Het zit er nog niet in, dat het geen vakantie meer is. Te laat in bed, te vroeg op, maar ik voel me (nog) niet moe.
Vanavond nog eens een zeer aangename avond met de buren op ‘ons’ terras doorgebracht. Deze namiddag nog een babbelke geslaan op het plankier met de buurvrouw, zalig in de zon, net voor ik de kinderen van de opvang moest halen, en toen vroeg ze of wij vanavond ook zouden buiten eten. Een aanbod dat ik niet kon afslaan.
Dus kookte Michel vanavond terwijl ik met Louis weg was en kon ik, toen we terugkwamen, gewoon mijn benen onder tafel schuiven en genieten van het eten en het gezelschap. Daarna de kinderen een voor een naar bed gestuurd en nog na blijven babbelen met de buren.
Een zalige avond wat het weer betrof, ideaal, en het gezelschap was nog idealer. Echt jammer dat er morgen weer gewerkt moet worden in plaats van te kunnen uitslapen. C’est la vie!