’t is weer van dattem

De sleepbrigade is weer van wacht in onze straat. Ik heb ze de eerste keer sinds lange tijd weer gezien vorige week op Louis zijn feestje.

Het parkeren in de straat is hier nl. zeer beperkt:

  • alleen bewoners mogen hier parkeren
  • er mag alleen op de aangeduide parkeerplaatsen geparkeerd worden (dus ik mag bv. ook niet meer voor mijn poort staan)
  • én de eerste parkeerplaats in de straat is voor gehandicapten, dus daar mogen logischerwijze alleen auto’s met een geldige kaart staan.

En het is dat laatste punt dat vandaag en vorige week problemen geeft. De parkeerplaats is nl. wel aangegeven, maar niet op de grond: enkel met een bord. Op de grond staat enkel een P en niet het logo voor gehandicaptenparking, noch is de plaats blauw geschilderd.

Ik moet toegeven: ik had het ook gemist. Voor de herinrichting van de straat tot woonwijk was daar een gehandicaptenplaats, maar ik had niet gezien dat het dit opnieuw geworden was. En voor het feestje van Louis heb ik mijn auto daar ook af en toe geparkeerd. Sindsdien niet meer.

Op de dag van Louis zijn feestje stond daar dus een auto die maar aan de eerste twee van de drie voorwaarden voldeed: geen gehandicptenkaartje dus. Vanavond stond op daar dus weer een auto zonder kaartje en dus was de politie hier weer om hem weg te laten slepen. Die mensen gaan vanavond een niet zeer aangename verassing krijgen.

Een niet zo aangenaam einde aan een avondje uit, zou ik zo denken.

Kangoeroe

Enige tijd geleden schreef ik “one down, three to go”.

Gisteren was het oudercontact bij Louis op school.

Hij zit nog maar in de tweede kleuterklas dus eigenlijk is het nog niet zooo belangrijk (er wordt eigenlijk zo goed als alleen gespeeld) en bij Zelie zijn we nooit geweest (een grote babbelkont, dus we wisten alles wel), maar gezien Louis een nogal gesloten vat is en we in het geheel niet weten hoe hij het eigenlijk doet op school en of hij het zelf wel leuk vind (echt leuk, ook al zegt hij van wel), zijn we maar langsgeweest.

Zoals gedacht: geen probleem voor Louis op school (meer details hier) en het lijkt er dus meer dan goed op dat Louis ook onder de categorie van hoogbegaafden valt … wat ik tot mijn spijt al vermoedde.

Uiteraard vind ik dat niet erg op zich en ben ik wel trots dat ik slimme kindjes heb. Ik ben alleen wreed bang dat ik er niet juist op zal reageren of op tijd of zo en dat ze daardoor zullen “opgeven” en hun potentiëel niet zullen volledig kunnen ontplooien.

Goed in de gaten houden en gelukkig kan ik het uitleggen van een *normaal* standpunt. Ik heb al gemerkt bij Zelie dat dat soms wel helpt 🙂

Blokkage

Na de rug, nu het bekken: volledig vast en gruwelijk pijnlijk.

Zeer lastig, vooral om op te staan uit bed. Eens ik wakker ben en even heb rondgelopen valt het allemaal wel mee (in de zin van dat het geen gruwelijke pijn meer is maar een gewone erge pijn).

Ben ondertussen bij zuslief langsgeweest voor een eerste behandeling en maandag komt de volgende. Ze heeft me gewaarschuwd dat voor het bekken, het drie tot vier behandelingen duurt vooraleer er effect is.

Dus, ik kijk vooruit naar de toekomst en bijt ondertussen ferm op mijn tanden.

Things can only get better.

Irritatie

’t Is Bargain Hunt op BBC met twee koppels ‘helderzienden’: ieieieieieieieiek!!!!

Ik ben nu niet echt de meest cynische persoon die er rondloopt en ik geloof vrij dat er meer is dan dat wat we zien, maar een voorwerp vast te pakken en zogenaamd zeggen wie de vorige eigenaar ‘waarschijnlijk’ was, nee, zover kan ik niet meegaan.

Even wegzappen dus tot ze aan de veiling beginnen, wat eigenlijk de enige reden is waarom ik naar zo’n programma’s kijk, want die veilingen vind ik fantastisch.

Oogst

De oogst op moederdag:

  • drie wenskaarten, volledig zelfgemaakt (Zelie)
  • drie (papieren!) theelichthouders in de vorm van waterlelies, inclusief theelichtjes (Zelie)
  • één schilderij (Louis)
  • één juwelendoosje (Louis)
  • één onderlegger (Jan)

Of met andere woorden: de kinderen hun kunstwerkjes. Adorable!

Niets van de wederhelft want ‘ik en zijn moeder niet’ …

Auch

The weirdest thing: ik ging gisteren gewoon in de zetel zitten om Anna eten te geven en plots begon mijn voet pijn te doen.

