Tag: Amuseleute

Ook een beetje vakantie

Den anderen is weg op vakantie en dus heb ik mij de luxe veroorloofd om toch ook een beetje vakantie te nemen. Niet dat ik altijd veel keus had: zo een extra paar (volwassen)handen om alles geregeld te krijgen met de kinderen komt goed van pas en als die er niet zijn, lukt het mij niet altijd om alles te bolwerken.

Zo bijvoorbeeld vrijdag. Normaal gezien voorzie ik eten, of tenminste toch de ingrediënten. Over de middag probeer ik naar huis te komen (tussen de lestijden door) om al wat voorbereidingen te doen en ’s avonds ook tussen het voeren door. Michel zorgt er dan voor dat er een effectieve maaltijd geproduceerd wordt.

Deze vrijdag was het niet mogelijk geweest om even tussendoor naar huis te komen want de lesgeefster had wat langer les gegeven dan voorzien. Geen voorbereidingen dus. En ook in de namiddag had ze gretig gebruik gemaakt van al de haar toegewezen minuten, dus werd het koersen om op tijd thuis te zijn en op de voetbal te geraken.

20 minuten te laat op de voetbal, wil ook zeggen: 20 minuten minder tijd om over en weer naar huis te gaan en het avondeten te maken (of toch stukken voor te bereiden) met als resultaat dat er om 18.00u nog steeds niets te eten was.

Dan maar de gemakkelijkheidsoplossing: we zijn met zijn allen Jan van zijn training gaan afhalen en we zijn heel gezond naar de Quick gaan eten. Iedereen content, want mama had geen stress en de kinderen hadden frietjes.

Zaterdag heb ik, ondanks de tegenslag ’s avonds met Zelie, toch nog gekookt. Niet al te ingewikkeld, maar toch.

Voor vandaag wist ik al dat ik niet ging koken, kwestie om weer wat stress te vermijden. Zelie en Anna moesten om 14.00u in Oudenaarde staan voor hun repetitie voor ballet, ik slaap graag een beetje uit op zondag, er was gevraagd geweest om nog eens Chinees te gaan eten en dus was de beslissing rap genomen. Het plan was om tegen 12.00u in het restaurant te zijn om dan ten laatste tegen 13.15u te kunnen vertrekken zodat de meisjes mooi op tijd zouden zijn.

En het is gelukt. Lekker tot 10.00u kunnen slapen. Kinderen en mijzelf gewassen in bad. Mooi op tijd vertrokken naar het restaurant. Tijdig bediend en effectief om 13.15u kunnen vertrekken en zo waren de meisjes om 20 minuten voor hun uur al ter plekke. Geen moment moeten stressen.

Voor de rest van de dag moest ik mij ook niet meer opjagen. Samen met de jongens mocht ik bij mijn zus wachten tot de meisjes gedaan hadden (leve familie in een andere stad) en daarna met de meisjes ook bij zuslief. Daar ook avond gegeten en voor één keer waren we op tijd thuis om Anna en Jan op tijd in hun bed te kunnen steken (meestal lopen die bezoekjes een beetje uit).

Zie, je moet niet altijd weg gaan om toch een beetje vakantie te nemen, al is het maar uit de dagelijkse sleur.

’t Is weer voorbij

Soms lijkt het alsof je gewoon eens met je ogen geknipperd hebt, en dat het weekend al voorbij is gevlogen. Maar dat heb je als het weer druk is geweest.

Zaterdag weer bomvol met activiteiten van de kinderen. Alleen Zelie is niet naar de scouts geweest (wegens nog steeds last van de keel en een ganse dag buiten lopen is dan niet echt aan te raden), maar in de plaats kregen we er een ‘activiteit’ bij: een ongelooflijk gezellig familiefeestje bij de nonkel van Michel. Met de familie die we (te) weinig zien, dus dat maakt het dubbel leuk.

Veel bijgebabbeld, te weten gekomen dat er een baby bijkomt in de familie en dat we, naast de trouw in maart, ook naar een trouw in juli zullen mogen gaan. De ‘jongeren’ laten ook van zich horen 🙂

Zondag dan even tot bij een collega-student gereden op de Dag van de Ambachten, samen met Zelie. Schoon dingen gezien en ik wist het wel, want ik had hem al zien droedelen in de les en was volledig onder de indruk. Ze doen dus ook van interieurinrichting en hun prijs/kwaliteitverhouding ziet er zeer goed uit, dus heb ik Michel opgedragen om hen te contacteren in het kader van ons huisproject. We zien dus nog.

