Kijk. Het is bijna twee uur in de ochtend en ik ben nu pas thuis. Slechte moeder nietwaar. Zo tot een gat in de nacht uitzitten.
Maar ik heb een excuus. Een zeer goed zelfs: ik ben naar een concert wezen luisteren. En niet van zomaar iemand hoor. Nee. Ik heb vanavond Elvis Costello zien optreden in het illustere gezelschap van de Allen Toussaint Band (mét illustere Allen Toussaint zelve natuurlijk).
En neen, het was niet goed. Het was meer dan goed. Het was fantastisch. Prachtig. Dormifabel. Bijna twee uur en vijfentwintig minuten lang.
En nu kruip ik in mijnen nest. Ik ga goed slapen én dromen vannacht, dat weet ik nu al.