Gisteren waren mijn vriendinnen hier nog voor een gezellige vrouwenavond. Het was lang geleden dat we zo allemaal nog eens samenzaten, want één vriendin werkt in Duitsland sinds oktober waardoor er een pak minder tijd is en ikzelf heb het vorig semester zo ongelooflijk druk gehad met naar de les gaan, werkjes maken, voorbereidingen doen, proeflessen geven en examens studeren, dat ik er ook niet toe kwam om ’s ochtends nog een koffie te gaan drinken en bij te kletsen.
Doodle to the rescue en we vonden een gezamenlijke datum die dan gisteren bleek te zijn. Iedereen hier thuis. Gezellig. Want we hebben die avonden al in een café georganiseerd, maar daar is dan zoveel lawaai dat het niet altijd lukt om bij te babbelen. En dus deden we de vorige bij vriendin I. thuis en was het deze keer bij mij.
Ik had voor hapjes gezorgd (ansjovis, worstjes, kaas, chips en drie zalige quiches – al zeg ik het zelf) en zij voor drank en plots was het 1.30u en vonden we het toch maar wijselijk om er een punt achter te zetten. Maar leuk dat het was. En hoognodig ook.
Vandaag heb ik de quiches verder kunnen gebruiken want we hebben het nieuwe jaar gevierd met de wijk op onze tweejaarlijkse nieuwjaarsaperitief. Volgens de ‘conventies’ rijkelijk te laat, maar who cares. Het was koud maar oh zo gezellig. De quiches gingen als warme broodjes binnen en we hebben ondertussen ook onze nieuwe overburen leren kennen: een leuk jong koppel.
’t Was in orde, hé!