Cute

Zelie heeft een beetje last van jaloersheid met twee zieke broertjes. Niets opvallends, alleen een beetje nukkig nu en dan.

Vandaag evenwel heb ik haar van school gehaald en ze was een en al vrolijkheid. Zeer leuk. Ze “wist” nl. dat ik haar ging komen halen voor de studie begon want ze had het gewenst 🙂 Dat vond ik nu fantastisch. Het feit dat ze wist dat ik thuis was met haar broertjes zal haar wel gestuurd hebben om dat te wensen, maar toch.

In de auto was het dan het ene “grapje” na het andere. Ken je de “grapjes” van zes jarigen? Genre “ik moet kaka doen. Echt waar. Heel dringend. Grapje: ik moet maar pipi doen” en gieren van het lachen, niet te doen.

Ze bleef grappig de hele avond: zeer uitgelaten en vrolijk. Maar één kink in de kabel toen ik mee grappig deed aan tafel. Zelie zei “ik MOET nu yoghurt hebben in mijn glas”. Ik had er haar al op gewezen dat grappig zijn niet hetzelfde was als onbeleefd zijn en dat ik alles grappig vond zolang ze ook beleefd bleef. Dus zei ik dat, als ze niet beleefd kon zijn, haar broertje (Jan) dus eerst kreeg en voegde daad bij woord. Het lachen was al wat minder, maar toen ze op dezelfde toon herhaalde dat zij het eerst had gevraagd en ik toen Louis bediende barstte ze in tranen uit. Enfin, we hebben gepraat, uitgelegd aan elkaar wat we zeiden en meenden te verstaan (Zelie beweerde nl. dat ze het de tweede keer wel beleefd had gevraagd) en het goed humeur was weer terug.

Toen de zieken in bed zaten hebben we dan nog zo’n kleine 45min samen gezeten en gelezen. Genieten voor alletwee.

Ik weet het, ik ben totaal bevooroordeeld, maar ik denk toch dat we een klein genie in huis hebben. Ze heeft gelezen uit een voorleesboekje van Winnie de Poeh. Op school heeft ze al veel woordjes geleerd, en ook bv. geleerd dat de “e” zowel dof kan zijn (de) als hard (met). Wij hebben haar ook uitgelegd dat ze kan uitgesproken worden als “ee”. Nu las ze dingen als “beneden”, en terwijl ze de lettergrepen “verkeerd” uitsprak, maakte ze dan de klik in haar hoofd om het totaal goed uit te spreken.

Vorige vrijdag had ze een boekje mee uit de de bibliotheek van school. Ze moest 10 minuten lezen als huiswerk maar dat ging niet want het boekje was uit voor de 10 minuten om waren. We zien wel hoe het evolueert, maar ik heb er goede hoop op 🙂