Dat goed weer is toch zalig. Deze ochtend hadden we kaartjes gekocht om naar de Kijk- en Klankzondag te gaan in de Bijloke. De zon was uit en hoe beter om naar daar te gaan dan met de fiets. Alhoewel het eigenlijk nog bitter koud was, zo s’ ochtends, was het een zeer leuke rit.
Terugkomen was nog aangenamer: vroege namiddag, lekker warm en in zo’n weer naar huis fietsen is prachtig.
Eens thuis was er net nog een streepje zon voor de deur, dus heb ik onmiddellijk de stoel buiten gezet. Toen Anna dat zag, nam ze ook haar stoeltje om naast mij te komen zitten. Jan nam de step en ging als een halve wilde tekeer in de straat. Computer erbij en zo zat ik gezellig een artikeltje te schrijven voor het Project over onze ochtend.
En zo werd ik ‘ontdekt’ door de buren die er dan maar gezellig kwamen bijzitten. Mét koffie en taart. Het werkmoment werd afgerond en de burenbanden (nog meer) aangesmeed.
De dag werd afgerond in de tuin van mijn schoonouders: zeer leuk gezelschap, prachtige zon, meer taart en koffie. Wat kan een mens nog meer willen? Ah, ik weet het, en ik weet het, ik val in herhaling: nog veel meer zo’n dagen.