Tag: Amuseleute

Was het warm of wat?

Het was vandaag nodig om af te koelen. We waren bij mijn schoonmoeder en toen dacht ik, hier moet toch nog ergens een zwembadje liggen?

Gezocht hier en daar, over en onder, maar niets gevonden en dan maar besloten richting Makro te gaan om te zien of er daar nog iets was.

De keuze was beperkt, maar ik had toch iets mee. Het is niet het klein plonsbadje geworden dat ik in mijn hoofd had, maar eerder een redelijk groot bad. Zo groot zelfs dat het tegen de avond nog steeds niet volledig gevuld was 🙂

Maar de kinderen hebben kunnen spelen en heb ik zelf ook de nodige afkoeling kunnen genieten. Zelfs niet-volledig gevuld heeft het al serieus zijn dienst bewezen.

En nu hopen dat het nog veel goed weer gaat zijn deze zomer zodat we er nog ten volle van kunnen genieten.

Bakken en braden

De kinderen hadden gehoord van iets dat Popeiland heet en zagen dat wel zitten om er naartoe te gaan. Een vriendin van Zelie ging al een paar jaar en vrienden van ons zouden dit jaar ook gaan, dus food for thought.

Gisteren vroeg een andere vriendin of Louis wou komen spelen vandaag en toen dacht ik weer aan dat Popeiland en besloot dat we toch maar zouden gaan. In plaats van dat Louis zou gaan spelen vroegen we het vriendinnetje dan om mee te gaan.

Er werd deze ochtend nog gebeld met de vrienden waarmee we zouden gaan en toen bleek dat zij ook een vriendje hadden meegevraagd. Totaal: 2 volwassenen en 7 kinderen.

Het zou een leuke uitstap worden: prachtig weer, goed gezelschap, mooie locatie en als kers op de taart bleek dat er nog gratis tickets ook waren.

De verwachtingen zijn uitgekomen and then some. De kinderen hadden een fantastische namiddag en ik ook en meer moet dat niet zijn om de vakantie in te zetten.

Dat van die kermis en die geseling

Twee avonden op een rij uit geweest.

Donderdagavond nog eens een nichtenavond. Ongelooflijk goed geamuseerd en gelachen en uiteindelijk werd het 2u tegen dat ik goed en wel thuis was.

Dat was allemaal zo erg niet geweest, ware het niet dat Jan om 5u aan mijn bed stond omdat hij pijn had in zijn oor. Uit bed dus, oortje verzorgd, Nurofen gegeven en terug in bed.

Ik toch, want nog geen half uur later stond hij daar weer. Deze keer volledig aangekleed en blijkbaar had hij broer en zussen ook wakker gemaakt, want het was een gestommel van jewelste daarboven.

Terug uit bed dus om iedereen aan te manen terug in bed te kruipen en te slapen, omdat het nog veel te vroeg was. Tegen dat ik terug in slaap lag ging de wekker uiteraard, dat ziet ge van hier.

Gisterenavond dan met een negen andere vrouwen afgesproken om samen ons verstand op nul te zetten en naar Sex and the City 2 te gaan kijken. Uiteraard kunt ge nu eenmaal niet afspreken om zo’n film te gaan bekijken zonder die uitgebreid te analyseren achteraf en dat deden we dan bij een drankje.

Opnieuw was het 2u vooraleer ik thuis was en opnieuw was de nacht erop veel te kort, maar gelukkig niet zo kort als de vorige.

Er is nog een drukke dag voor de boeg met sebiets een voetbaltoernooi voor Jan en nadien een verjaardagsfeestje bij mijn zus.

Het zullen lastige uren worden vooraleer ik terug in mijn bed mag. Gelukkig zullen het ook plezante uren worden (wie had dat ooit gedacht, dat ik ging uitkijken naar een voetbaltoernooi).

En … actie!

Niet dat het hier ooit echt kalm is, maar toch. Gisteren en vandaag waren er weer twee om bij te houden.

Gisteren overdag viel het (uiteraard) nog mee. Een beetje boodschappen gedaan, een beetje opzoekingen gedaan, een beetje voorbereidend gekookt.

Eens de kinderen thuis ging het in een versnelling hoger: huiswerk maken, Zelie naar ballet, koken, klaarmaken… want rond 19u kwamen vrienden ons halen om naar een try-out van een toneelstuk te gaan, in Evergem of all places.

Over de try-out kan ik kort zijn en alleen den anderen bijtreden: veel potentieel maar er moet nog (serieus?) aan geschaafd worden. Maar ik ben eigenlijk wel  nieuwsgierig wat het gaat worden en hoeveel er eigenlijk al vast ligt bij zo’n try-out. Want als het meeste al vastligt en ik dus bij de minderheid was, dan wil ik het eindresultaat niet meer zien. Als er nog flink aan geschaafd zal worden dan zou ik misschien toch nog gaan kijken. Het is alleszins al opgenomen in de programmatie van de Vooruit van volgend jaar. Dilemma’s dus.