En nu uitrusten zodat we morgen weer klaar zijn voor de werkweek.

Dans

Vanavond naar Engel, een voorstelling van moderne dans, geweest. Sogni bestaat nu een tweetal jaar en sinds ze begonnen zijn we er met het Project bij geweest en het is leuk om dingen te zien evolueren.

Van een kleine organisatie met wel wat publiek, maar toch niet overdreven, was er vanavond toch wel heel wat volk aanwezig. We zeiden nog al lachend dat we ons niet moesten opjagen om goede plaatsen te hebben (het optreden was in ARCA, waar de plaatsen niet genummerd zijn) want dat er toch nooit genoeg volk was om geen goede plaatsen te hebben, maar we waren dus goed mis.

En vooral dat is leuk om zien. Dat andere mensen de weg vinden naar zo’n initiatieven.

Zelie was ook meegekomen. Ik had haar de vorige keer ook meegenomen omdat ze zelf ook danst en in het algemeen geïnteresseerd is in dans. En ik was niet de enige, want er waren heel wat jonge kinderen aanwezig.

Ze zijn daar echt goed bezig bij Sogni. ’t Was weer een pracht van een voorstelling en ik kijk nu al uit naar hun Rêverie festival.

Licht!

Gisteren, vandaag en morgen is het Lichtfestival in Gent: 20 kunstenaars doen iets met licht op 20 plaatsen. En eigenlijk zijn er meer plaatsen, want er is ‘het parcours’ en er is het ‘off road parcours’.

Vanavond zijn wij geweest. Eerst de kinderen (en mijzelf) voorzien van de nodige laagjes, want het ging koud zijn. Toen ik Jan naar zijn voetbaltraining bracht kreeg ik er al een voorsmaakje van. Dus iedereen broekkousen, dikke broek én warme kousen. Een laagje of drie bovenaan, met een dikke trui om te eindigen, sjaals, mutsen, dikke jassen … en we konden vertrekken. Het was 19.15u. We haalden vriendje J. af en trokken richting centrum. Toen waren ze met 5 (kinderen).

We gingen uiteraard eerst naar het startpunt en zagen er een prachtig spektakel op de Korenmarkt op het oude post gebouw. Mijn vriendin telefoneerde of ik het zag zitten haar twee jongste al mee te nemen (zij ging later volgen). Toen waren er al 7.

Daarna ging het richting Veldstraat en in het begin van de Veldstraat begon Anna al te neuten: dat ze pijn had aan haar benen en voeten. Lap! dacht ik, dit komt niet goed. ‘Gelukkig’ wist ik dat Michel er ook niet zo’n zin in had, dus was hij bereid met Anna vroegtijdig naar huis te keren. Toen waren er nog 6.

Gestopt om de lichtbloemen te zien in D’Haene Steenhuyze en daarna ging het richting oud gerechtsgebouw, waar mijn vriendin ons vervoegde, samen met haar twee andere kinderen en haar ouders. Toen waren er weer 8 (kinderen en 4 volwassenen).

We hebben iets minder dan de helft van het parcours gedaan, zijn 20min gestopt om iets te drinken, maar waren ondertussen toch al zo’n 3 uur op baan. Wij hadden geen koud (zie mijn voorzieningen om ons goed in te duffelen), maar mijn vriendin was minder voorzienig geweest: zij en haar kinderen waren door en door koud.

Ondertussen was het toch al 22.00u en besloten we er een punt achter te zetten. Niet alleen hadden zij koud, wij allemaal voelden de tocht meer dan in onze benen en voeten. Maar man, man, man, het is het waard. Heel schoon gedaan, al hebben we nog maar de helft gezien. We splitsten ons op op de Groentenmarkt richting onze respectievelijke huizen en toen waren er nog 4. Voor we thuis kwamen zetten we vriendje J. ook bij zijn huis af en toen waren er nog 3.

Gelukkig is het morgen nog. Als Jan en Anna in bed zitten, ga ik de rest van het parcours doen want ik wil ze allemaal wel zien. Zelie wil ook nog de rest zien, maar zij heeft afgesproken met haar vriendin om samen te gaan. Als Louis met mij mee wil, dan mag hij gerust, maar ik heb zo mijn twijfels.

Maar eerst mijn benen de nodige rust gunnen, of ze zullen mij morgen nergens heen brengen.

Elk nadeel etc.

Toegegeven, een kwartier geleden liep ik nog pisnijdig.

