Tag: Anna

Familieuitstap

Maanden geleden was er zieligkijken: Twenty One Pilots kwam naar Brussel en alle vier vonden dat toch wel zeer goed.

Ik ken veel muziek en tegelijk ken ik ook niets: ik ken bandnamen, deuntjes, soms hier en daar een titel van een liedje, maar het verband tussen de verschillende onderdelen leggen zit er niet altijd in. Dus vroeg ik wie dat waren.

Ik denk dat de kinderen toen ‘Stressed out‘ hebben opgelegd en uiteraard deed ik van ‘Ah! Die! Die vind ik wel goed’. Daarna volgden nog een reeks nummers die ik bizar genoeg kende.

Veel palaveren later (gelukkig was het een concert waar het lang duurde vooraleer het uitverkocht was) besloten om dan maar tickets te kopen: voor mijzelf en voor alle 4 de kinderen (én ook voor een vriendin van Zelie): we gingen er een familieuitstapje van maken en voor één uitzonderlijke keer zou een late avond voor Jan en Anna eens mogen.

Begin september was het drama: we kregen de schoolkalender van de basisschool te zien en toen bleek dat de week van Anna’s Ardennenklas samenviel met het concert. Tranen. Veel tranen. Anna zou niet mee kunnen gaan en ze zat daar dus al maanden naar uit te kijken. Het alternatief was gelukkig ook een goede troost.

Het ticket was in no time wel weg: Zelie nam het over als verassing voor de verjaardag van haar beste vriendin … die dus nog 2 maanden heeft moeten wachten vooraleer ze wist dat ze meeging. 2 maanden hebben ze dat kind geplaagd met ’toch jammer dat je er niet bij kan zijn hé’.

Het werd uiteindelijk ook nog spannend voor Zelie want die was zondag ziek geworden: keelontsteking, en zat dus al sinds maandag thuis. Gelukkig voelde ze zich al beter gisteren en met nog wat pijnstillers lukte het aardig. We waren allemaal alleszins opgewonden.

aanschuiven

Soit. Concert zelf dus. Gisterenavond.

Eerst kregen we Bry te zien. Zelie wou absoluut op tijd op het concert zijn om hem te zien. Blijkbaar volgt zij hem al een tijdje op Youtube. En ze had gelijk: zeer zeker meer dan de moeite waard. Goede show, goede set, zeer goede keuze van Twenty One Pilots om hem als voorprogramma te zetten. De zaal was zeer goed opgewarmd en iedereen had er nog meer zin in.

En daarna een half uurtje wachten op de hoofdact en het zat er boenk op, vanaf de eerste noot.  Ambiance, show, energie. Zeer, zeer goed, ondanks dat de akoestiek in Vorst niet altijd je dàt is. Ik heb staan meezingen en -dansen en vooral genoten, zowel van het concert als van de kinderen die hun zo ongelooflijk goed aan het amuseren waren.

De mannen vlogen van hier naar daar en dat was soms ook letterlijk te nemen: op een ik-en-een-gij stonden ze plots tussen het publiek links, dan weer op een podium achteraan, klom de zanger op een soort stelling/paal zodat hij hoog boven het publiek stond, werden ze op handen gedragen door het publiek en speelden ze zo verder, … Machtige avond gehad en niet alleen de kinderen.

Tik op de vingers en een bank achteruit

Donderdagavond viel mijn euro: Anna vertrok deze ochtend op Ardennenklas.

Op zich tijd genoeg om alles in gereedheid te brengen, maar te laat voor iets zeer belangrijk: op mijn werk vragen of ik maandag iets later mocht toekomen zodat ik haar naar de bus kon brengen en haar uitwuiven. Ah ja, want vrijdag was het wapenstilstand en dus was er niemand op het werk.

Een zeer triestige dochter dus toen ik haar vertelde dat ik haar niet naar de bus zou kunnen brengen en ook een beetje geregel om haar daar op tijd te kunnen krijgen mét valies (dankuwel mamie voor het zeer late invallen).

