Genieten

Vandaag eindelijk mijn eerste, echte vakantiedag gehad. Niet de voorbije dagen zo afschuwelijk waren, maar ik moest ’s ochtends opstaan en als ik moet opstaan, dan is het toch niet echt vakantie, nietwaar.

Maar vandaag mocht ik uitslapen en dat deed ik dan ook. Wel vroeg wakker geworden, maar dan zalig beseffen dat ik er echt niet uitmoest, mij omgedraaid en nog wat verder geslapen.

Daarna lekker lang in pyjama rondgelopen, op het gemak geontbijt/gelunched (want zo laat was het dan wel dat het eigenlijk een brunch werd) en dan met de kinderen en vrienden naar het dokstrand gegaan. Bleek, toen we ons daar geïnstalleerd hadden, dat de zon ook net toegekomen was, dus met die twee aanwezig konden we ons geen beter gezelschap wensen.

Een beetje later op de namiddag dan bij vriendin B. langsgeweest, nogmaals met de kinderen, want onze kinderen komen goed overeen, dus dan is dat plezant zowel voor de kinderen als voor de volwassenen. We hadden elkaar niet meer gezien sinds het begin van de vakantie, dus er was veel bij te praten.

Lekker op het gemak dan naar huis en, het is toch vakantie, mij niet opgejaagd om te zorgen dat er eten op tafel stond: het is niet alsof we morgen vroeg moeten opstaan.

Na het eten hebben de kinderen hun valiezen gemaakt (die van den anderen en mij zullen voor morgen zijn) en nu gezellig nog een beetje voor de TV hangen en straks niet te laat gaan slapen.

Morgen zijn we den bos in, of beter: gaan we naar zee, en ik kijk daar zo wreed naar uit. Vrijdag nog langs De Sleghte gepasseerd om een resem boeken in te slaan, want veel internet zal er daar niet zijn. Ik twijfel zelfs nog of ik de computer zelfs ga meenemen. Misschien wel om ’s avonds af en toe hier iets te schrijven en dan ‘en masse’ te publiceren als we terugzijn? Ik weet het nog niet. Jullie zullen dat dan wel binnen 14 dagen zien. Ondertussen is de huisoppas en poesverzorging ook geregeld en kunnen we dus met een gerust hart vertrekken.

Nog eens echt vakantie … het is drie jaar geleden dat we zo nog eens een tijdje met ons gezin eruit geweest zijn en mens, dat zal deugd doen. Tot later.