Vanavond op de voetbaltraining viel mijnen euro: vorige week, rond diezelfde tijd, zaten we op het vliegtuig naar Barcelona. Lekker relax en uitkijkend naar en paar ontspannen dagen. Enfin, toch bijna. Hoe snel dat een week voorbij vliegt.
En toen ik dacht dat ik alle stress in Spanje had achtergelaten, heeft dinsdagochtend mij laten weten dat die toch geniepig in de bagage gekropen was mee naar huis. Om het mij toch meer dan duidelijk te maken werd het een ochtend from hell: Anna had haar boekentas vergeten en Michel had de verkeerde boekentas nagebracht én tegelijk de oudste thuis opgesloten, zodat ondergetekende snelsnel terug naar huis moest om dat in orde te brengen.
Thuis gekomen stond ik op punt weer te vertrekken toen Zelie van achter de hoek terug kwam: platte band. Dan maar vlugvlug de auto in, want Zelie moest niet op school zijn maar in de Blaarmeersen. Gelukkig had ze een half uur extra gekregen om er ter geraken en waren we nog nét op tijd.
Daarna in vliegende vaart terug naar school om Anna haar boekentas af te zetten en eindelijk tijd om mijn eigen afspraken te beginnen. Nog goed dat mijn afspraak begrip had voor zo’n zaken, zelf mama zijnde.
De routine zat er dus direct weer in, moest ik er al ooit aan getwijfeld hebben 🙂