Een groot gezin is dus niet altijd alles en regelen voor 6 kinderen maakt dus dat er al eens iets uit het oog verloren wordt of nét te laat gerealiseerd wordt.

Ik heb haar deze ochtend dan maar iets vroeger wakker gemaakt om nog een dikke knuffel te kunnen geven (ik vertrek normaal gezien al als ze nog slapen) en kijk: vrijdag is ze terug en ik heb beloofd om haar te staan opwachten en niemand die mij zal tegenhouden 😉 (nu wel nog op tijd een kaartje sturen of ik krijg weer slechte punten).

Carpoolen

Anna turnt al een aantal jaar, maar vorig jaar klikte het helemaal niet met de juf en toen ze hoorde dat diezelfde juf dit jaar opnieuw les ging geven zag ze het helemaal niet zitten om verder te doen.

Wat vindt Anna leuk aan turnen: de oefeningen, het balanceren, de sprongen … Ze wou eigenlijk uiteindelijk acrobatisch turnen doen, maar daar was een ‘uitnodiging’ voor nodig. Ze was wel goed op weg, want halverwege vorig jaar mocht ze naar de gevorderden groep gaan.

Geen turnen dus en toch iets zoeken dat ze heel leuk zou vinden en dus kwam ik uit bij de circusschool. Ah ja, want als er daar niet aan acrobatie gedaan wordt, waar dan wel.

Het voorstel viel zeer goed in de smaak en toen we op de website keken naar de mogelijkheden stelde ze zelf voor om te beginnen met het multidisciplinair circus: zo kon ze van vanalles proberen om dan te besluiten wat ze nu écht graag wou doen en wat niet. Of misschien beslissen dat ze alles wou blijven doen. Kan ook natuurlijk.

De lessen gaan door in Malem. Niet dat Gent nu zo groot is, maar dat ligt toch wel een eindje van het centrum vandaan. De bus dus maar: de fiets is iets te gevaarlijk voor een 10-jarige wegens toch de binnenring over te moeten. Bovendien zijn de lessen van 17.30u tot 19.00u en met de wintermaanden voor de deur wil dat dus zeggen: koud én donker.

De eerste lessen heeft Zelie haar vergezeld om zeker te zijn dat ze de juiste bus nam en op tijd afstapte. Inmiddels gaat ze alleen.

Gaan is geen probleem: rond 17u zijn er nog voldoende bussen. Terugkeren daarentegen … Als ze heel, heel rap loopt, dan kan ze een bus hebben onmiddellijk na de les, tenminste als de les dan ook nog eens heel stipt stopt. Maar als de les een ietsiepietsie uitloopt of ze is wat trager, dan mist ze haar bus en is het rap 20 minuten wachten. Opnieuw: wintermaanden, donker, koud, brrr … Bovendien was het dan rap 20.00u tegen dat ze thuis was.

Ik stuurde begin deze maand dus een mailtje naar de school om te vragen of er geen kinderen in onze buurt woonden waar ze dan ’s avonds na de les eventueel mee kon gaan. Wegens omstandigheden kon de mail maar vandaag overgemaakt worden aan de andere ouders en kijk, vanavond al antwoord: vanaf maandag zal Anna (minstens) in de buurt worden afgezet.

Joepie! Een pak van mijn (bezorgde) moederhart.

Oh ja, en die lessen, die vindt ze ongelooflijk wijs: ze is doodcontent met de verandering en ook met de variatie.

 

Pairi Daiza

Vandaag waren wel liefst 5 van de 6 kinderen thuis wegens facultatieve vrije dag/pedagogische studiedag op school. Met 6 kinderen die naar 4 verschillende scholen gaan moet dat eigenlijk nog wel lukken ook. De enige die naar school moest was Zelie, den duts.

