Tiekeneikes

Wisten jullie dat er zoiets bestond als Wereldeierdag? Ikke niet. Niet dat ik daarover verbaasd ben want ik vermoed dat er zo ongeveer een ‘werelddag’ voor alles bestaat. Alhoewel … als ge wikipedia erop naslaat bestaat er niet zoiets als ‘Wereldeierdag’.

Gelukkig is wikipedia niet onfeilbaar want ‘iemand’ heeft blijkbaar besloten om 12 oktober uit te roepen tot Wereldeierdag, en waarom niet? Eitjes zijn zalig. Gemakkelijk om klaar te maken, ze kunnen op ongelooflijk veel manieren klaargemaakt worden, worden gebruikt in ongelooflijk veel bereidingen en zijn blijkbaar nog gezond ook (dat laatste, dat beweren de mannen dus die de promo doen voor eitjes en ik geloof ze wel). Formidabele Fastfood, noemen ze dat, en gelijk hebben ze.

Hier ten huize is het alleszins een favoriet. Ik heb de kinders nog nooit horen klagen als we voorstelden om eitjes klaar te maken. Eén van de favoriet maaltijden: spinaziepuree met gekookte eitjes en croutons. Poepsimpel en zalig lekker. Of een Spaanse tortilla (het recept volgt wel nog eens: geleerd toen ik op Erasmus was in Finland, van een echte Spaanse deerne, gewoon ongelooflijk lekker), koud of warm, wordt hier binnengeschrokt. Een omelet, paardenoog, zachtgekookt ei, … ze passeren hier allemaal en met veel regelmaat de revue. Omdat we dat lekker vinden.

En er is (uiteraard) een website met allemaal recepten, ik ga die zeker eens uitpluizen.

De Wereldeierdag promoten? Geen probleem want eiers zijn gewoon de max.

Zorgen

Zelie zit nu in haar tweede jaar humaniora. Vorig jaar was ze niet zo denderend geëindigd en dus werd het tijdens de vakantie toch wel af en toe werken. Maar ze zag het zitten, dat nieuwe jaar. Ze keek er naar uit. Ze had geleerd uit haar fouten en het zou beter gaan nu. Zei ze. Dacht ze.

Het eerste maandrapport is een feit en het is niet echt beter gegaan. Ze werkt nochtans een pak meer dan vorig jaar en toch … Ze begrijpt het zelf ook niet goed en ik vermoed dat er toch wel een serieus element zelfbedrog bij zit. Ze ‘weet niet hoe anders te studeren’.

Dus maak ik mij zorgen. Tijd om ‘een hulplijn’ in te schakelen. Over naar familie.

Bestaat er ook zoiets als een studiebureau voor tieners?

Ik ben geraakt

Je kon het her en der al lezen op het interweb. De maand oktober is alweer begonnen en dat is traditioneel ook de maand waarin kanker in het spotlicht wordt gezet. Meer specifiek borstkanker.

Over bepaalde vragen moet je geen twee keer nadenken. De vraag van het reclamebureau om hierover te schrijven was er zo een. Dat ik er iets voor zou krijgen, dat hoeft zelfs niet, want ook ik ben reeds geraakt.

Borstkanker: mijn tante (overleden na een veel te lange en pijnlijke strijd), mijn veel te jonge buurvrouw met twee heel kleine kinderen (kinderen die hun mama nooit echt hebben gekend), mijn schoonmoeder (één van de – gelukkig – ‘gelukkigen’ die het wel hebben gehaald). Kanker: mijn grootmoeder (verloren), mijn schoonvader (verloren), het dochtertje van een vriendin (overwonnen), een voormalige klasgenote (overwonnen), … Er zijn gelukkig nog die positieve verhalen ook … Het feit dat ik de mensen die ik ken die geraakt zijn nog kan tellen op twee handen is toch niet positief. Elke persoon is er één teveel. Elk onderzoek om te proberen een remedie te vinden is er nog één te weinig.

Dus zal ik het geld dat ik hiervoor krijgen integraal overmaken aan ‘mijn’ steunteam, team ‘San’ San’s weblog (nu nog maar een schamele 5 euro, maar dat zal vermeerderen, ook dankzij jullie).

Steun mee aub op ikbengeraakt.be.

