Hoor wie klopt daar …

Sinterklaas komt bij ons altijd op 6 december: niet ervoor en ook niet te laat. Valt 6 december op een schooldag, tja dan moeten de kinderen maar wachten tot ’s avonds om met hun nieuwe speelgoed te kunnen spelen.

Deze ochtend was het dus zover: eindelijk zouden ze zien of Sinterklaas iets gebracht had. Zelie was vroeger op dan normaal want om half zeven stond ze al aan ons bed, daar waar ze er op een gewone dag niet met stokken uit te krijgen is. Ze had ‘buikpijn’ maar raad eens hoe rap die over was? En of ze mocht gaan kijken of Sinterklaas geweest was?

Wij waren strikt: neen! Eerst aankleden en broers en zusje moesten ook klaar zijn. Iedereen samen gaan kijken of niemand. Ze was er gelukkig niet van aangedaan en spurtte naar boven om haar broers wakker te maken.

Dit is eigenlijk de gewone gang van zaken, maar deze keer zat er nog een bijkomende reden achter: de tafel was wel gedekt, maar het snoepgoed moest nog uitgehaald en verspreid worden én ‘Sinterklaas’ moest nog een briefje schrijven. Terwijl ik dus naar boven ging om de kinderen bezig te houden (en aan te kleden ook natuurlijk), liep Michel naar beneden om de laatste hand te leggen aan Sinterklaas zijn afgelegde bezoek.

Zelie maakte haar broers wakker en opeens viel haar frankeuro: ze waren vergeten hun schoentjes te zetten en zou Sinterklaas nu wel gekomen zijn? Dit bericht veroorzaakte spontaan een enorme huilbui bij Louis die in paniek dacht dat hij zijn kans nu wel gemist had. Ik heb hem dan maar gekalmeerd en gezegd dat ‘ge nooit weet’ met dienen mens. Als hij zich nu eerst aankleedde dan zouden we wel zien wat er al dan niet gebeurd was.

Toen iedereen aangekleed was zijn we dan met zijn zessen naar beneden gegaan. De kinderen voorop uiteraard. Vol anticipatie staken ze het licht aan in de keuken en zagen dat de tafel wel vol snoep lag, maar nergens geen kadootjes. Bijna begon Louis weer te wenen, tot zij de brief zagen die Sinterklaas achtergelaten had (Michel had hun aandacht er wel eerst op moeten vestigen, maar soit). Zelie mocht hem voorlezen zodat Jan ook zou weten wat Sinterklaas te schrijven had.

Hij schreef dat hij zeer teleurgesteld was dat de kinderen hun schoentje niet gezet hadden: geen wortel voor het paard, geen pintje voor Zwarte Piet. Hij vond dat niet echt mooi. Maar!!! Maar!!! De Goedheilig man vond wel dat de kinderen heel flink hun speelgoed hadden opgeruimd (Louis tot iets na acht uur, Zelie heeft doorgewerkt tot na negen uur: ze wou niet van ophouden weten) en dat ze dus daar maar eens moesten gaan kijken. En wat raad ge: hij had hun speelgoed achtergelaten in hun speelkamer/bureau.

Ze leken allemaal content met hun kadootjes, juist wat ze gevraagd hadden (als dat geen toeval is): een Baby Born-pop voor Zelie, nieuw model want die hun ogen kunnen sluiten (haar andere is vier jaar oud en die modellen konden dat nog niet), een Roboraptor voor Louis (hij had alles doorkruist op zijn lijstje omdat hij dat als liefste wou. Hij moest zelfs niets meer hebben bij de grootouders als hij dat maar kreeg), een Spiderman auto voor Jan (eigenlijk wou hij de quad, maar ik denk dat Sinterklaas die niet heeft gevonden en de auto vond hij ook fantastisch) en voor Anna haar eerst eigen Sleepy Babypop. Daarnaast nog een paar gemeenschappelijke spelletjes ((reis)Monopoly, (reis)Wie is het? en een aantal die Michel gevraagd had) en prutsen.

Ik vermoed dat ze vanavond wel een beetje te laat in hun bed zullen zitten, maar voor één keer kan dat geen kwaad: ze mogen Sinterklaas zijn verjaardag toch wel even navieren.