Geloof het of niet, maar ik was nog nooit naar OdeGand geweest. Klassieke muziek is echt niet mijn ding (en ja, ik weet dat er ook andere dingen zijn, maar toch) en dan nog die massa … Niet dat ik problemen heb met massa’s, maar als de basis uw ding al niet is, waarom vrijwillig er naartoe gaan.
Daarnaast had ik ook al elk jaar iets anders te doen (gelukkig), dus moest ik zelfs geen excuses zoeken, zelfs al vond ik het zeer jammer vorig jaar toen ik niet mee kon met den anderen en de dochter.
Maar kijk, gisteren ben ik dan wel eens geweest en nog geheel vrijwillig ook. Het stond zelfs al enige tijd in mijn agenda (met dank aan Zelie) want het slotconcert was niets minder dan de uitvoering van West Side Story, originele versie dan nog. En laat dat nu toch één van allerfavorietste musicals allertijden zijn.
De planning was gemaakt: vroeg eten en rond 19.30 zouden we dan, gepakt en gezakt (stoel, deken, drank, gezelschap, …) ons begeven naar de Graslei om een leuk plaatsje te proberen te veroveren, en dan gezellig wachten. Maar eerst passeerde buurman P. in de (nogal late) middag met zijn kindjes en vroeg of we zin hadden om een toertje te doen langs het kidsparcours. Alles beter dan binnenzitten, dus strekten we even onze benen.
Veel kidsstuff was er niet meer te doen (het was al bijna 17u), maar we konden ons wel nog verkleden in superheld en we zagen wel een zalige vogel (pelikaan?).
’t Was toch al dat.
Maar het was mij dus vooral om het avondprogramma te doen. We kregen eerst thuis leuk gezelschap en aten samen pizza van om de hoek (zo vlak bij huis moest dat eens uitgeprobeerd worden. Goed bevonden, trouwens). De timing was iets trager dan voorzien, maar rond 19.50u konden we dan toch vertrekken richting Graslei.
Het weer mocht dan wel tegenzitten, we waren duidelijk niet de enigen die op die gedachte kwamen. Maar we vonden nog een goede plaats, net genoeg om onze stoelen te zetten (nog meer dan 2u rechtstaan zit er tegenwoordig niet meer in) en konden aan het wachten beginnen.
Wachten kan trouwens ook leuk zijn 🙂
En als je goed beschermd bent, dan deert de regen niet.
Eerst nog een voorprogramma met zalige tangomuziek.
En toen was het tijd voor West Side Story. Het was genieten en uit volle borst meezingen. Prachtige voorstelling (de foto’s doen het geen recht aan).
Als afsluiter vuurwerk (nog slechtere foto’s, maar soit, ne mens moet roeien met de riemen die hij/zij heeft, nietwaar), en we hadden een meer dan geslaagde avond.