Een dagje extra thuis met 5 kinderen, dan kies ik ervoor om een uitstap te doen. Afgesproken met een andere mama en haar dochter (vriendin van Anna) en we kwamen uit op Pairi Daiza. Niet zozeer voor de babypanda, maar omdat het zo een mooi park zou zijn én omdat de pretparken tijdens de week nu toch gesloten waren. Ik was er ooit al eens geweest, in de tijd toen het nog Paradisio heette. Het was dus al een hele tijd geleden en ik was wel nieuwsgierig naar de veranderingen.

Tot mijn verbazing zag Louis het volledig zitten om een dagje met ons op te trekken (tja tieners, ge weet dat nooit hé). Jan daarentegen besloot om niet mee te gaan en met zijn schoolvriend af te spreken. Gemakkelijk, want zo pasten we allemaal in één auto.

Het is dus effectief een zeer mooi én groot park en de dieren lijken er veel ruimte te hebben, ruimer toch dan andere dierentuinen.

Het grappige vond ik dat er daar ongelooflijk veel jonge dieren waren, waar in de media (bijna) niets over te lezen staat (behalve dan over de panda): terwijl er bijvoorbeeld allemaal heisa gemaakt wordt rond de geboorte van een babyolifant in een andere zoo, lopen er daar 3 à vier rond alsof het de normaalste zaak ter wereld is.

Soit, we hebben een mooie dag gehad met mooi weer, aangenaam gezelschap en A en Z die zich toch redelijk voorbeeldig gedroegen en flink stapten zonder al te veel te zagen. En je loopt daar toch wat kilometers af, dus voor die kleine mannen was dat een hele prestatie.

Er was even een klein drama met Anna bij de ringstaartmaki’s: je loopt door hun ‘kooi’ en dus tussen de dieren zelf zodat ze, als je geluk hebt, op je springen. Louis had geluk en had direct aantrok, maar ze wilden maar niet bij Anna komen (en het was nu niet alsof ze niet probeerden). Net op het moment dat er een aap dan toch op Anna sprong had ik Z vast om haar dichterbij een aapje te laten komen en kon ik dus geen foto trekken. Traantjes dus want nu had ze geen aandenken.

Maar voor de rest: een zalige dag gehad. Voor herhaling vatbaar.

Startschot

September loopt ten einde en dat is direct ook de start van het nieuwe scoutsjaar met de klassieke overgang.

Dit jaar geen kinders die moeten overgaan, alhoewel Zelie eigenlijk wel: zij start dit jaar bij de Jin, maar aangezien dat strikt genomen een ‘andere’ scoutsgroep is (een samenraapsel van alle Jin uit verschillende scoutsgroepen uit haar district), kan zij dus niet overgaan bij haar vorige groep.

Er staan wel wat belangrijke stappen op het programma voor volgende jaar. Een Jin-jaar dus voor Zelie waar ze in principe (o.a.) leren hoe het is om leiding te zijn en dus naar volgend jaar toewerken waar ze dan zelf een tak kunnen leiden. Niet dat Zelie dat echt nodig heeft: ze heeft al meer dan een jaar haar diploma als animator, heeft zelf een kamp ineen gestoken en geeft dus als animator zelf kampen. Ze heeft dus al wat ervaring. Maar zo met allemaal leeftijdsgenoten die weg (opnieuw) afleggen, dat ziet ze volledig zitten. Het buitenlands kamp dat erbij hoort ziet ze natuurlijk nog meer zitten.

Louis begint zijn tweede jaar als giver. Hij haalde al zijn dierentotem bij de jonggivers en mag dit jaar voor zijn adjectief gaan. Zeer benieuwd wat dat gaat worden, want hij blijft toch een specialleke.

Jan start als tweede jaar jonggiver en mag dit jaar zijn dierentotem halen. Ook zeer benieuwd dus en spannend.

Anna is derde jaar welp en dus zit er voor haar misschien een jaar als nestleider in. Ik denk dat dat wel echt iets voor haar is maar dat werd alleszins op deze eerste vergadering nog niet bepaald.