Mij verzet, schoenen uitgedaan en het ging even beter … om dan serieus te verergeren.

Geen flauw idee wat het kan zijn. Ik zat gewoon in de zetel en kan me niet herinneren dat ik iets specifieks misgedaan heb.

Gisterenavond kon ik er zo goed als niet op lopen: vreselijk pijn, zo erg dat ik dacht dat er misschien iets gebroken kon zijn.

Vandaag doet het nog enorm veel zeer maar ik kan er tenminste weer op lopen.

Hoogstwaarschijnlijk dus (maar) een spier verrokken of zoiets. Ik zou niet weten wat ik gedaan zou hebben moest het vandaag verergerd zijn in plaats van verbeterd.

Naweeën

Niet van de geboorte hoor. Dat zou een beetje heel laat zijn. Anna is ondertussen al 7 weken (de tijd vliegt, nietwaar).

Nee, naweeën voor de kinderen van het weekend: het waren lange dagen.
Voor Zelie was het het ergst maar zij heeft er het minste last van, heb ik zo de indruk.

Vrijdagavond was het scouts voor haar en toen zat ze maar om 21u45 in bed. ’t Was een leuke vergadering (wat het belangrijkst is uiteraard) en we zijn te voet naar huis gekomen. Eerst een eindje meegewandeld met haar vriendinnetje Yanthe (en haar zusje en oma bomma): langs de Ketelvest, Nederkouter, Koophandelsplein, Veldstraat, over de Korenmarkt en dan een kleine afslag genomen om langs het Vleeshuis te passeren. Daar hebben we ook afscheid genomen van het vriendinnetje. Aan het Vleeshuis een frietje gekocht en dan op het gemak doorgewandeld naar huis.

Met dat Zelie, Yanthe en Nimuë (het zusje dus) er in de Veldstraat niet beter op gevonden hadden dan om op handen en knieën een eindje af te leggen, mocht Zelie nog in bad voor het slapengaan. Het water zag donkergrijs, ongelooflijk, maar ze zat uiteindelijk proper en fris in bed.

Zaterdagvoormiddag was het turnen voor Zelie en Louis, zoals gewoonlijk. In de namiddag zijn we dan gaan kijken om een nieuwe relax te vinden voor Michel. Ik stond erop erbij te zijn, kwestie dat hij toch (hopelijk) met iets thuis zou komen dat niet alleen comfortabel was, maar ook een beetje mooi zou zijn.

We hebben dus iets gevonden dat aan beide eisen voldoet. We zullen volgend weekend waarschijnlijk een definitieve beslissing (en dus bestelling) nemen.

Na het zetelshoppen zijn we bij Michel’s mama langsgegaan met een kadootje om haar een (vervroegde) moederdag te wensen gezien we zondag niet thuiswaren. Het was nog mooi buiten en de kinderen hebben dus naar hartelust kunnen rondhotsen, wat blijkbaar nodig was na al het winkelen.

Maar zo’n bezoekje loopt altijd uit en uiteindelijk was het na 20u eer we thuis waren. De kinderen moesten nog eten (wij ook trouwens) dus tegen dat ze in bed zaten was het weer na 21u.

Zondag rustig begonnen: beetje eten gemaakt, kinderen in bad voor een zeer grondige wasbeurt, gegeten en na het eten dan onmiddellijk vertrokken richting Nederland (Oisterwijk, waar mijn broer woont) voor het verjaardagsfeestje van mijn broer’s jongste: Louis is 4 jaar geworden.

Drukke bedoening met heel veel kinderen (18 als ik mij niet vergis, gaande van bijna 7 weken tot 13 jaar) en een hoop volwassenen, bijna allemaal familie. Altijd wreed wijs en ik amuseer mij altijd rot op zo’n gelegenheden en de kinderen duidelijk ook. Pas rond 20u vertrokken helaas, dus het was na 22u dat de kinderen in bed zaten, en dat voor een schoolavond.

Het resultaat laat zich zien.

Nu eigenlijk valt het nog mee hoor. Zelie en Louis hebben alleen last om ’s ochtends op te staan. Jan heeft meer last: hij is nogal humeurig, weent heel rap en heel hard, krijst de hele peutertuin bijeen als ik hem ’s ochtends afzet…

These thins shall pass, hopelijk alleen vroeger dan later 🙂

Gesprek

In het weekend mogen de kinderen niet opstaan voor 7u … wat ik eigenlijk veel te vroeg vind, maar enfin.

Gesprek zaterdagavond:

Zelie: Mogen we morgen voor moederdag vroeger opstaan? Ik ben zo nerveus…
ik: Nee schatje
Zelie: Maar waarom niet?
ik: Awel Zelie, wat betekent moederdag?
Zelie: Euhm, om mama te verwennen??
ik: Juist. En waarmee kan je mama het best verwennen?
Zelie: Door jou te laten slapen?
ik: Voila!
Zelie trekt geamuseerd/boos gezicht en lacht dan.

