Tag: Anna

Opoffering

Er stond een dubbele boeking op het programma, maar niet echt: Zelie ging gisterenavond om 20.30u naar Bandits gaan kijken. Ik ging op hetzelfde moment met vriendinnen naar Pieter Embrechts. Voor elke leeftijd iets, nietwaar?

Scenario: avondeten. We zitten aan tafel. Zelie haar vriendin/gezelschap voor de avond zit erbij. De vriendin kent Bandits niet echt, dus wordt de muziek opgezet, kwestie dat zij dan toch tenminste een idee krijgt. Mijn 4 kinders zingen in koor elk liedje mee: ondertussen kennen ze het wel.

Naarmate de cd en het eten vordert beginnen er twee te zagen: Jan en Anna willen ook naar het optreden. Toe? Alsjeblieft? Zelie en vriendin zien een babysit-opdracht voor de avond niet zitten: zij willen zich kunnen amuseren, waar ik volledig achtersta. Ik zie het trouwens ook niet zitten dat een 10- en 12-jarig met 2 (weliswaar zeer verantwoordelijke) pubers naar een avondoptreden gaan. Ik heb ook plannen én een afspraak, dus kan ik zelf niet mee. Gaan kijken zit er dus niet in.

Een half uur voor aanvang van het concert zitten 2 triestige kindjes mij aan te kijken. Zo triestig dat ik overstag ga: we maken ons klaar, lopen Bij Sint-Jacobs (en dus Pieter Embrechts) voorbij en vinden nog een plaatsje op de allereerste rij voor Bandits, naast zus-lief en vriendin – wat een moeder lijden kan 😉

Twee zeer gelukkige kindjes hielden zich klaar.

Bandits wachten

En ik moet toegeven, het was een zeer, zeer goed concert. Dankzij mijn kinders ken ik de liedjes ook, daar niet van, maar live zijn die mannen echt wel zeer goed. En hun covers zijn ook zeer goed: nooit een kopie van het origineel, wel telkens hun eigen versie er van, en een goede versie erbovenop.

Bandits start

Eventjes was er paniek: plots schril gefluit en iedereen moest het plein verlaten. Het concert werd stilgelegd en de artiesten in allerijl afgevoerd terwijl wij op de rand wachtten. Anna was aan het huilen en Jan en Zelie waren ook bang, maar algauw bleek dat er niets ergs aan de hand was (oef!). Wel een zeer bizar iets om mee te maken en een zeer raar zicht, zo’n leeg concertplein terwijl errond alles als normaal doorgaat.

Het concert werd gelukkig niet afgelast en ze hebben hun set kunnen afmaken en tegen het einde van het concert waren Anna en Jan hun schrik al volledig vergeten.

En zo hebben Jan en Anna ook hun eerste live concert meegemaakt. Ze vonden het zo fantastisch dat ze wilden blijven voor Laura Tesoro, maar daar ik dan wél even mijn been voor stijf gehouden en zijn we naar huis gegaan.

3 op 4

Zowel Zelie, Louis als Anna kwamen vandaag terug van kamp.

De leiding had aan de ouders gevraagd wie kon helpen de groep naar Charleroi te brengen en hen daar dan ook te komen ophalen. Ik had mij opgegeven om hen bij terugkomst op te halen en dus vertrok ik redelijk op tijd naar Charleroi.

Ze landden om 12.05u dus dat was nog een degelijk tijdsstip. Strikt genomen zouden we dan op tijd terug in Gent zijn om dan om 15.20u Anna te kunnen afhalen aan het station. Dat laatste is uiteraard niet gelukt.

Naar Charleroi rijden was geen probleem, maar in het heengaan zag ik al direct dat terugkeren een ander paar mouwen zou zijn: zeer lange file tussen Erpe-Mere en Gent, zeer lange file rond Anderlecht … Er zou dus een alternatieve route moeten uitgestippeld worden, wilden we niet stilstaan.

Maar dus eerst naar Charleroi waar ik twee ongelooflijk vermoeide maar ook ongelooflijk gelukkige tieners in de armen kon sluiten. Ze hebben blijkbaar een zalig en fantastisch kamp gehad: niet te zwaar wat betreft staptochten, prachtige natuur, zalig goed weer en de groep (toch wel 14 tieners samen) kwam zeer goed overeen zodat het ook op dat vlak een fantastisch kamp was. Chapeau voor de leiding om dat allemaal zo mooi ineen te steken en hen zo een prachtige reis en herinnering te geven.