Het plezantste kwam erna: nog enen gaan drinken met de vrienden. Het zijn zo van die goede vrienden die ge veel te weinig ziet en dus is het des te leuker als we dan allemaal nog eens tijd vinden.

Vandaag de gewoonlijke hectische activiteiten ochtend maar nu nog een graadje erger: voor volgend jaar willen de kinderen een uur vroeger zwemmen, maar de nieuwe reeks begon al deze week en dus zwommen Louis en Jan vandaag al vroeg, maar Zelie nog op het tweede uur.

Van het zwembad rechtstreeks naar het S.M.A.K. om daar de namiddag door te brengen met andere ouders van de kindjes van Anna haar klas, terwijl de kinderen van de klas daar een verjaardagsfeestje hadden en de broers en zussen ook een activiteit hadden.

‘t Was eigenlijk wel zeer wijs: als ouders hadden we onze eigen gids en die heeft heel wat uitleg gegeven bij de tentoonstellingen en ze wist gewoon ook heel veel. ‘t Was zo een gids die toch de indruk gaf niet alleen de voorgekauwde expo info te kennen, maar er ook veel naast wist en vlot antwoorde op alle vragen. De kinderen vonden het ook heel leuk met hun gids, dus een leuke namiddag gehad.

En nu een beetje met mijn voeten in de lucht liggen: twee dagen rondgehotst op hoge hakken en ik voel het nu toch wel. Nog goed dat er voor vanavond niets op de agenda staat.

Bosontdekking

Op de school van de kinderen is er per klas een klasafgevaardigd, soms meer dan één. Dat is(zijn) ouder(s) die een beetje het aanspreekpunt zijn voor de andere ouders van de kinderen in de klas en ook een beetje de contactpersoon van de leerkracht.

Toen Zelie in de eerste kleuterklas zat heb ik mij voor de eerste keer opgegeven als klasafgevaardigde. We waren nieuw op school en de klasafgevaardigden van alle klassen komen drie maal per jaar samen met de directeur en zo worden er dingen van school besproken. Ik vond dat interessant, zo de school beter leren kennen.

Ondertussen ben ik dus al 8 jaar klasafgevaardigde en sinds vorig jaar ook de secretaris van die driejaarlijkse vergaderingen. Ik blijf dat wijs vinden.

Eén van de dingen die klasafgevaardigden ook proberen doen is een activiteit te organiseren zodat de ouders van de kinderen van de klas elkaar ook een beetje leren kennen. Zelf organiseren, dat lukt mij niet altijd, maar als de andere klasafgevaardigden dat doen, dan probeer ik er toch voor te zorgen dat we erbij zijn.

En zo zijn we vandaag met de klas van Louis (waar ik geen klasafgevaardigde van ben) naar het Brakelbos gegaan voor een lentewandeling. Er was een gids en zo werd het een interessante wandeling. De gids was vooral gericht op de kinderen, maar wij als ouders hebben ons toch ook goed geamuseerd: een spelletje gespeeld om te zien hoe ‘stil’ je (niet) kan zijn in een bos, verzamelen van kleine kruipertjes, kikkervisjes en kikkers bekijken, …

En kwestie van elkaar als ouders een beetje te leren kennen, na de wandeling hebben we nog gezellig bijgepraat in één van de tavernes daar terwijl de kinderen op de speeltuin zaten.

Jammer dat het morgen school is, anders hadden we serieus wat langer blijven plakken.

Gaatjes vinden

Het is weer één van die weken. Zo één die ongelooflijk druk .

Vanavond receptie gehad met het oudercomité en onverwacht nog een geschenkje gekregen ook. Ik vond dat ongelooflijk lief en ik was er helemaal van aangedaan.

Morgen nog eens vergadering, woensdag rustdag en donderdag dan naar een dansfestival. Vorig jaar was dat zeer mooi, dus ik kijk er echt naar uit.

Zaterdag is er dan een verjaardagsfeestje voor mijn metekind en zondag gaan we gaan wandelen met de klas van Louis.

Leuke dingen deze week, maar ‘k zal toch moeten zien dat ik genoeg slaap tussendoor.

Damn voetbal

Mijn tweede kop koffie en ik begin erdoor te komen.

Gisteren nog ‘uit’ geweest. Eerst lekker eten in Amatsu, daarna verder gepraat over een glas in de Aba-jour en dat allemaal in fantastisch gezelschap.

Maar het was laat gisteren (of moet ik zeggen ‘vroeg’ deze morgen) en na amper 4 uur slapen mocht ik er weer uit: Jan heeft straks een voetbaltoernooi.

Tijd dus om de kleren aan te trekken want binnen een half uur moeten we er zijn. En dat op zondagochtend.