Dedju

Net als ik mij voorneem om opnieuw meer te bloggen, blijkt dat er alweer een maand gepasseerd is. Time flies, of ge nu ‘fun’ hebt of niet.

Soit, het schooljaar is ondertussen dus alweer een heel eind bezig. De kinders zitten goed, denk ik zo. De oudste lijkt zich toch gerealiseerd te hebben dat ze vorig jaar in redelijke mineur geëindigd was en dat ze zich toch iets meer zal moeten inspannen. We’ll see.

Die eerste maand van het schooljaar is traditioneel ook zeer druk, met het opstarten van allerlei activiteiten van de kinderen enerzijds en daarnaast mijn hulp bij allerlei verenigingen anderzijds. Ik heb nog geen tijd gehad om stil te zitten. Lange avonden en drukke voorbereidingen. Maar het is wel leuk.

Voor de rest ben ik nog eens werkloos. Een contract van 2 jaar en zoef, ’t is al gedaan. Dinsdag afscheid genomen van de collega’s tijdens een etentje en ’t was heel lekker maar ook heel gezellig. Ze zeggen allemaal dat ze mij terug willen, maar kijk, overheid zit nu eenmaal zo in elkaar en ik had er mij op ingesteld. Niet leuk, maar zagen erover heeft ook geen zin.

Ondertussen toch al een paar maand aan het solliciteren. Als ge de verzuchtingen hoort van het niet afgestemd zijn van vraag en aanbod op de werkmarkt: ik kan dat alleen bevestigen. Of die verzuchting dat de werkgevers veel te specifiek zoeken. Bevestiging. Op alle sollicitaties maar twee (2!) antwoorden gehad, en dan nog negatief. Of nee, dat is niet helemaal correct: zaterdag mag ik meedoen aan een examen. Duimen maar. Conclusie tot nu toe: de werkmarktsituatie is veel slechter dan twee jaar geleden (en het had toen al geen overschot).

Vorige keer, toen ik werkloos was, had ik nog een paar plannen om uit te voeren. Nu heb ik nog niets in gedachten. De komende twee dagen wel: studeren. Maar daarna? We’ll see.

Wat ik ondertussen (eindelijk) wel heb is een idee hoe ik mijn T-shirt ga pimpen. Het gerief is eindelijk in huis gehaald en nu kan ik er mij aan zetten. Ik peins dat het schoon zal worden 🙂 Ah! Kijk zie. Toch al één projectje voor tijdens mijn werkloosheid.

Zoo leuk

Gisteren ons jaarlijks bezoekje aan de Zoo gedaan. Wij hebben sinds een aantal jaar een gezinsabonnement (vier jaar denk ik ondertussen) omdat we toch elk jaar één keer naar Antwerpen en één keer naar Planckendael gaan én naar Plopsaland gaan. We maken daar dus goed gebruik van.

In plaats van gisteren dan uit te slapen heb ik gewoon de wekker laten staan alsof we naar het werk/opvang moesten: ik wou de trein van 8.14u halen. Want abonnees mogen een uur vroeger binnen in de zoo en ik wou dat wel eens meemaken. Gelukkig waren de kinderen akkoord.

Om 9u toegekomen in een ongelooflijke rustige zoo. Nog een voordeel van zo vroeg te gaan: we hebben een ongelooflijke rustige dag gehad met veel slenteren, we bleven uitgebreid bij de kooien staan om alle bordjes te lezen en de weetjes over de dieren op te nemen én we hebben alle dieren gezien.

We hebben de zeehonden zien voederen, de kinderen hebben mogen helpen om de aalscholvers eten te geven en we hebben de zeeleeuwenshow gezien.

Nu nog eens kijken in de agenda wanneer we naar Planckendael zouden gaan en of het doenbaar is om ook daar gebruik te maken van dat uur voordeel. Oh ja, en Louis wou ook eens naar het Serpentarium…

Damn, die vakantie duurt nooit lang genoeg 🙂

Vertrokken

De eerste werkweek na de vakantie zit er ook weer op en lastig dat dat was. Ben ik de enige of is het voor iedereen (velen?) zo lastig om er terug in te komen na de vakantie.

