Het is gelijk al eeuwen geleden, maar ooit kregen we een hoorspel toegestuurd. Of we er eens naar wilden luisteren en eventueel zeggen wat we er van vonden.
Nu, ik heb niet zo’n groot concentratievermogen als het om dingen gaat om naar te luisteren. Als het enkel luisteren is, dan ben ik zeer rap afgeleid en mis ik ook hele stukken. Michel heeft de CD eens ingestoken, maar het was op een slecht moment en moest dan afgezet worden en uiteindelijk kwam het er niet meer van.
De CD werd vergeten. Hij vloog ergens op een stapeltje en we dachten er niet meer aan.
Fastforward naar eind december vorig jaar: met 2 auto’s naar de Efteling, vijf kinderen in mijn auto en wat had het vriendje mee voor in de auto? Niet de CD die wij gekregen hadden, maar wel 2 andere CD’s van dezelfde reeks. Ze duurden elk ongeveer een uur en dat was ideaal: één om te gaan en de ander om terug te keren.
Ik moet zeggen, ik heb nog nooit zo een aangename autoritten gedaan met 5 kinderen. Zalige stilte gewoon. 5 kinderen (de jongste 3j 9m, de oudste 10j 6m) die een uur lang doodstil zaten te luisteren. Zalig. En mijn concentratieprobleem was afwezig, want uiteindelijk deed ik iets meer dan alleen luisteren: ik was ook met de auto aan het rijden, dus mijn ogen deden ook iets en dus konden mijn oren gewoon hun ding doen.
De kinderen waren onmiddellijk gebiologeerd, maar ik niet minder. Het zijn luisterspelen naar verhalen van Hans Christian Andersen en op kinderen gericht, maar voor de volwassenen zijn er ook meer dan genoeg elementen om het even leuk en boeiend te maken. Er zijn double entendres, verwijzingen naar dingen van toen wij ‘klein/jong’ waren, dubbelzinnige opmerkingen, grapjes gericht op volwassenen, maar allemaal zo gedaan dat de kinderen het niet door hebben dat zij niet het doel zijn van die grapjes. De kinderen vinden het even leuk, zij het op een ander niveau.
Ondertussen heeft de firma 4 CD’s uit en we hebben ze alle vier. De eerste CD hebben we (gelukkig) terug gevonden, de andere hebben we dus gewoon gekocht en het is een ongelooflijk goede investering geweest. Ik heb trouwens rijkhalzend uitgekeken naar de laatste CD, niet omdat ik wist wat het verhaal ging zijn, maar omdat de andere 3 CD’s ondertussen zoveel gespeeld zijn geweest dat ik ze toch wel een beetje beu gehoord ben. De kinderen daarentegen kunnen ze nog wel duizenden keren beluisteren.
Voor degenen onder jullie die wel eens willen weten welke die ongelooflijk leuke CD’s zijn, het zijn de luisterspelen van Het Geluidshuis: De wilde zwanen, De vlo en de professor, De mestkever en De reisgenoot. Ze hebben ook een reeks voor volwassenen en ik heb eigenlijk ongelooflijk veel goesting om ook zo een eens te proberen. Maar ik zit niet lang genoeg meer alleen in de auto om te kunnen luisteren, dus ik ga dat nog even uitstellen.
We hebben net de laatste nieuwe op de boekenbeurs gekocht en onderweg naar de grootouders al beluisterd. Alweer schitterend! Ik vind vooral de grapjes voor de ouders heel plezant. Dan kijken we eens naar elkaar, terwijl de kinderen gewoon blijven luisteren en niet eens lijken te merken dat er een grap gepasseerd is die ze niet doorhadden.
Wij hebben die ook en ze zijn inderdaad schitterend! Hier luisteren ze daar soms naar in hun bed, in plaats van een boek te lezen.
Geweldig hé! Inderdaad ideaal voor langere autoritten. Bij ons ook 4 stille kinderen in de wagen! Er is ook nog “De keizer en de nachtegaal” van het geluidshuis, ik geloof de allereerste.
Oh juist: die hebben we dus ook 🙂
Hihi,
ik heb dan wel geen luisterspelen op CD, maar ik heb alle boeken van Harry Potter op CD, voorgelezen dus. Ik rijd elke morgen en avond 1u naar school of terug. En die CD’s staan altijd op. Heb ik alle boeken (met elk tussen de 6 en de 10 CD’s of zo…) af, begin ik gewoon opnieuw! En dat gaat nu toch al een jaar of … 5? zo…
Ik vind het zalig om met de auto te rijden en ondertussen te luisteren naar een verhaal. Al kan ik ze al bijna uit het hoofd meezeggen… 🙂
Misschien moet ik in de bib eens een andere verhalenreeks gaan halen ter afwisseling. Maar als Harry Potter-superfan, kan er natuurlijk weinig tippen aan ‘mijn CD’s’… 🙂
Wij waren de reeks daarnet ook onder de loep aan het nemen om de Sint te adviseren. Is dat ook al de begrijpbaar voor een vierjarige? Of moeten we best nog even wachten?
Anna was 3j en 8m toen ze ze de eerste keer hoorde ne was meteen verkocht. We zijn nu een jaar later en nu ze zingt lustig mee, dus ik zou zeggen: laat de Sint zijn werk maar doen 🙂
Niet aan twijfelen Michaël. Hier net drie toen ze ze de eerste keer hoorden, en na 2 jaar later wordt er hier nog steeds duchtig meegezongen. Ah ja, want ge gijt wie ge zijt wie ge zijt….
Die cd’s raak je nooit meer kwijt.