Niet echt natuurlijk. Ik heb meningen. Uiteraard. Iedereen heeft er. Het probleem is dat ik ze niet altijd goed kan verwoorden. En dan lees ik hier en daar mensen met dezelfde mening en dan vind ik het maar zo gemakkelijk om daarnaar te verwijzen.
Ik heb zo bijvoorbeeld een mening over mensen met meningen. Dat iedereen zijn eigen mening mag hebben en dat dat OK is. Dat het niet is omdat ge een andere mening hebt, dat de uwe juist is en de andere fout, of omgekeerd. Het is goed dat we verschillende mensen zijn met verschillende meningen. Het geeft kleur aan de samenleving en het maakt dat dingen evolueren, dat dingen veranderen.
Ik heb nog veel meningen, maar ik denk dat dit de mening is die ik het meest wil verkondigen. Dat mensen meer naar de kanten van anderen moeten luisteren en openstaan. Dat ze zich niet te rap een mening moeten vormen over andere mensen en iedereen een kans geven. Dat er meer dan één kant aan elk verhaal zit en dat je alle kanten moet zien vooraleer een mening te vormen.
Meningen genoeg dus. Tolerantie daarentegen. Nog werk aan.
Eentje die ik laatst nog heb gebruikt omdat ik mijn mening had gegeven en iedereen erop sprong met reactie en tegenreacties omdat ze zich lichtjes aangevallen voelden:
‘Een mening is geen oordeel!’
Zoals je zegt, iedereen mag zijn mening uiten zolang hij openstaat voor de meningen van anderen en niet gaat oordelen over die ander die niet jouw eigen mening is toegedaan. Naast de verkondiger van een mening, moet ook de ontvanger ervan beseffen dat niet elke mening een oordeel inhoudt en die mag zich dus ook niet meteen op zijn tenen getrapt voelen, maar moet dus òòk openstaan voor die ander zijn mening.