Mijn zus is zwanger van haar derde kindje en de baby is uitgerekend voor deze vrijdag, 23 mei. Ik krijg kriebels in mijn buik bij de gedachte alleen al.
Spannende momenten breken aan. Bij elke telefoon ga ik opspringen en denken ‘misschien…’ Haar andere kinderen, daar kunt ge niet op afgaan: de oudste was 12 dagen ’te vroeg’ en de jongste 10 dagen ‘overtijd’.
Oh ja, en we weten dus niet wat het gaat worden, een jongen of een meisje: ze wil het niet zeggen. Dus is het dubbel spannend. Ik hoop op een meisje en Zelie ook, want het wordt tijd dat de meisjes in onze familie aan een inhaalbeweging beginnen, maar vooral: dat het gezond mag zijn en dat alles vlot mag verlopen.
Ik ken het gevoel. Mijn broer zijn kindje wordt pas voor 5 juni verwacht, maar ik hoop dat het iets vroeger komt (voor vrijdag) zodat ik nog eens kan gaan kijken. Het wordt mijn metekindje! Ik hoop ook wel op een meisje, een zusje voor Jonas, een nichtje voor Janne. Al is dat van die gezondheid en die vlotte bevalling natuurlijk wel het belangrijkste.