Gisteren en vandaag opnieuw afscheid moeten nemen: de twee meisjes zijn nu ook op kamp vertrokken.
Anna vertrok gisterenmiddag en omdat alles bomvol geparkeerd stond rond het station was het een afscheid dat niet korter kon: geparkeerd op de taxiplaatsen, Anna uit de auto gelaten en even meegelopen naar de groep (terwijl we door minstens 3 taxichauffeurs erop gewezen werden dat dat een parkeerplaats voor taxi’s was … terwijl we strikt genomen niet eens op een parkeerplaats stonden en er zeker, minstens, vier vrije plaatsen waren, maar soit), heel rap een dikke knuffel gegeven en we waren dan weer weg.
Deze ochtend was het dan aan Zelie om te vertrekken. Haar vertrek is hectisch gebleven tot het laatste moment. Gisterenavond vond ze haar uniform niet, dus moesten we deze ochtend nog alles ondersteboven halen. Het uur stond verkeerd genoteerd in de agenda zodat we ons nog serieus hebben moeten opjagen om op tijd te zijn. Het ontbijt werd vergeten en dus mocht ik nog rap koeken brengen op het perron. Geen dingen die we niet gewoon zijn, dus 🙂
En nu is het alleen Louis nog die overblijft. De stilsten van de troep. Maar ook een schatje, dus hij zal mij wel genoeg vertroetelen met aandacht (en omgekeerd) tot het hier weer wat drukker wordt.
En zo lang zal dat niet meer duren: overmorgen ga ik Jan halen en dinsdag komt Anna ook al terug. Dan is het nog wachten tot de zondag nadien en dan is ons gezinnetje weer compleet.
Als ze zich maar amuseren, dat is het belangrijkste.