Ben ik een topwijf? Tuurlijk datte. Daar is geen twijfel over.
Onzekerheden over mijzelf heb ik lang geleden achtergelaten. Of beter: uiterlijke tekenen daarover toch. Het is altijd al een strijd geweest tussen wat ik ‘weet’ en wat ik ‘voel’. Ik weet namelijk dat ik een topwijf ben. Ik hoor dat ook regelmatig van mijn omgeving. Maar voelen, dat doe ik niet altijd.
Ik ben een topwijf omdat ik doorga. Ik maak een keuze en ga ervoor. Geen nut om erna nog over te zagen. Daarom is het een keuze. Ik begrijp mensen niet die zagen over de gevolgen, eens ze een keuze gemaakt hebben. Als je kiest, dan is het dat. No use crying over spilt milk, gelijk dat ze zeggen. Je maakt je keuze en gaat ervoor. Blijkt het een verkeerde keuze geweest te zijn, dan moet je er maar uit leren zodat je de volgende keer beter kiest.
Er zijn gemakkelijke keuzes geweest en een pak moeilijker, maar de gemakkelijke hadden daarom niet minder impact dan de moeilijke. Maar hoe het resultaat ook was van die keuze, ik heb er nog geen spijt van. Zou ik alles identiek hetzelfde doen als ik opnieuw zou moeten beginnnen? Waarschijnlijk wel.
Ik ben een topwijf en ik ben niet beschaamd om dat te zeggen 🙂
Een gedachte over “Stoefdag”