Verjaardagsfeestje in uitstel

Er wordt altijd gezegd, uitstel is geen afstel, en voor Louis gold dat ook. Ten tijde van zijnen verjaardag (tijdens de paasvakantie) zag ik het niet echt zitten om een feestje te doen voor zijn vriendjes en ik zei toen dat het wel zou gebeuren maar dan later.

Maar ik had elke week wel een excuus waarom het dan niet te doen en zo kwam het er nooit van.

Tot Michel vorige week zei dat hij vorige woensdag met Zelie naar een theatervoorstelling wou gaan en toen dacht ik no time like the present. Louis gevraagd welke vriendjes hij wou uitnodigen en dan dinsdag nog rap de briefjes geschreven. Ondanks de late actie konden alle vriendjes gelukkig komen.

Hij mocht zoveel vriendjes vragen als hij wou, maar hield het op vier: twee meisjes (Nimuë en Emily) en twee jongens (Lucas en Robin).

Met Lucas en Robin vormt hij sinds de eerste kleuterklas een drie-eenheid: het lijken onafscheideijke vriendjes. Op Emily was hij een paar weken verliefd en blijkbaar is zij nog steeds een vriendje, ook al is hij er niet meer verliefd op. Nimuë is zijn huidige liefde. Logische keuze dus.

Vijf jaar en al twee keer verliefd geweest: schattig hé 🙂

Gezien de twee jongens niet in Gent wonen zijn zij al ’s middags meegekomen na het school en hebben zij hier gegeten. Geen enkel probleem om hen na school mee te krijgen: alledrie dolenthousiast. Vanaf 14u kwamen de meisjes erbij.

Het was een leuk feestje. Het was prachtig weer en we hebben met waterballonnen gespeeld op straat (dat kan hier nu gelukkig). Ook de zandspeelgoedjes werden bovengehaald en voor de rest hebben ze ook met de kadootjes gespeeld die Louis gekregen had.

Jan en Anna waren ook thuis en eerst hebben zij goed geslapen om daarna braaf mee te spelen. Allé, Jan toch. Anna is nog een beetje te klein hé.

Geen taart voor de kindjes, maar lekkere door mama gebakken pannenkoeken die er in gingen als zoete broodjes.

Om 17u was het dan afgelopen en net op tijd: het is dan beginnen gieten dat het geen naam had, een echte wolkbreuk.

Een geslaagd feestje en het belangrijkste: louis vond het fantastisch.

Lezing

Vanavond werd er een lezing over hoogbegaafdheid gegeven door prof. dr. Tessa Kieboom van het Centrum voor Begaafdheidsonderzoek. Het was een lezing georganiseerd door het Departement Lerarenopleiding vooral voor leraren en leraren in opleiding (maar dus niet exclusief).

Gezien onze “situatie” met Zelie vonden wij het interessant om eens te horen wat een experte op het gebied erover te zeggen had en dus hebben we ons ingeschreven om erbij te kunnen zijn. En maar goed ook: de lezing was volgeboekt. Veel interesse dus. Uiteindelijk ben ik alleen gegaan want Michel had te veel rugpijn … T.t.z. alleen, tenzij je Anna meetelt natuurlijk.

Vorig jaar hebben we op de school van onze kinderen een avond bijgewoond over hun project van de kangoeroeklas, waarbij de school het onderwerp hoogbegaafdheid als inleiding gebruikte. Vanavond ging het vanavond uitsluitend over hoogbegaafdheid. Het was dus veel gedetailleerder en er waren veel voorbeelden bij uit de praktijk, wat alles eigenlijk veel duidelijker maakte voor mij.

Zie, Michel kan zich daar goed bij inleven hoe Zelie redeneert en iets aanvoelt en alles, zelf hoogbegaafd zijnde. Ikzelf heb daar meer problemen mee: ik weet niet goed hoe er geredeneerd wordt en ben eigenlijk bang dat ik verkeerd reageer en zo een averechts effect heb.

Het was voor mij dus een zeer leerrijke avond en ik heb er een (heel klein) beetje inzicht bij gekregen. En een beetje is beter dan niets, nietwaar. Tijdens de pauze heb ik dan een gesprek gehad met een koppel wiens oudste ook hoogbegaafd bleek en we hebben een beetje notities vergeleken. Altijd interessant en blijkbaar zijn mijn ervaringen met Zelie niet heel erg verschillend met die van hen. Misschien eens kijken op tinternet of er een zelfhulpgroep voor ouders van hoogbegaafden bestaat: tegewoordig zijn er toch zelfhulpgroepen voor alles, nietwaar 🙂