Lang zal hij leven

Vandaag is Jan 4 jaar geworden en terwijl ik er bij Zelie en Louis niet echt moeite mee heb dat ze groter worden, bij Jan vergeet ik dat af en toe.

Vier jaar betekent bijvoorbeeld dat hij kleren aandoet voor 5 jaar (110) daar waar ik in de winkel nog altijd naar de 104 ga en zelfs 98 (drie jaar dus). En dan sta ik daar met een paar dingen in mijn handen om dan, bijna aan de kassa, plots te beseffen dat dat al veel te klein is voor dat ventje en dat ik dus alles mag terugleggen. Jan is ongelooflijk gegroeid de laatste maanden, niet alleen in grootte maar ook in ontwikkeling en er is niets peuterachtigs meer aan, en toch lijk ik dat moeilijk te beseffen (of wil ik dat misschien gewoon nog niet beseffen).

Deze ochtend was hij wakker toen ik naar boven kwam en op het moment dat ik de kamer van de meisjes opendeed hoorde ik hem al voorzichtig zijn kamerdeur opendoen. Schoorvoetend kwam hij af en zei hij dat hij vandaag jarig was. Hij wist het zeer goed want sinds vrijdag zit hij af te tellen: nog drie keer slapen hé? nog twee keer slapen hé? nog één keer slapen hé?

Dat is weer zo’n voorbeeld van hoe hij gegroeid is: hij is enorm bezig met cijfers en aantallen en dan vooral het besef ervan, hoe dat op verschillende manieren werkt. Hij toont dan op zijn handje hoeveel vingers bijvoorbeeld ‘drie’ is en toont dat in alle mogelijke combinaties (zonder pink en duim, zonder wijsvinger en duim, zonder ringvinger en middenvinger…). Dat aftellen, daar moesten we hem ook absoluut niet bij helpen, hij deed dat helemaal alleen: weten dat hij één nacht geslapen had, dus dat er één nacht minder te slapen was.

Eens hij bij mij was ging het dan even in mineur: ik wou zingen voor hem en toen begon hij plots te huilen. Eens een beetje gekalmeerd vroeg ik hem wat het probleem was en hij wou gewoon niet dat we voor hem zouden zingen. Dus geen liedje deze ochtend ten huize Vuijlsteke.

Gisteren heb ik dus cakejes gebakken voor de kindjes in de klas en met een hoge borst bracht hij de hele doos dan naar school deze ochtend. Apetrots dat hij nu vier was gaf hij dan de doos aan de juf en toen hij hoorde dat hij een kroon zou krijgen zwol hij nog meer, als dat al mogelijk was. Hij zei dat hij hem de hele dag zal aanhouden tot ik hem kom halen.

Vier jaar. Mens de tijd vliegt.