel meer zichtbaarheid dan iemand in de auto en als ik te voet ben (en dat ben ik heel veel), dan weet ik waar mijn prioriteiten liggen. Niet bij die 2 seconden die ik ga ‘winnen’ door mijn ‘rechten’ op te eisen en mij voor een auto te smijten.

Soit, het zijn discussies die niet ’te winnen’ zijn: bij elke slechte uitkomst zijn er alleen maar verliezers: zwaar gewonden, doden, mensen die, langs alle kanten, getraumatiseerd zijn voor het leven. Dat iedereen eens met die gedachte in het achterhoofd zich in het verkeer beweegt.