Vandaag op bezoek bij mensen die ik in geen jaren meer gezien had. Of beter: meneer had ik in geen jaren meer gezien, zijn madam had ik nog nooit gezien.
We hebben veel gebabbeld, veel te veel taart gegeten, koffie gedronken en ook een wandeling gemaakt om naar de geiten, schapen, pony’s en paarden te gaan kijken, wat de kinderen fantastisch vonden. En ik sta er altijd versteld van hoe onze kinderen, die behalve onze poezen toch niet echt bekend zijn met dieren, zo wreed weinig bang zijn van bv. zo’n groot paard. De madam had appels en wortelen meegenomen om aan de dieren te voederen en zelfs Anna heeft een halfslachtige poging ondernomen om een raapje aan een paard te geven.
’t Was een zeer aangename namiddag. Toch leuk hé, zo’n sociaal leven hebben.
We hebben malkander nog gezien ergens in mei 2008, op de laatste voorstelling van Henk zijn Loebas, meen ik mij met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te herinneren. Liuda herkende jou in ieder geval nog 🙂
Dat was van ver: dat telt niet 🙂