Gentblogt is dood. Leve Gentblogt!

Kijk, het is niet omdat we de site op zich hebben stopgezet, dat wij elkaar niet meer horen of zien. Al die jaren samen werken en op stap gaan, dat heeft nu eenmaal gevolgen en zo hou je er toch wel een hoop vrienden aan over.

En vrienden die jaar in jaar uit met elkaar naar de Feesten gaan, een dergelijke traditie zet je niet zomaar stop.

voorbereiding GF

Dus kwamen we samen bij Pharailde, bekeken we het programma van de Gentse Feesten, bekeken we onze eigen voorkeuren, legden we alles samen en maakten aanpassingen waar we dachten dat het toch nog dat ietsje leuker zou zijn om samen naar de voorstellingen te gaan.

Gentse Feesten: we zijn er klaar voor!

Kopenhagen

’t Is hier eindelijk een beetje op zijn plooien aan het komen. Tijd voor een verslagje over mijn reis.

Want Kopenhagen was uiteraard meer dan een concert alleen.

Jensensallé

1. Het weer

Ik heb een beetje pech gehad en mijn altijd-goed-weer-op-vakantie geluk was deze keer afwezig. Ik zweer het: altijd, altijd als ik ergens naartoe ging had ik zeer goed weer. De dag ervoor kon het nog weken aan een stuk geregend hebben, op het moment dat ik toekwam kreeg ik mooi weer. Ook als ik vertrok sloeg het weer soms direct om, maar nooit terwijl ik er was. Deze keer niet dus 🙁

Verder lezen Kopenhagen

3 op 4

Zowel Zelie, Louis als Anna kwamen vandaag terug van kamp.

De leiding had aan de ouders gevraagd wie kon helpen de groep naar Charleroi te brengen en hen daar dan ook te komen ophalen. Ik had mij opgegeven om hen bij terugkomst op te halen en dus vertrok ik redelijk op tijd naar Charleroi.

Ze landden om 12.05u dus dat was nog een degelijk tijdsstip. Strikt genomen zouden we dan op tijd terug in Gent zijn om dan om 15.20u Anna te kunnen afhalen aan het station. Dat laatste is uiteraard niet gelukt.

Naar Charleroi rijden was geen probleem, maar in het heengaan zag ik al direct dat terugkeren een ander paar mouwen zou zijn: zeer lange file tussen Erpe-Mere en Gent, zeer lange file rond Anderlecht … Er zou dus een alternatieve route moeten uitgestippeld worden, wilden we niet stilstaan.

Maar dus eerst naar Charleroi waar ik twee ongelooflijk vermoeide maar ook ongelooflijk gelukkige tieners in de armen kon sluiten. Ze hebben blijkbaar een zalig en fantastisch kamp gehad: niet te zwaar wat betreft staptochten, prachtige natuur, zalig goed weer en de groep (toch wel 14 tieners samen) kwam zeer goed overeen zodat het ook op dat vlak een fantastisch kamp was. Chapeau voor de leiding om dat allemaal zo mooi ineen te steken en hen zo een prachtige reis en herinnering te geven.

De terugweg liep dus via omwegen, waardoor we er 2u over gedaan hebben i.p.v. 1,5u langs de ‘normale’ weg. Maar aangezien die normale weg op 2 plekken dicht zat, waren we in verhouding dus toch ‘vroeger’ terug in Gent. Niet op tijd voor Anna, maar dat had ik al met den anderen uitgeklaard op voorhand: hij ging haar halen moest het mij niet lukken.

Uiteindelijk zijn we allemaal tegelijk thuis toegekomen: ik zette eerst de andere givers af aan het lokaal en tegen dat we thuis kwamen, kwamen Michel en Anna ook net thuis.

En ook Anna had een fantastisch mooi kamp en blijkbaar had ze ook de hele tijd heel mooi weer, daar in Eben-Emael. Ze had een mooi kleurtje alleszins en zag er zelfs uitgeslapen uit.

Nu tijd voor de was (jaja, ook de mijne) en dan is het nog tot volgende week vrijdag wachten vooraleer Jan ook terug is.

Een concert op verplaatsing

Laten we beginnen met te zeggen dat de verplaatsing voor het concert van Coldplay meer, maar echt meer dan de moeite waard is geweest.

