Ik had gelezen dat er de mogelijkheid bestond dat, wanneer er een nieuw kindje bijkomt, de (tot dan toe) jongste van het gezin wel eens een teruggang zou kunnen maken: niet meer kunnen (willen?) praten, opnieuw beginnen kruipen wanneer ze eigenlijk al kunnen lopen, … dergelijke dingen.
Bij Jan is het eerder het tegenovergestelde.
Michel had er al over geschreven en vandaag viel het mij ook enorm op welk een grote sprong vooruit Jan heeft gemaakt sinds ik bevallen ben.
Hij praat meer en duidelijker (nog niet altijd duidelijk maar wel duidelijker dan voordien) in bijna volzinnen. Hij weet veel beter wat hij wil en hoe het duidelijk te maken, hij is effectief aanhankelijker, huilt ook rapper en harder maar het is direct weer over als hij een knuffel krijgt.
En deze morgen was er een “doorbraak” op tutengebied.
Bij Zelie en Louis hebben we een relatief strikt tutenbeleid gevolgd: een tuutje overdag mocht tot (maximaal) anderhalf jaar en daarna moest het tuutje in bed blijven: enkel en alleen nog om te slapen. Dat lukte zonder veel problemen.
Bij Jan hebben we (uiteraard) hetzelfde geprobeerd maar tot vandaag lukte dat niet echt. Niet dat hij zijn tuut nog kreeg overdag, maar in plaats van dat hij ze zelf in zijn bed liet moesten wij ze verstoppen eens hij ze uit zijn mond nam.
Een paar dagen geleden hebben we hem al kunnen overtuigen om zijn tuut op de tafel achter te laten (samen met zijn knuffel) nadat hij ontbeten had. De eerste dag heeft hij ze nog een tweetal keer terug genomen vooraleer ze voorgoed achter te laten, maar vanaf dag twee liet hij ze gewoon liggen. Voor de zekerheid nam ik ze dan direct weg en legde ze in zijn bed maar uiteindelijk vroeg hij er niet achter.
Deze ochtend was hij zijn tuut in zijn bed vergeten. Toen we zo’n half uur beneden waren vroeg hij plots waar zijn tuut was. “In bed” zei ik en toen zeurde hij eerst tweemaal om zijn tuutje te krijgen om dan de derde keer te zeggen “tuutje bed”. Hij keek toen naar zijn beer (knuffel) en zei toen “beertje ook bed?” en ik bevestigde dat beertje ook in bed mocht blijven. Hij is toen alleen naar zijn kamer gegaan en heeft zijn beer ook in bed gelegd. Ik was er nochtans van overtuigd dat hij met beer én tuut naar beneden zou komen maar niet dus.
Een “doorbraakje” dus.
Volgende stap: tuut volledig afgeven.