We hebben de kinders geholpen met het jaar in te zetten. Uiteraard waren we er niet bij voor de overgang, maar traditioneel sluiten ze de dag af met een maaltijd voor leden én ouders. Net zoals vorig jaar was het Chili con/sin carne en het heeft gesmaakt (ze hebben daar een lekker recept).

Op naar een nieuw scoutsjaar.

 

Eerste

De eerste schooldag voor A en Z in een nieuwe school. Voor zover te beoordelen na 1 dag is alles vlot verlopen en ze zagen er alleszins niet verdrietig uit na hun eerste dag.

De eerste schooldag voor Anna als ‘ancien’ van de school. Het zesde studiejaar mag ze dit jaar doorbrengen bij dezelfde leerkracht die Zelie en Louis ook hebben gehad. Ze zit bij haar 2 beste vriendinnen en ze ziet het volledig zitten.

De eerste schooldag van Jan in het eerste jaar humaniora op een nieuwe school. Blijkbaar is er toch nog 1 jongen daar die hij kent van de basisschool vorig jaar én waar hij, toeval oh toeval, samen mee in de klas zit. Er was enkel een kennismakingsdag vandaag, maar hij ziet het volledig zitten.

De eerste schooldag voor Louis als 4de-jaars. Communicatie niet goed gelezen waardoor hij braaf om 8u30 op school was terwijl hij daar pas om 11u moest zijn. Typisch 🙂 ’t Was ook een zeer korte dag want om 13u was hij alweer thuis, maar wel (nog altijd) zeer enthousiast thuis gekomen.

De eerste schooldag voor Zelie als laatstejaars en zij wacht nog af wat het gaat geven. ’t Was alleszins ook een zeer korte eerste dag: zij moest er ook pas om 11u zijn en was kort na de middag al weer thuis.

De eerste werkdag voor mijzelf. De collega’s leren kennen en ontdekken wat het werk allemaal inhoudt. Er is hier een toffe sfeer, wat (voor mij althans) zeer belangrijk is: ik voelde mij zeer welkom en ik denk dat het hier leuk gaat worden.

Voor iedereen: een goede start gewenst.

Einde van de vakantie

Ik had nog één dag verlof op het werk en dus nam ik hem vandaag maar op. Afgesproken met vrienden en ’s middags toegekomen op de Blaarmeersen met Jan, Anna en A en Z.

Jan wou eerst niet meegaan: geen zin om te zwemmen. Gelukkig waren we nog iets vergeten thuis waardoor ik nog een toertje deed met de wagen en Jan toch nog besliste om mee te gaan.

We nestelden ons in de Krekenput en de kinderen amuseerden zich zeer goed: meer dan zand en water hebben kinders uiteindelijk niet nodig. De volwassenen hadden daardoor de tijd om gezellig te babbelen en ondertussen regelmatig de kinderen te tellen.

We zijn niet te lang gebleven want morgen 1 september. Maar Anna wilde nog op de grote glijbaan waardoor we op het gras belandden aan het strand. Daar waren opnames bezig voor Karrewiet en toen Anna en haar schoolvriendin, die ze was tegengekomen, dat ontdekten moesten ze natuurlijk meedoen. Er zou een filmpje gemaakt zijn, maar ik vind het nergens terug 🙁

Het is uiteindelijk (gelukkig) toch niet laat geworden. Mooi op tijd thuis om tijdig te kunnen eten zodat A en Z zeker op tijd in hun bed zaten voor de eerste schooldag. Maar alleszins een mooie afsluiter van de vakantie.

Een avond aan zee

Deze ochtend had Jan zijn eerste competitiewedstrijd in Torhout.

Prachtig warm weer en een zalig wind. Ze speelden een heel mooie match en de competitie was goed ingezet.

Toen we in Gent kwamen bleef alleen de warmte over: niets van wind. Ik miste de koelte van Torhout. En dus stelde ik voor om naar zee te rijden. Gewoon. ’s Avonds.

