Afschuwelijke nacht gehad vanacht: Anna is ziek en nog geen klein beetje.
Gisteren was ze eigenlijk nog deftig. We zijn naar het schoolfeest van de kinderen geweest en Anna had in de voormiddag goed geslapen. Ze was dus vrolijk en goed gezind. Het enige waar ze ‘problemen’ rond maakte was als ik haar niet aan de hand liet lopen.
Tegen gisteren was ze al goed bezet met pokken overal, maar echt last had ze er niet van. Ze had ook geen koorts, dus al bij al viel het nog mee … dacht ik.
Tot een uur of vijf: toen is ze opeens gestuikt. Doodmoe, ze begon koorts te krijgen en werd zeer lastig. Uiteindelijk is ze in mijn armen in slaap gevallen, iets dat ze eigenlijk nog nooit gedaan heeft (behalve uiteraard toen ze een echt kleine baby was). Een duidelijk teken aan de wand.
We waren eerst van plan om nog op school te eten, maar gezien de escalerende toestand van Anna en dat Michel ook veel pijn had, zijn we na de laatste kinderactiviteiten maar onmiddellijk huiswaarts gekeerd.
Eens hier heeft ze eigenlijk nog goed gegeten, haar fles gedronken en heb ik haar zonder veel problemen in bed kunnen steken.
Anderhalf uur later is ze wakker geworden en toen was het hek volledig van de dam: koorts, pijn, jeuk, … noem maar op. Anna was heel lastig, doodmoe en kon de slaap niet vatten. Huilen, draaien, keren. In bed, krijsen, terug uit bed, van hetzelfde.
Na twee uur haar terug in bed gestoken om haar dan daar te laten huilen en waar ze, van uitputting vermoed ik, na een kwartiertje toch uiteindelijk in slaap is gevallen. Niet voor lang hoor: een klein uurenhalf later was ze er weer.
Ik heb haar dan maar uit haar bed genomen en tussen Michel en ik ingelegd: haar naar beneden meenemen was nu niet de oplossing want van het licht en lawaai werd ze nog onrustiger. Dus lag ze tussen ons te draaien en keren, nu eens huilen, dan weer eventjes kalm, ik weet niet hoe lang nog. Maar zelfs toen ze eindelijk weer ingeslapen was lag ze in haar slaap te woelen dat het geen naam had.
Straks naar de apotheker van wacht, kijken of er niet iets bestaat, gelijk wat, dat haar lijden kan verzachten en mij vannacht misschien ook een beetje rust kan geven.
Fenistil druppels tegen de jeuk, A-derma ipv dat rode spul en Junifen voor het het ongemak. Ellende hé, die waterpokken 🙁
Fenistil vandaag gaan kopen en het heeft (blijkbaar) relatief onmiddellijk effect. ‘k Heb het ook ooit gebruikt en had er goede ervaring mee. Anna blijkbaar ook.
Ik weet dat er kleurloze dingen bestaan tegenover Eosine, maar met Eosine zie je tenminste welke pokken je behandeld hebt en welke niet en dus nieuw zijn.
Perdolan suppo’s tegen de koorts en als dat niet (genoeg) help: inderdaad Junifen (is iets straffer dus probeer ik liever eerst Perdolan).
Ben gelukkig na vier kindjes een beetje uitgerust in mijn thuisapotheek, maar ellende blijft het 🙂
oooohhh dat ziet er inderdaad heel zielig uit. hopelijk wordt ze snel weer beter, kan jij je rust wat inhalen.