Niet dat er niets te doen was hé, maar gelukkig niets dringends. Misschien dat het daarom toch twee dagen kostte om mijn ritme terug te vinden: geen druk om mij rapper in te werken.

Ondertussen zit het ritme er al weer volledig in en zijn de kinders ook langzaam maar zeker uit vakantieritme en in schoolritme aan het geraken, want zij moeten ’s ochtends mee, naar de opvang.

Die opvang, mens daar ben ik toch content van. Het voordeel van aan de Provincie te werken is dat zij opvang aanbieden: kinders ’s ochtends afzetten op het Zuid, kinders met de bus naar Puyenbroeck waar ze de hele dag allerlei activiteiten doen (zwemmen, hockey, baseball, mountainbiken, naar De Gavers, gewoon allerlei spelletjes en zoektochten, …) en zich rot amuseren.

’s Avonds haal ik dan vier gelukkige kinders weer af in het Zuid. Zij content en ik ook. En nog zoiets leuk: ze gaan een hele dag. Halve dagen zijn niet mogelijk en omdat ik halftijds werk wil dat zeggen dat ik ’s middags nog wat langer kan werken én nog wat tijd overheb voor mijzelf en om wat boodschappen te doen.

Iedereen content na de eerste werkweek. Nog een weekje en de grote vakantie zit er ook al weer op. Mens, dat heeft gevlogen.

Dat heeft deugd gedaan

Terug van weg geweest. 14 dagen aan onze Belgische kust doorgebracht en er echt van genoten.

Want het was 14 dagen helemaal op het gemak en halverwege de vakantie was het opstaanuur van 8u al naar 10u opgeschoven. Het slapengaanuur was uiteraard ook opgeschoven, daar niet van, dus de dagen bleven evenlang.

Veel hebben we niet gedaan. Voor mij en de kinderen geen internet, dus wist ik niet wat er zoal gaande was buiten de straten waar wij rondhingen. 14 dagen ook geen televisie, want die stond er wel, maar we hebben hem gewoon niet aangezet. Er werden we ongelooflijk veel gezelschapsspelen gespeeld door den anderen en de kinderen. Ik genoot ervan hen bezig te horen want dat is niet echt iets voor mij.

We hadden de fietsen mee, dus hadden we iets meer vrijheid, maar uiteindelijk hebben we daar maar twee keer gebruik van gemaakt. Meestal was het gewoon laat opstaan, brunchen, naar het strand, zwemmen en spelen in de zee en het zand, tegen 19u opkramen en terugkeren naar het appartement en dan tegen 21u eindelijk avondeten en daarna spelletjes spelen.

Beter dan vorig jaar was dat ik veel minder gekookt heb: meer afgehaald en op restaurant geweest, zodat het voor mij ook veel meer vakantie was. En de kinderen de afwas laten doen, ook altijd een goed idee 🙂

We zijn op bezoek gegaan en hebben ook meer bezoek gekregen en dat was ook heel leuk. Als we volgend jaar zouden teruggaan, nóg meer bezoek. Zalig gewoon.

Nu nog even ontwennen en gelukkig krijg ik daar nog de tijd voor: ik moet pas maandag weer aan het werk. Eens zien hoe we deze laatste dagen kunnen volsteken (behalve dan met wassen en opruimen, want dat hoort er na de vakantie ook jammer genoeg bij).

Make It Happen

Het moet niet altijd lollig zijn hier op den blog. Soms mag een serieuze noot ook, zeker als het nog iets is waar ik mij volledig in kan vinden. Op vraag van de mensen van Enchanté dus een postje over een goed doel, namelijk ‘Make it Happen’.

Het is een goed doel van het Belgisch kledingmerk Hampton Bays en hun bedoeling is om hiermee een traditie uit te bouwen en dus geen eenmalige stunt te doen. Voor deze eerste actie koos men als goed doel voor een lokaal project: de Bleekweide, een plaats waar mensen begeleid worden wanneer zij te maken hebben met een verlies door de dood. Een plek waar ik mij zeer goed kan inbeelden dat die hoognodig is voor heel wat mensen die het moeilijk hebben om in hun eentje of zelfs in familieverband een zwaar verlies te verwerken en dat willen doen met professionele begeleiding. De Bleekweide biedt niet alleen professionele steun aan, maar biedt ook een omgeving waar mensen kunnen herstellen. Een heel mooi project, denk ik dan zo.