Ik vermoed dat ik één van de slechtste zitplaatsen in heel de arena had: een één-zittertje ergens bovenaan in de nok van de arena en vlak voor mijn neus, knal voor het midden van het zicht op het podium, een mega-geluidstoren.

Maar dat zijn allemaal details. Er waren altijd nog de grote schermen en uiteindelijk bleek dat ik het midden van het podium wel kon zien (en dus ook Chris Martin) omdat de geluidstoren toch net iets meer naar links stond, en zo heb ik niets moeten missen. Van uw plaats af gaan om ergens op de trappen te gaan kijken was namelijk geen optie: de stewards hielden alles goed in de gaten en iedereen moest mooi op/aan/voor zijn stoeltje blijven.

Bij de ingang kregen we allereerst dus onze parafernalia: een bandje en een schattige pin. Dus klaarmaken maar en dan afwachten.

Voor de rest was er niet veel meer over te zeggen dan dat het gewoonweg een fantastisch goed concert was. Het zat visueel ongelooflijk goed ineen, een fantastisch rockspektakel. De show stormde vooruit met de ene lading meezingbare hits na de andere: van hun oudste albums naar hun laatste en terug in de tijd. Zalig gewoon. En als je denkt ‘overdaad schaadt’: niet altijd dus. Vuurwerk, confetti, de show van de lichtgevende armbandjes, oprijzende ballonnen, lasershow, … we kregen het allemaal en nog veel meer en het was écht niet te veel.

Maar dus niet alleen was het visueel zeer sterk: auditief was het ook fantastisch en dat is toch nog altijd het belangrijkste. De mannen gaven zich volledig en dat voelde je ook in de zaal.

Voor de bis-nummers kwamen ze op een klein podium dat net naast de storende geluidstoren stond en zo zag ik ze nog eens van dicht(er)bij. Samen met Lianne Lahavas heeft Chris Martin dan nog een prachtig duet gedaan, een cover van Prince: Sometimes it snows in April.

duet

De foto’s doen het concert zeker geen eer aan, maar het is wat het is. Het geeft wel alleszins een klein beetje een beeld van wat er zoal te zien was.

Zoals reeds gezegd: de trip méér dan waard. We want more!

Scoutskamp

De scouts waar ons gasten bij zitten vertrekken altijd op kamp in de eerste helft van juli. Zeer goed, vind ik, want we wonen in Gent en dan zijn ze altijd terug voor de Gentse Feesten. Het vertrek is ook altijd zeer kort na het einde van het schooljaar en ik vind dat eigenlijk geen betere manier om een schooljaar af te sluiten. En zij ook niet.

Ze gaan daar met de hele groep op 1 locatie op kamp en tot vorig jaar vertrokken ze op verschillende tijdstippen om dan allemaal samen terug te komen, want ja: een kamp voor de kapoenen duurt nu eenmaal minder lang dan dat van de givers.

Dit jaar een kleine verandering: ze vertrekken allemaal samen om dan op verschillende momenten terug te komen.

Allemaal, behalve de givers, zijnde Zelie en Louis dus. De givers gaan dit jaar op buitenlands kamp naar Porto en omgeving (Portugal dus). Ze hebben daar een heel jaar zeer hard voor gewerkt met ongelooflijk veel financiële acties (de minst populaire scoutsactiviteiten voor elke scout, zou ik zo denken), maar zo hebben ze de prijs voor ons ouders wel enorm kunnen drukken (en beseffen ze dat zo’n dingen niet voor niets komen).

Omdat de vlucht vandaag zeer vroeg vertrok, zijn ze gisterenavond al vertrokken naar de luchthaven met de bedoeling om daar toch nog wat te slapen. Binnen 11 dagen zien we ze dan terug.

Dinsdag vertrekken Jan en Anna dan. Anna komt op dezelfde dag terug als Louis en Zelie. Jan net als de Gentse Feesten beginnen.

En als ik Jan en Anna uitgezwaaid heb, mag ik mijzelf dan klaarmaken om te vertrekken naar Kopenhagen.

Yep, de vakantie wordt goed gestart.

Yiha!

Alle rapporten zijn binnen en hoera! hoera! ze zijn er allemaal door.

Het eerste rapport dat we kregen was Louis: hij kreeg zijn eindrapport woensdagochtend al en is geëindigd met een mooi resultaat en (gelukkig) betere examens dan voor het Paasverlof. Een A-attest dus en een welverdiende vakantie.