De dochters doen namelijk mee met een voorstelling einde volgende maand en vooraleer ze op het podium kunnen met een pak volk die hen bekijkt, moeten ze eerst repeteren. Ze moeten repeteren buiten de ‘normale’ lessen om, omdat het één school is, maar met verschillende locaties (Oudenaarde, Gent en Brussel) en de verschillende scholen moeten dus samen oefenen.

Een aantal weken geleden kregen we dan een hele boterham mee met alle uren van alle repetities en de locaties en instructies voor de dag zelf en zo. Vorige zondag was de eerste algemene repetitie, vandaag de tweede.

Deze morgen liet ik Jan met de papa naar zijn voetbalmatch trekken, want Zelie moest op de repetitie zijn op ongeveer het moment dat Jan zijn match gedaan was. Qua timing ging het anders niet lukken. Zelie en ik konden dus mooi op tijd vertrekken en toen we 10 minuten voor tijd op de locatie waren was daar geen kat.

Verbazing bij ons en ons beginnen afvragen: was de repetitie afgezegd? Verplaatst naar een andere locatie? Hebben we onze brief mislezen? Er waren nog twee locaties waarbij ik dacht dat ze misschien konden zitten, maar ook daar geen kat. Beginnen bellen, maar er werd niet opgenomen: niet door de juf, niet door de mama’s van twee meisjes die ook meedoen (als er effectief repetities waren, was dat normaal wegens het helse lawaai dat er heerst: ze horen hun telefoon niet). En ik wist nochtans zeker dat er repetitie was, want dat had de juf van Anna nog bevestigd gisteren.

Na anderhalf uur heb ik eindelijk mijn vriendin te pakken gekregen. Mijn vriendin uit Oudenaarde. En ja, de repetitie was naar een andere locatie verhuisd: naar de studio in Oudenaarde. De leerlingen hadden daaromtrent blijkbaar een brief gekregen in de les vorige week.

Zelie heeft die brief dus niet gekregen: zij was ziek vrijdag en zaterdag. En het is nu niet alsof ze ons niet kunnen bereiken: de juf heeft mij al meer dan eens getelefoneerd voor dit of dat. En dus liep ik pisnijdig: Jan zijn match gemist, Gent rondrijden voor niets, mij zitten opvreten omdat Zelie onder haar voeten zou krijgen als ze te laat is.

Ondertussen ben ik weer de kalmte zelf, want uiteindelijk heeft dit een leuk voordeel. Vandaag is er weer Muziek op Sletsen in onze wijk. Had Zelie repetitie gehad, dan had ik het er tussendoor moeten nemen en waarschijnlijk geen volledige optredens kunnen zien wegens over en weer rijden.

Nu ben ik op mijn gemak en Zelie vind het ook niet erg: we gaan samen kijken en helpen waar nodig.

Date

Vanavond heb ik een date. Met mijn lief. Ah ja, want wij zijn niet getrouwd, dus ik heb nog altijd een lief.

We hadden afgesproken met vrienden vanavond, maar we zagen het alletwee eigenlijk niet echt zitten, en toen heb ik mijzelf en den anderen “gedwongen’: een babysit besteld en we zouden kost wat kost weggaan. Soms moet ge dat zo doen, nietwaar.

Eerst gaan we eten. We hebben niet geboekt. We gaan op goed geluk de stad in en zien welk restaurant we zullen uitkiezen. En daarna gaan we bij de vrienden op café om ons te amuseren.

Dat is het plan. Benieuwd of het uitvoerbaar is, want we zijn alletwee niet van de meest frisse personen momenteel.

Hebt ge ons gezien?

Vandaag de nieuwjaarsreceptie van de stad. Traditioneel gaan we daar elk jaar naartoe met het gezin, spreken we af met vrienden en klinken we op het nieuwe jaar.

Dit jaar een beetje anders. Jan moest om 11u op een verjaardagsfeestje zijn, dus die ging niet mee. Den anderen had er geen zin in. We gingen dus maar met 4 zijn. Dit jaar hadden we ook niet afgesproken met vrienden, dus wie weet hoe lang gingen we er wel blijven, zo ik met 3 kinderen alleen.