We kwamen toe tegen 18.30 en zijn gebleven tot bijna 21u en het was gewoonweg zalig: een zo goed als leeg strand, lekker warm (31 °C) en een opkomende zee.

Drukke week ahead

Als de week ingezet kan worden met een vrije dag is dat altijd leuk, zeker als die vrije dag dan een prachtige dag is die we kunnen doorbrengen in de tuin bij vrienden. Zalig.

Er waren pannenkoeken, taart, ijs, cake, … Er waren heel veel kinderen, groot en klein (4 van (bijna) 17 jaar, 1 15-jarige, 1 12-jarige, 1 11-jarige, 1 10-jarige, 3 4-jarigen). Er waren de volwassenen die veel bij te praten hadden. Er werd nog volk uitgenodigd door de jongeren omdat die toch om de hoek woonde. Er werd met de waterbaan gespeeld (vooral door de kleuters) en op de trampoline gesprongen (door alle kinders) en er werd zelfs op Pokémon gejaagd (of er werd toch naar gezocht) en gezelschapsspelletjes gespeeld.

Een ideale manier ook om de batterijen op te laden, want van alle kinderen zijn er 8 mee naar huis gegaan met ons. Dat is het aantal dat volgende week bij ons blijft slapen: onze eigen 4 natuurlijk, dan A en Z en ook nog L en S, vriendinnen van Zelie die samen met haar volgende week kamp geven als moni.

Van de 8 kinders zullen er de komende week wel 6 (7) niet of amper thuis zijn wegens kamp (geven): Louis doet een MakeIT camp, Zelie en haar twee vriendinnen geven dus zelf een kamp. A en Z gaan voor het eerst afzonderlijk op kamp (zo kan den anderen de komende week ook nog wat gaan werken). Jan vertrekt dinsdagavond met zijn vriend naar zee tot donderdag en Anna blijft thuis. Eigenlijk is ze alleen woensdag alleen thuis (en daar kijkt ze naar uit) want donderdag neem ik een vrije dag om dan samen met haar Jan af te halen aan zee.

Ne mens zou moe worden van alleen het gedacht.

Damn!

Kijk, ge moet daar eerlijk in zijn: ik had ergens gehoopt dat dat paardrijkamp toch een beetje zou tegengevallen zijn. Mis dus.

Vandaag gingen we Anna afhalen. Dit keer met een kleinere kolonne met enkel den anderen en A en Z en ik: er was namelijk beloofd aan A en Z dat ze nog eens in de speeltuin gingen mogen spelen.

Een mindere tocht er naartoe: als je om 17u in Limburg moet zijn op een vrijdagavond, dan is dat vragen om moeilijkheden, zelfs als je met een uur speling vertrekt. Gelukkig houden ze er daar rekening mee zodat we ons niet hoefden ongerust te maken dat we veel en veel te laat zouden zijn.

De verkeerschaos was zo erg dat onze GPS er zelfs van in de war geraakte: het ene bericht met de vraag of we de alternatieve weg wilden volgen, was nog niet goedgekeurd of er kwam al een ander. Soit. Uiteindelijk al bij al ‘maar’ een half uur later dan voorzien toegekomen, rond 17.30u.

Tijd genomen om de verhalen te horen en ja hoor, madam vond het heel leuk. Ze heeft veel geleerd, vond de paarden top, leidde ons rond op de manege om haar lievelingspaard te tonen en was heel enthousiast over zowel de inhoud van het kamp als over de monitoren. Voor herhaling vatbaar dus, maar ze is er mee akkoord dat we het zullen houden bij kampen en geen lessen tijdens het jaar.

We waren ook voorzien om daar te picknicken in de speeltuin en nog een beetje te spelen en dan was het alweer tijd om huiswaarts te keren. Gelukkig waren tegen dan alle files opgelost en ging de terugrit heel wat vlotter.