Daarna was het de beurt aan Jan: woensdagavond was het proclamatie en mocht hij zijn einddiploma lager onderwijs in ontvangst nemen. Volgend jaar gaat hij dus naar het humaniora. Spannend.

Vandaag kregen Anna en Zelie hun rapporten en ook mooie resultaten en, voor Zelie dan toch, een A-attest.

Geen gepieker dus deze vakantie, alleen maar genieten en zorgen dat ze uitgerust zijn tegen september (en manmanman: Zelie zit dat begod in het laatste jaar humaniora. Echt! Meent ze dat nu?)

Kieskeurig

Het is al een hele tijd dat er spullen bij ons weg moeten. Dingen die gestapeld staan, maar die we eigenlijk nooit gebruikt hebben.

Nu er twee kinders bijkomen, kunnen we alle plaats in ons huis gebruiken. Kringloopwinkel to the rescue.

Afspraak gemaakt, en gisteren kwamen ze langs. Maar vooraleer ze er waren moest er nog een heel pak verhuisd worden: van het achterhuis (eerste verdiep én gelijkvloers) naar voor, van het eerste verdiep naar beneden, van het tweede verdiep naar beneden …

Het meeste heb ik samen met Louis en Zelie gedaan, in de voormiddag. Ook nog een chanceke: Zelie had net haar verjaardag gevierd met haar vriendinnen en die waren blijven slapen: extra handen om te helpen!!!

Daarnaast zijn de buurmannen komen helpen: een redelijk zware kast die van het eerste naar beneden moest komen, en dat kon enkel via het raam. Kunst- en vliegwerk was nodig en ook, spierbundels om ervoor te zorgen dat ze niet op de stoep in duizend stukken zou uiteenspatten (en er geen gewonden zouden vallen).

En dan was het wachten: ze zouden tussen 13u en 16u komen. Uiteraard waren ze er pas om 15u45. En dan begon het: de kast van boven namen ze (gelukkig) mee (anders hadden de buurmannen voor niets hun werk gedaan). Alle elektronica namen ze ook mee, maar de twee slaapkamers die we naar de gang hadden verhuisd weigerden ze: teveel schade madam, terwijl ze niet beschadigd waren, enkel oud.

Soit: de troep staat dus nog in de gang en mag naar het containerpark. Tot zo ver het zoeken naar een ecologische oplossing.

17!

Vandaag is ze 17, ons oudste.

voetbalgekte

Allereerst (natuurlijk): een heel gelukkige verjaardag!! (foto van tijdens de examens/supporteren voor de Belgen op het EK natuurlijk).

Ze heeft dat gisteren al goed ingezet met de vriendinnen.

zelie en vriendinnen

Zelf vind ik dat zo’n magische leeftijd: nog net ‘kind’ en niet niet ‘volwassen’. Bizar dat ze al zo groot is (letterlijk – groter dan mij – en figuurlijk dan).

Dance baby, dance

Louis en Jan doen nu al een paar jaar breakdance en het was dus weer jaarlijkse show.

breakdance 1 25-6-2016

Uiteraard ben ik bevooroordeeld, maar ik vond het wel zeer goed. Vooral, de twee leerkrachten die het georganiseerd hebben zijn dit jaar met hun eigen dansschool begonnen, dus een fantastische prestatie met hun twee.

Jan was zeer goed (’t is den kleinsten van den hoop, met de langste solo), maar dat zagen we al langer dat hij dat wel kon. Wat mij vooral opgevallen was is hoe veel Louis er dit jaar op vooruit is gegaan. Ik had het er nog over met zijn leraar, en die had dat ook opgemerkt (logisch, maar toch).

Schone show en ook leuk concept voor erna: de show was op de middag en aansluitend was er eten. Ideaal om op het gemak nog een beetje bij te praten en na te genieten.

De pleegkindjes waren ook mee vandaag: hun eerste volle dag bij ons. Ook hun eerste ontmoeting met iemand anders van de familie, mijn schoonmoeder. Vanavond dan mooi teruggebracht naar het centrum en ik moet zeggen, ik ben zeer moe: volledig vergeten hoe vermoeiend zo’n kleine kinderen zijn 🙂