Sinds de vorige post hierover heeft Jan nog één keer in zijn pamper geplast. Sindsdien was hij droog gebleven.
Twee dagen geleden ging ik met hem naar boven en ik was zijn pamper vergeten. Omdat hij een beetje moeilijk had gedaan om te gaan slapen wou ik niet direct met hem terug naar beneden en dus heb ik de beslissing genomen om hem zonder pamper te laten slapen.
Eerst nog eens met hem naar het toilet (‘maar ik heb al pipi gedaan’, ‘we gaan toch nog eens proberen hoor schat’, ‘maar ik moet niet meer hoor’, ’toch hoor Jan, je weet nooit’ – op toilet gezet en uiteraard moest hij wel), en dan gezegd dat hij, als hij ’s nachts moest plassen, hij mij maar moest roepen en dus niet in bed plassen.
Hij heeft mij ’s nachts niet wakker gemaakt en ’s morgens was zijn bedje droog. De nacht erna werd dit herhaald en opnieuw succes.
Telkens toen hij opstond vroeg ik of zijn broek nog droog was en apetrots, met een glimlach zo breed als zijn gezicht, zei hij ‘Ja!’.
Het is nu de derde nacht op rij dat Jan zonder pamper gaat slapen. Hopelijk zet hij de trend verder.
Wiehie!!!
Dat verdient een feestje! Of een lekker dessert voor iedereen! Of een zak vol waterbalonnen!