Eind juli werd den anderen gecontacteerd: of hij zin had om met het hele gezin naar Bobbejaanland te gaan, helemaal gratis en voor niets. Aangezien dat uitstappen met de kinderen eerder mijn departement zijn werd er dus naar mij doorverwezen en een gratis uitstap met alle kinderen, dat ga ik niet rap afslaan, zeker niet als ge de prijzen kent van die pretparken.
Het was grote vakantie en we keken er serieus naar uit, maar toen was er dat dink met Anna en alle gevolgen van dien en was de grote vakantie voorbij en waren we er dus niet geraakt, dus over naar plan B: Herfstvakantie.
Met dat den anderen de laatsten tijd nogal veel pijn heeft aan zijnen rug eerst eens rondgemaild of ik een ander volwassen slachtoffer kon vinden om mee te gaan en gelukkig zijn er vrienden die graag het slachtoffer zijn voor zo’n uitstapjes. De dag werd vastgelegd en zo vertrokken we deze voormiddag met twee volwassenen en zeven kinderen richting Bobbejaanland.
Ze hadden regen voorspeld voor de vakantie, maar die is weggebleven vandaag en we hadden een prachtige dag. Mooi op tijd kunnen vertrekken en zelfs de voorspelde problemen wegens wegomlegging hebben we kunnen ontwijken (ook dankzij de gps van de medepassagier) zodat we niet te lang onderweg waren.
Rond de middag waren we er en de kinderen schoten vooruit als pijltjes uit een boog eens we binnen waren. Bij de ingang vonden we blaadjes waarop stempels moesten verzameld worden en dan was het een beetje zoeken welke richting we nu juist uit moesten, maar lang duurde dat niet. En dan was het gewoon van de ene attractie naar de andere.
Er zijn een hoop rollercoasters die de oudere kinderen zo goed als allemaal gedaan hebben. Zelie keek uit naar de ’thrillrides’ en dan vooral naar de Typhoon, terwijl Louis en het vriendje dat meewas uitkeken naar de ‘vliegende’ draaimolen. Er was het kinderland, zogenaamd voor de allerkleinsten, maar onze ‘groten’ waren er toch ook maar moeilijk weg te krijgen. We kregen beweging op de Horse Pedalo (goed dat ik alle dagen toch wat fiets en dan nog was ik bekaf, maar dat lag echt niet aan mij hoor. Het kon niet anders dan dat er iets mis was met de remmen op mijn pedalo) en de kinderen deden -tig ritjes op de Pony Ride.
Er was een griezelzoektocht in het Cowboy dorp waar de kinderen stempels moesten verzamelen bij de mummie, de weerwolf, de heks, de zombie, Frankenstein en last but not least, Dracula. Deze laatste deelde dan de Griezeldiploma’s uit die de kinderen vol trots in ontvangst namen.
We zijn gebleven tot het park sloot en de kinderen waren bekaf. Ze hadden zich duidelijk zeer goed geamuseerd. Eens bijna terug in Gent (opnieuw de mogelijke files volledig vermeden. Enfin, even gedreigd om erin vast te geraken, maar dan rechtsomkeer gemaakt en niets meer van problemen gehad) nog een pizza gaan eten en dan het gezelschap naar huis gebracht.
In dat laatste ritje-nog-niet-naar-huis zijn Jan en Anna mooi in slaap gevallen en toen we eindelijk naar huis reden zei Louis zelfs dat hij wel heel erg moe was. Rond 20u45 waren we thuis en ik heb nog nooit zo weinig protest gehoord als vanavond toen ik zei tegen de kinderen dat ze onmiddellijk moesten gaan slapen 🙂
En kijk eens wie we niet gezien hebben vandaag.
