Het is half zes in de namiddag en ik heb eindelijk mijn eerste koffie gedronken.
Tijdens een gewone werkdag heb ik er tegen dit moment toch wel al minimum drie binnen, tenminste, als je het vocht dat op het werk uit de machines komt koffie kunt noemen. Maar ik ben te hard: de koffie valt eigenlijk wel mee. In ons gebouw hebben we namelijk een beetje gezeurd: toen de man van de machineonderhoudsdienst langskwam vroegen we hem of dat in te stellen was, die koffiesterkte. Toen hij ja zei, hebben wij prompt met twee man koffie zitten proeven tot hij drinkelijk was. Maar dit terzijde.
Dat ik koffieverslaafd ben zou ik niet zo direct durven zeggen, maar een goei zjat kaffe gaat er wel vlot in. Dus het schema op een werkdag: eerste kop van de dag wordt in het cafetariaatje op het perron gedronken (of als ik nipt op tijd ben voor de trein: op de trein zelf). Daar eet ik dan mijn ontbijt bij. Meestal zelfgesmeerde bokes met confituur of choco of speculaaspasta of préparé. Tegen dat ik in Brugge ben heb ik dus mijn ontbijt binnen.
Tas twee wordt gedronken bij aankomst op het werk: eerst naar mijn bureau om de computer op te starten en alle balast af te leggen en terwijl de computer in gang schiet wordt kopje koffie twee gehaald.
Tussen tas twee en het middagmaal kwam daar soms nog tas vier en vijf tussen, maar sinds vorige week zijn die radicaal afgeschaft: twee tassen in de voormiddag is genoeg.
Na het middagmaal komt tas drie. Niet direct erna, wel ongeveer anderhalf uur nadat ik terug aan het werk ben. En tijdens de werkweek is dat dan onmiddellijk de laatste tas … behalve als ik later nog eens passeer bij mijn schoonouders.
Deze morgen was dus een vrije dag en den anderen was zo lief mij (eindelijk) nog eens te laten uitslapen. De ontbijt-/voormiddagkoffie is er dus bij ingeschoten. Want tegen dat ik opstond was het bijna middag en hebben we ons klaargemaakt om te gaan eten. ’t Is feestdag voor iets hé, dus ook voor mij (dat en ik had geen boodschappen gedaan, maar dit terzijde). Na het restaurantbezoek zijn we nog een ijsje gaan eten en alhoewel ze daar zeer lekkere koffie hebben en ik meestal koffie kies in plaats van een ijsje, heb ik deze keer toch een ijsje genomen (speculaas en koffie – hé toch nog een beetje koffie).
Daarna zijn we gaan kijken naar de 1 mei festiviteiten op de Vrijdagmarkt en zijn we gebleven tot de kinderen geshminkt waren, een mooie ballon hadden en we volledig doorregend waren. Thuis nog wat geprutst op de computer, fruit gegeten (de kinderen) en dan er pas aan gedacht om een koffietje te drinken. En of het gesmaakt heeft.
Bijna een dag voorbij zonder koffie. Waar zouden we dat geschreven hebben 🙂
Een “koffeleut” noemen ze dat hier. 😉
En euh… half zes is hier al het begin van de avond. Tussen dat en zes uur verschijnen de bokes op tafel… *bloos*