Het is het een na het ander.
Overlaatst zei ik nog tegen iemand: maak mij een lijst met alle “problemen” die een zwangerschap met zich mee kan brengen, en ondertussen kan ik zowat alles aankruisen. En ik vermoed, wat nog niet gepasseerd is zal wel nog komen:(
De pijn tussen mijn benen is voorbij (zeer goede oefeningen dus) maar nu zit mijn onderrug sinds eergisterenavond volledig geblokkeerd. Enorm pijnlijk en al wat ge wilt, maar vooral praktisch zeer lastig.
Gezien Michel zijn rug gebroken heeft moet ik help van hem niet rekenen in het departement van het “heffen” en moet ik andere oplossingen zoeken.
Zolang ik mij kan bukken door volledig door mijn knieën te zakken valt het nog mee, maar zodra ik mijn rug moet buigen verga ik van de zeer. En dan zijn er bewegingen die ik maak die ik blijkbaar niet zou mogen maken want de pijn is dan plots zo erg dat ik (letterlijk) door mijn benen zak.
Jan in zijn bed steken is dus een “uitdaging”: hij slaapt nog in een spijlenbedje en ik moet hem dus over de spijltjes in zijn bedje leggen, slaapzak aandoen en toedekken. De meest afschuwelijke houding dus.
Eens hij erin ligt is er weinig probleem gezien ik het meeste kan doen met mijn armen door de spijltjes. Hem erin leggen kan ik natuurlijk niet door hem door de spijltjes te steken 🙂 En hem erin leggen zonder mijn rug te buigen is nogal onmogelijk.
Dus liet ik hem “vallen” in zijn bedje vanop zo’n 2 cm boven zijn matras. Blijkbaar net laag genoeg, maar toch. Maar gisteren heb ik de oplossing gevonden: ik zet hem op zijn voetjes in zijn bedje en hou zijn handjes vast als hij zich neerlegt. Véél minder pijnlijk.
En vannamiddag gaan we naar mijn schoonouders zodat ik de kinderen zou kunnen wassen in bad: ik zie mij dat dus helemaal niet alleen doen en heb dus de hulp van mijn schoonmama ingeroepen … die gelukkig wou helpen. Of beter, kon helpen nu ze thuis is.
Vanavond zal ik dan (weeral) naar mijn zusje trekken om de nodige martelingen te ondergaan zodat ze mijn rug kan “mobiliseren”: ze durft in dit stadium van mijn zwangerschap het risico van “manipuleren” niet meer te nemen. Niet dat ik het verschil weet, maar ik zei haar: alles wat ge kunt doen zal beter zijn dan niets 🙂
tja rugpijn…
ne mens wordt op den duur zeer creatief in het aannemen van allerlei houdingen waarbij de rug toch enigzins ontzien wordt. Heffen met één hand en de andere hand op je knie om de druk op te vangen doet voor mij wonderen. En zoveel mogelijk door je knieën buigen natuurlijk, maar dat wist je al.
En als het dan toch misloopt: een warm bad helpt wel efkes.
Ik leef met je mee hoor! Ik heb nog 5 weken te gaan, al opening en aan de Berotec. Hopelijk blijf je daarvan tenminste gespaard.
Hm, rond mijn twintigste dacht ik: waarschijnlijk wil ik ooit wel kinderen. En dat was zowat het closest dat ik ooit bij een moedergevoel gekomen ben. Sindsdien is het almaar geminderd tot het nu (op mijn 26ste) onder het nulpunt gedaald is. En als ik dit allemaal lees wordt het alleen nog maar erger 🙂 ‘k Wil echt geen kinderen! (En al zeker geen vier!) Toch chapeau voor de mensen die er toch voor gaan…