Samsung Wave

We gaan hier nog eens van reclame doen, of moet ik zeggen, review

Een tijdje geleden werd ik, net als i., gecontacteerd om de Samsung Wave uit te proberen en jullie weten het of niet, maar ik ben geen gadget persoon. Mijn GSM is een basismodel waarmee ik kan telefoneren en sms’en en daar stopt het ook bij. Geen internet, geen GPS, geen foto’s, … geen enkele extra functie. Wat uiteraard niet wil zeggen dat ik niet opensta om iets nieuws uit te proberen. Enter de Samsung Wave.

En kijk, we zijn nu ondertussen een paar maanden verder en ik ben er redelijk mee weg, ook al gebruik ik slechts een fractie van de mogelijkheden. Het is uiteindelijk een telefoon in bruikleen, niet om te houden, en dat beperkt je toch in het gebruik. Alhoewel. Zoals gezegd ben ik niet zo’n gadget persoon en de de functies die ik nu niet gebruik, zie ik mij sowieso niet direct gebruiken.

Dienen Wave, dat is een smartphone begod. Touch screen, met een heleboel icoontjes en applicaties en wat nog allemaal. Met eigenlijk twee soorten schermen waarbij op het ene scherm vele icoontjes op staan en een ander soort scherm waar je je eigen meestgebruikte widgets kan opzetten en zo direct toegang hebben.

De kennismaking was wel positief. Het is een stevige telefoon, duidelijke, heldere display, knopkes op de juiste plaats, handig en zo. ‘Helder display’, dat is dan tegelijk ook een negatief puntje, want in de zon ziet ge amper een steek. Gelukkig is er niet zo veel zon hier in België, zo hebt ge er ook niet te veel last van.

Het besturingssysteem, Bada en speciaal ontworpen, snel en logisch: het wijst zichzelf allemaal uit en de handleiding is niet echt nodig. Zeker voor een nitwit als ikzelf, moet zoiets zichzelf wel uitwijzen, want anders had ik hem zeer rap aan de kant gelegd: ik heb daar nu eenmaal niet het geduld voor. Stabiel, weet ik niet zo. Het is al een paar keer gebeurd dat ik een nummer wou bellen en de boodschap kreeg ‘enkel noodoproepen’. Toen het de eerste keer gebeurde dacht ik dat dat kwam omdat mijn belkrediet op was, dus ging ik maar opladen. Maar mijn krediet kwam niet op de telefoon en de booschap bleef staan. Bleek achteraf dat ikzelf trouwens ook niet bereikbaar was, wat wel het geval is als mijn belkrediet op is: dan kan ik niet bellen, maar kan iedereen anders mij wel bellen. Probleempje dus. Het is makkelijk op te lossen, daar niet van (telefoon volledig uitzetten en opnieuw opstarten) maar het is wel vervelend, vooral omdat je niet weet wat de aanleiding kan zijn en dat je niet gewaarschuwd wordt dat het gebeurd is. En hij is ook al een drietal keer vanzelf uitgevallen: ik wou hem gebruiken en toen moest ik mijn pin-code opnieuw ingeven. Bizar en, zoals al gezegd, vervelend.

Het gebruik zelf dan maar.
Het eerste wat ik testte was uiteraard het touch screen. Icoontjes openen, wireless aansluiten, internet uitproberen en mail controleren. Kijken hoe het toetsenbord werkt en zien of het gemakkelijk was of eerder moeilijk en als ik het moet vergelijken met mijn gewone telefoon, dan moet ik toch zeggen dat een klassieke indruktoets iets gemakkelijker is. Want de ene keer werkt het scherm als een droom, een andere keer druk je een paar keer vooraleer er enige reactie komt. Vooral met het opnemen van de telefoon en het afsluiten van een gesprek heb ik in het begin gesukkeld. Via het touch screen was het ‘eenvoudig’ want je moest gewoon de toets even blijven ingedrukt houden. Maar dat gaf meestal tot resultaat dat ik het gesprek mistte omdat het te lang duurde. Dan toch maar de handleiding erbij gehaald en toen bleek dat je ook kon opnemen met een ‘echte’ druktoets. Sindsdien mis ik geen gesprekken meer.

Volgende test was uiteraard met de camera. Het is de eerste keer dat ik een telefoon heb met een camera. Vroeger had ik altijd een kleine camera op zak. ‘Vroeger’ als in mijn studententijd en ik had gehoopt dat ik, met een deftige camera op de GSM, ook weer meer foto’s zou trekken, maar dat is niet het geval. De camera is nochtans van goede kwaliteit en ik ben zeer tevreden over de kwaliteit van de foto’s en filmpjes, maar ik ben het ondertussen niet meer gewoon om een fototoestel bij de hand te hebben en dus vergeet ik telkens weer om er gebruik van te maken. Maar hier en daar heb ik het mij toch al herinnerd en schoon foto’s gemaakt van de kinderen.

Maar de foto’s die ik maak, kan ik daarentegen wel zelf direct uploaden naar mijn mail account, of naar Facebook (één van de standaard applicaties). Het gevolg is dat ik de foto’s direct online kan zetten of bewaren op mijn computer en geen eeuwen moet wachten tot den anderen tijd of zin heeft om dat voor mij te doen.

Qua applicaties gebruik ik dus enkel die die er standaard opzitten. Zoals de gmail widget om mijn mail te controleren. Het kon ook via een speciaal icoontje en waar je je e-mail adres kan ingeven. Maar bij elke nieuwe mail ging er een “ping”, wat danig op mijn zenuwen werkte, dus heb ik het maar weer afgezet. Er is gewoon internet en Facebook en Youtube en een weerapplicatie en een applicatie om kaarten te bekijken en uiteraard zit er een GPS functie in. Dat laatste heb ik nog niet gebruikt, de vorige dingen wel. Jan speelt met de spelletjes die er op staan, ikzelf niet. Spelletjes zijn niet zo mijn ding. Andere applicaties downloaden is wat nutteloos aangezien de telefoon toch ooit eens moet teruggegeven worden.

Ik geniet wel van het speeltje, wat ik eigenlijk nooit echt gedacht had. Vooral het feit dat ik nu mijn mail kan opvolgen, ook als ik niet thuis ben, vind ik fantastisch, alhoewel ik dat dan weer zelf beperkt heb: ik heb geen internet bij mijn telefoonabonnement en dan op het internet gaan is zeer duur. Dus gebruik ik alleen het draadloos internet, als dat beschikbaar is en gelukkig bieden meer en meer zaken gratis draadloos internet aan, en als dat niet beschikbaar is en ik zit niet achter mijnen computer, ben ik gewoon niet bereikbaar per mail en dat is ook geen ramp.

Conclusie: der zijn leuke dingen aan, ook een paar minder leuke, maar overwegend is het een leuk ding, zeer handig, maar uiteindelijk, als het puntje bij paaltje komt, zou ik hem zelf niet kopen. Niet omdat ik een andere smartphone verkies, maar gewoon omdat ik echt zoveel geld niet zou kunnen uitgeven aan een telefoon en als ik hem moet teruggeven ga ik gewoon terug naar mijn modelleke waarmee ik kan telefoneren en sms-en.

Maar ik ga het toch wel (een beetje) missen.