De terugweg liep dus via omwegen, waardoor we er 2u over gedaan hebben i.p.v. 1,5u langs de ‘normale’ weg. Maar aangezien die normale weg op 2 plekken dicht zat, waren we in verhouding dus toch ‘vroeger’ terug in Gent. Niet op tijd voor Anna, maar dat had ik al met den anderen uitgeklaard op voorhand: hij ging haar halen moest het mij niet lukken.

Uiteindelijk zijn we allemaal tegelijk thuis toegekomen: ik zette eerst de andere givers af aan het lokaal en tegen dat we thuis kwamen, kwamen Michel en Anna ook net thuis.

En ook Anna had een fantastisch mooi kamp en blijkbaar had ze ook de hele tijd heel mooi weer, daar in Eben-Emael. Ze had een mooi kleurtje alleszins en zag er zelfs uitgeslapen uit.

Nu tijd voor de was (jaja, ook de mijne) en dan is het nog tot volgende week vrijdag wachten vooraleer Jan ook terug is.

Scoutskamp

De scouts waar ons gasten bij zitten vertrekken altijd op kamp in de eerste helft van juli. Zeer goed, vind ik, want we wonen in Gent en dan zijn ze altijd terug voor de Gentse Feesten. Het vertrek is ook altijd zeer kort na het einde van het schooljaar en ik vind dat eigenlijk geen betere manier om een schooljaar af te sluiten. En zij ook niet.

Ze gaan daar met de hele groep op 1 locatie op kamp en tot vorig jaar vertrokken ze op verschillende tijdstippen om dan allemaal samen terug te komen, want ja: een kamp voor de kapoenen duurt nu eenmaal minder lang dan dat van de givers.

Dit jaar een kleine verandering: ze vertrekken allemaal samen om dan op verschillende momenten terug te komen.

Allemaal, behalve de givers, zijnde Zelie en Louis dus. De givers gaan dit jaar op buitenlands kamp naar Porto en omgeving (Portugal dus). Ze hebben daar een heel jaar zeer hard voor gewerkt met ongelooflijk veel financiële acties (de minst populaire scoutsactiviteiten voor elke scout, zou ik zo denken), maar zo hebben ze de prijs voor ons ouders wel enorm kunnen drukken (en beseffen ze dat zo’n dingen niet voor niets komen).

Omdat de vlucht vandaag zeer vroeg vertrok, zijn ze gisterenavond al vertrokken naar de luchthaven met de bedoeling om daar toch nog wat te slapen. Binnen 11 dagen zien we ze dan terug.

Dinsdag vertrekken Jan en Anna dan. Anna komt op dezelfde dag terug als Louis en Zelie. Jan net als de Gentse Feesten beginnen.

En als ik Jan en Anna uitgezwaaid heb, mag ik mijzelf dan klaarmaken om te vertrekken naar Kopenhagen.

Yep, de vakantie wordt goed gestart.

Yiha!

Alle rapporten zijn binnen en hoera! hoera! ze zijn er allemaal door.

Het eerste rapport dat we kregen was Louis: hij kreeg zijn eindrapport woensdagochtend al en is geëindigd met een mooi resultaat en (gelukkig) betere examens dan voor het Paasverlof. Een A-attest dus en een welverdiende vakantie.

Daarna was het de beurt aan Jan: woensdagavond was het proclamatie en mocht hij zijn einddiploma lager onderwijs in ontvangst nemen. Volgend jaar gaat hij dus naar het humaniora. Spannend.

Vandaag kregen Anna en Zelie hun rapporten en ook mooie resultaten en, voor Zelie dan toch, een A-attest.

Geen gepieker dus deze vakantie, alleen maar genieten en zorgen dat ze uitgerust zijn tegen september (en manmanman: Zelie zit dat begod in het laatste jaar humaniora. Echt! Meent ze dat nu?)

Tieners: meet kleintjes

Deze morgen de tieners uit hun bed gehaald en ja, ook al zijn het examens, 8u30 is voor hen nog altijd ontiegelijk vroeg. Maar ze wisten het en er was geen protest 😉 Ze keken echt uit naar de kennismaking.

Het was een zeer aangename voormiddag en het klikt tussen de kinders, wat uiteindelijk het belangrijkst is.

Volgende week hebben we nog eens zo’n voormiddagbezoekje met iedereen en dan is het opbouw naar het komen wonen bij ons.