Damn voetbal.

Vakantievertier

In het verleden had ik al gemerkt dat, als de kinderen lang thuis zijn zonder iets in het voortuitzicht, dat ze wel eens vervelend konden doen. Vriendin H. maakte mij attent op de Grabbelpas en zij ging haar dochter voor een paar activiteiten inschrijven en vroeg of de onze niet ook zin hadden? Hier waren ze direct akkoord en enthousiast, dus heb ik de kinderen ingeschreven voor een paar activiteiten. Zo is de vakantie ook een beetje gebroken.

Vandaag was de eerste activiteit en het was direct een daguitstap. De activiteiten zijn in leeftijdscategorieën ingedeeld, maar zowel de ‘kleintjes’ (4-6j) als de ‘groten’ (7-11j) gingen op uitstap naar Nederland, zij het wel een andere plaats. En zo schreef ik Jan en Anna in voor de ene uitstap en Zelie en Louis voor de andere.

Het zou Anna haar eerste uitstap worden, zo met wildvreemden mee. OK, haar broer was mee, maar dan nog. Ik hield mijn hart vast. Sinds de inschrijving had ik er regelmatig met haar over gesproken, kwestie van haar toch voor te bereiden. Telkens vroeg ze dan of ik toch zou meegaan maar toen ik zei dat dat niet zo was, dat ik haar alleen naar de bus zou brengen, zei ze gewoon ‘maar je gaat toch mee naar de bus?’. Dat ‘meegaan’ was dus enkel naar de bus, niet op de uitstap.

Ze zag het volledig zitten dus, ik iets minder en vreesde tot het laatste moment dat ze alsnog ging beginnen huilen en niet mee zou willen gaan.

Maar dat was buiten ons madam gerekend. Vanaf het moment dat ze haar naam moest zeggen aan de monitoren was ze enthousiast en zo bleef ze ook. Toen aan de kinderen werd gevraagd om op de bus te stappen, kon ze niet rap genoeg bij de deur zijn. En eens op de bus was ze zo druk bezig met zich te installeren, dat zij noch Jan zich zelfs de moeite getroosten om nog eens op te kijken om te zien waar ik stond.

Pas toen de bus aanzette keek Jan plots op. Niet dat hij mij zocht, maar hij zag mij toch. Hij stootte Anna aan en beiden begonnen enthousiast en met een grote glimlach te zwaaien, blij dat ze vertrokken.

Deze namiddag kreeg ik twee overcontente kleuters terug met heel veel te vertellen en moe van het spelen.

Een geslaagde uitstap dus.

Bijna vrijgezel af

Gisteren was het de vrijgezellendag voor mijn nichtje. Ze trouwt over 3 weken en met de Paasvakantie en alles, bleek uitgerekend de verjaardag van Anna de best uitkomende dag om dat te vieren 🙂

De start heb ik gemist. Er waren nog een paar kinderactiviteiten te doen en uiteraard wou ik toch met Anna haar cadeautje kopen, maar rond 13u30 was ik dan ook ter plaatse.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er een beetje schrik van had. Het nichtje is nog een (einde) twintiger en de fase waarin we zitten in ons leven is dus wel anders. Van vorige uitstappen had ik gehoord van zatte situaties en alhoewel ik overlaatst ook wel nog eens op mijn bek gegaan ben, het zijn de laatste jaren zeer uitzonderlijke situaties geweest.

Maar kijk. Mijn vrees was volkomen ongegrond. Het is een fantastisch leuke dag geworden. We waren allemaal leuk ver-/gekleed, de vrijgezel nog het allerleukst. Er werd matig gedronken maar ongelooflijk veel gekletst, gedanst en onnozel gedaan. We hebben vrouwen én mannen uit de kleren zien gaan zonder dat het vulgair werd en we hebben veel gelachen en ons ongelooflijk goed geamuseerd. Dat de nichtjes toffe meiden zijn, dat wist ik natuurlijk al langer, maar ze hebben een zeer leuke vriendinnengroep, dus dat maakte alles extra leuk.

‘t Is niet afgrijselijk laat geworden en dat komt wel een beetje door de ouderdom, maar eigenlijk vooral door het feit dat er kinderen zijn: hoe goed je je ook amuseert, het blijft in je achterhoofd zitten dat er de dag nadien kinderen zijn die niet uitslapen tot ‘s middags.

Ik kijk al ongelooflijk uit naar de trouw.

Onderhandelen

Mail is toch eigenlijk iets fantastisch. Rap, eenvoudig, duidelijk.

Net een mailke gekregen met de vraag of er hier iets te doen is. In ‘t stad, altijd zou ik zo denken, iets specifieks, ik zou het niet weten maar dat valt te ontdekken.

Maar het resultaat is dat we nu wel zitten te ‘onderhandelen’ om hier te komen middageten.

Wijs toch.