We hadden een plan, boekjes en potloden. Er was uitleg en een uitgestippeld parcours. Het vriendinnetje was erbij. We waren er klaar voor.
We zagen de Baudelokapel van binnenuit en vooral de plannen van hoe het er zal gaan uitzien. We lazen de geschiedenis en waren enthousiast.
Maar hoe langer we buiten waren, hoe overtrokkener het werd en toen we het Gravensteen binnengingen begon het net te druppelen. ‘Tegen dat we buiten zijn, zal het wel opgeklaard zijn‘, dacht ik. Het Gravensteen is altijd leuk met kinderen en nu loopt er trouwens ook een prachtige tentoonstelling, Departures, over de dood en afscheid nemen. Echt, moet je gaan zien want niet alleen ik was onder de indruk, de kinderen ook.
De combinatie van ‘klassiek’ Gravensteen, het doe-boekje voor de meisjes en de heel mooie tentoonstelling maakte dat we eigenlijk een pak langer binnen waren dan gepland, maar ondanks dat was het nog steeds aan het regenen toen we buitenkwamen.
De meisjes lieten het niet aan hun hart komen, want boven op de kantelen had ik immers warme choco beloofd moest het nog regenen. Dus trokken we richting Gwenola, want wat is warme choco nu zonder pannenkoek 😉
Toen de pannenkoek op was bleek het (even) opgeklaard en aangezien we vlakbij het stadhuis waren zag ik dat we nog de troonzaal konden bezoeken vooraleer het vriendinnetje thuis moest zijn. We stapten flink door (vriendin moest op 17u thuis zijn en het was al 16.50u) en eens aangekomen bleek dat het stadhuis eigenlijk ging sluiten om 17u en mochten we niet meer binnen … maar eens heel lief glimlachen en vriendelijk vragen van de meisjes leverde ons toch nog toegang op. De dame ging zelfs mee tot aan de troonzaal en zo kregen we nog een persoonlijke gidsbeurt met de nodige uitleg.
Het vriendinnetje was thuis om 17.10u en wij gingen onmiddellijk ook naar huis. Het begon echter net weer te regenen, een normale bui, tot we zo’n 50m verder waren: toen kwam het plots met bakken naar beneden. Een korte schuilstop onder de stadshal maakte dat we niet doorweekt geraakten, maar eens het ergste voorbij was zijn we toch door de regen naar huis gegaan.
Een korte open monumentendag, maar wat we gezien en gedaan hadden was een succes. De dames hebben zich kostelijk geamuseerd, en dat is toch het belangrijkste.