Bij dit charity-programma komt blijkbaar nogal wat creativiteit kijken want om geld in te zamelen hebben ze bij Hampton Bays hun iconische T-shirt laten pimpen door verschillende bekende Vlamingen en ook door hun eigen medewerkers. De T-shirts zijn te koop via de Facebookpagina van Hampton Bays. Dus als je geïnteresseerd bent of gewoon een goed doel wilt steunen: kopen die handel!

Het merk wil met deze actie ook laten zien dat ze een nieuwe wind willen laten waaien door hun collecties. Hampton Bays wil ‘a way of life’ zijn door meer te focussen op toffe accessoires en lifestyle. De volledige make over die hun winkels in Gent en Antwerpen kregen maakt ook duidelijk dat er een nieuwe vibe voelbaar is.

Soit. Een beetje reclame dus, maar vooral: een goed doel dat uw steun waard is. En met een beetje geluk komt er nog een vervolg, want ik mag mijn eigen T-shirt pimpen en als dat een beetje lukt zal ik uiteraard het resultaat hier tonen.

Het zit er weer op

Voilà. Die zijn ook weer voorbij. 10 dagen feest (en ook een beetje werken, maar dat was voor een zeer goed doel en dat voelt niet als werken aan).

We hebben op dag acht nog mooie voorstellingen gezien en prachtig vuurwerk. Op dag negen was er nog Puppetbuskersfestival met een zeer goede voorstelling (ze hebben dan ook zeer terecht de Luc Vincentprijs gewonnen) en een voorstelling die noch ik, noch de kinderen goed vonden. De avond heb ik dan met de vier kinderen afgesloten op het Entresortplein in heel goed gezelschap.

Vandaag zijn we dan eerst heel lui geweest om dan in de namiddag nog even te gaan kijken naar Theater Exces. Ook niet mijn ding, maar dat weten we dan voor de toekomst. Vanavond ging ik eigenlijk thuisblijven. Ik had het wel gehad. Maar toen stonden vrienden voor de deur, dronken we eerst thuis nog een glas en ging ik dan toch nog eens mee tot op Bij Sint-Jacobs naar Fifty Foot Combo kijken. Ze gaven een eenmalig reünieconcert en ik moet zeggen, het was toch wel wreed de moeite. Ik kende ze alleen van naam. Ik ga nu toch ook eens naar hun muziek luisteren. Ik heb wel een fantastische versie van Banana Split gehoord en dan nog iets van Louis Neefs.

Een mooie afsluiter van een fantastische 10-daagde. We kunnen weer beginnen aftellen tot volgend jaar.

Zaterdag begot

Wat vliegt de tijd. Zeker tijdens de Gentse Feesten. Het is al zaterdag en ik heb het gevoel dat het pas zaterdag geweest is, dat de Feesten net begonnen zijn.

Maar ondertussen hebben we al heel wat gezien en gedaan, dus begonnen kunnen ze niet zijn.

We hebben onze vierde en vijfde dag voornamelijk doorgebracht met naar het Puppetbuskersfestival nog te kijken. En op dag vijf begon ook het MiramirO festival met een hoogtepunt: een pracht van een voorstelling waar ik met Zelie naar gaan kijken ben en waar zij (maar ik ook een beetje) zeer ontroerd door was. Zeer leuk als ge uw kinderen zo iets kunt laten meemaken.

En dan was er dag zes waarbij ik de fiets moest  nemen om op tijd overal te geraken, want MiramirO mag dan wat afgeslankt zijn dit jaar, bij Het Project proberen we nog altijd de eerste voorstellingen te recenseren en dus is het actie vanaf dag 1.

Gisteren was het dan een pak kalmer: maar één voorstelling van ‘moeten‘ en voor de rest kuieren met de vrienden en naar onnozeliteiten gaan kijken op de Sint-Baafssite en het Spaanskasteelplein en ons gewoon goed amuseren. Want tussen de voorstellingen door hebben we gelukkig ook nog wat aan sociale activiteiten gedaan, of het zou nogal saai worden.

Soit, nog drie dagen te gaan, met een vol programma vandaag en vooral ook: een laat programma, want vanavond is het vuurwerk. Jeej!