Maar kijk. Het kan rap veranderen. Toen ik terugkwam van Jan voeren stonden er namelijk twee vriendjes (en hun papa) voor de deur met hun twee honden: ze hadden net een nieuwe pup die ze wilden komen tonen. Ze hoorden dat we naar de nieuwjaarsreceptie gingen en vroegen of ze mee mochten. Uiteraard wel. Vriendje J. van in de straat ging uiteindelijk ook mee en zo trokken we met 2 volwassenen en 6 kinderen naar de receptie. Aan de rand van de receptie heeft de papa dan afgehaakt, want in zo’n massa met twee honden rondlopen is niet aangeraden.

Ik bleef dan maar achter met 6 kinderen en we hebben ons goed geamuseerd. We zijn maar één keer heel eventjes gescheiden geweest, en voor de rest was het best te doen.

De kinderen amuseerden zich door pins en stickers uit te delen voor het Project, we dronken fruitsap en chocomelk, ik kwam alsnog vrienden tegen waarmee een glaasje moest geklonken worden, kortom, een geslaagde receptie.

Film

We zijn nog eens in de cinema geraakt deze vakantie. En zelfs tweemaal.

Enfin, eenmaal met het hele gezin. Op oudejaarsnamiddag zijn we met zijn allen naar Rapunzel gaan kijken. Ongelooflijk wijze film, echt waar. Geen zo’n traditionele prinsessenfilm waar er een mooie, hulpeloze prinses is die moet beschermd worden door een dappere prins (liefst op een wit paard), maar een prinses met ballen die haar eigen mannetje weet te staan en zelfs ‘haar’ redder moet redden. Ik denk dat ik gerust kan zeggen dat wij, de ouders, minstens evenveel genoten hebben als de kinderen.

Vanavond dan naar Narnia 3 gegaan. Jan wou niet mee omdat hij dacht dat het te eng zou zijn. Ik dacht dat hij daar juist in was en wou dus Anna ook niet meenemen. Ikzelf wilde geen 3D zien én wilde de film dan nog liefst in originele versie zien, waardoor we de film nog alleen ’s avonds konden bekijken, dus was de vraag om de kleintjes mee te nemen sowieso niet aan de orde. Michel wilde de film niet zien, dus was het probleem van babysit ook direct opgelost 🙂

Met vrienden afgesproken en dan met Zelie en Louis naar de film en ik heb er van genoten. Sprookje, goed en slecht, allusies op God en alles, maar niet belerend en als je ze niet wou vatten, tot daar aan toe. Zeer mooie speciale effecten (machtige zeedraak), deftige acteerprestaties, … de film was voorbij voor we er erg in hadden.

Zo kunnen de kinderen ook weer een tijdje voort, want hoe plezierig het ook mag zijn om naar de cinema te gaan, met het hele gezin is het toch direct een serieuse hap uit het budget.

Jammie

Vanavond pannenkoeken gaan eten in huize Murphy (en gelukkig is hijzelf afwezig gebleven).

Het leuke was dat niets opgejaagd was en we er uitgebreid de tijd voor genomen hadden. Vroeg beginnen kon niet want Jan heeft deze laatste drie dagen van de vakantie een (gelukkig) indoor voetbalkamp tot 16u. Michel werkt tot minstens 17u, dus tegen dat iedereen thuis was en we konden vertrekken was het al een beetje laat. Maar dat mocht dus.

We waren in totaal met 14, en dus aten we in 2 shifts: onze kinderen en 3 van hun vier kinderen (én een vriendje) aten eerst, zodat, tegen dat wij aan tafel gingen, het drukste voorbij was en we volledig op ons gemak zaten. Een filmpje opgezet voor de onze en we hoorden zelfs niet meer dat er zo’n bende in huis was.

Puur genieterij was het: fantastisch gezelschap, lekkere pannenkoeken, alles op het gemak.

Meer moet dat echt niet zijn voor een fantastische avond.

Leuk einde in zicht

De laatste dag van het jaar en we hebben voor een keer plannen gemaakt. Michel is deze voormiddag nog enkele cadeautjes gaan kopen, vergezeld van Zelie. Als ze terug zijn wordt er rap een boterham gegeten en dan vertrekken we naar de cinema.

Michel had vandaag vrij en dus konden we nog iets plannen met iedereen. We gaan naar de voorstelling van 14u15, Rapunzel bekijken en hopelijk hebben we daarna nog tijd om te gaan schaatsen op het Sint-Pietersplein (maar ik betwijfel het). En vandaar dan doorrijden naar mamie om het einde van het jaar daar, naar goede gewoonte, te vieren in fantastische gezelschap en met goed eten.

Nu nog rap voortdoen en alle cadeautjes van gisteren inpakken voor ze terug zijn. Alvast een leuk feest gewenst vanavond.