Mijn papa sukkelt nu al enkele maanden af en aan. Hij heeft een resem onderzoeken ondergaan en op geen enkel ervan was ook maar iets te vinden. Dus sukkelt hij voort.
Een tijdje gaat het beter en opeens herbegint het. Hij neemt dan een tijdje zware medicijnen, het gaat beter, hij bouwt af, het blijft beter … om dan na enkele weken/maanden volledig te hervallen.
En nog vinden ze niets. Zeer frustrerend en zorgwekkend.
Dat er ‘iets’ is bewijst gisteren: hij heeft een soort epilepsie-achtige aanval gehad. Beginnen roepen, volledig verkrampen en stokstijf op de grond gevallen en ‘van de wereld weg’ maar met zijn ogen open. Hij reageerde niet meer en herkende niemand meer. ‘Gelukkig’ gebeurde dit toen hij net een café binnenkwam waar ze hem goed kennen: ze hebben direct de ambulance gebeld én mijn zus. En gelukkig gebeurde dit geen twee minuten vroeger toen hij nog in zijn wagen zat.
Hij herinnert er zich niets van, heeft zich niet echt pijn gedaan behalve dat hij is moeten genaaid worden in zijn tong van erop te bijten, en eens in de ambulance begon hij al weer bij ‘dezijnen’ te komen en herkende hij mijn zus opnieuw (die meereed in de ambulance).
In het ziekenhuis hebben ze hem onder de scan gelegd en aan zijn hersenen is niets te zien. Gelukkig. Vandaag mag hij weer een hele batterij van andere onderzoeken ondergaan om de oorzaak te proberen achterhalen.
Maar ik ben er niet gerust in. Niet in de onderzoeken in de zin dat ze iets slechts zullen vinden. Integendeel. Ik ben juist ongerust dat ze niets zullen vinden, net als een paar maanden geleden, en dan staan we nog altijd even ver: mijn vader is niet goed en we weten niet waarom of wat er tegen te doen.
Het beste, San, ik duim voor jullie. Dat ze een verklaring vinden. Als ik iets kan doen, laat maar weten.
Goede moed gewenst San! Ik weet uit ervaring hoe frustrerend het is en hoe machteloos je je voelt als je duidelijk ziet dat er iets mis is, maar dat ze na resems onderzoeken niets vinden. Ook hier, als we iets kunnen doen, laat maar weten (Al is het alleen maar een luisterend oor aanbieden als je er nood aan hebt, je moet er niet mee inzitten)