A & A & J & Z

We hebben de kennismaking tussen onze kinderen en de pleegkinderen opgesplitst: vandaag met Jan en Anna, volgend weekend met alle vier.

De reden hiervoor is tweeërlei: de eerste is gewoon praktisch: Zelie en Louis beginnen aan de examens en het is nu niet de moment om op woensdag een paar uur niet te kunnen studeren. Anderzijds dachten we dat het misschien minder overdonderend zou zijn voor de pleegkindjes om eerst de 2 ‘kleinsten’ te ontmoeten en daarna pas de 2 grote. Want ons ‘grote’ zijn ondertussen toch al redelijk groot. Alletwee 1m70 en bij Louis is het nog niet gedaan.

Eerste ontmoeting tussen de kinderen en Jan en Anna dus vandaag en die is zeer vlot verlopen. Jan kwam in het begin nog af en toe onwennig naar mij toe ‘ik weet niet hoe ik daarmee moet spelen’, maar na een kwartierke was dat ook voorbij. Ze hebben samen buiten gespeeld en het was wel een beetje een meisje-meisje, jongen-jongen spel. Grappig om zien.

En kijk: zowel Jan als Anna zijn nu zeker volledig mee met het verhaal en zien het compleet zitten.

Zaterdag dus met de hele bende ernaartoe.

Wat een fantastisch project was me dat zeg

Dit jaar was er geen schoolfeest op de basisschool. Een heel jaar lang hebben ALLE klassen (en dus ALLE leerlingen en leerkrachten) hun muzische uren gestoken in 1 project: in samenwerking met de Opera Vlaanderen hebben ze een rond ‘Babel‘ gewerkt.

Dit weekend brachten ze 3 (uiteindelijk) uitverkochte voorstellingen, in de opera zelf, en konden we zien wat ze het hele jaar dus uitgestoken hadden. In 1 woord: prachtig. En ik ben daar dus niet alleen in, in die superlatief en het is nu echt niet omdat mijn eigen kinderen daaraan meewerkten dat ik het prachtig vond.

Wat de mensen van de opera gepresteerd hebben om ons kinderen te laten doen, gewoonweg fantastisch. Als ouder zwol je van trots, en niet alleen voor je eigen kind, maar voor het hele project.

Alle foto’s en filmpjes kan je zien op de Facebookpagina van het project: Anna is komt redelijk in het begin aan bod als één van de kinderen met een gekleurde cape. Jan kan je niet zien, enkel horen: als je een trompet hoort bij de muziek, dat is hem. Hij mocht zelfs met een solo het project inblazen.

Yep: prachtig project, prachtige prestatie, fantastisch optreden. Ze hebben dat allemaal meer dan fantastisch gedaan.

 

Afscheid van een stukje jeugd

De hele heisa rond de nieuwe K3 werd hier zeer hard gevolgd. De hele TV show werd gevolgd van begin tot einde en de gekozen combinatie was ook één van onze favorieten, dus eigenlijk zijn we wel content.

Toen een vriendinnetje van Anna vroeg of zij en een andere vriendin, én de mama’s, samen met haar naar de afscheidsshow wilden gaan kijken, wou ik dat wel: ook bij mijn kinders werd K3 heel veel gedraaid toen ze kleiner waren en ik vond het een mooi afscheid van een stukje van hun jeugd. Gevraagd aan de rest van het kroost hier thuis en Zelie was zeer enthousiast en zelfs Jan wou heel graag mee. De enige die niet geïnteresseerd was was Louis.

Op zoek dus naar tickets, want alles bij elkaar geteld zouden we met 10 zijn. Na veel zoeken bleek er enkel nog plaats tijdens de Krokusvakantie voor zo’n grote groep, en toen waren er ook maar 9 meer: één iemand had al plannen.

En kijk: woensdag was het dan zo ver en ik moet zeggen: het was een heel leuke show. Het verschil tussen de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ meisjes is duidelijk zichtbaar en er zal nog moeten geschaafd worden aan het acteertalent van de nieuwkes (logisch wel), maar ze doen dat echt al zeer goed.

Het leukste vond ik eigenlijk wel het publiek dat vlak voor ons zat: een bende van ongeveer 8 jongeren (einde tieners? begin twintigers?) die ongelooflijk enthousiast meededen en zelfs bijna hysterisch deden. Zalig om zien 🙂

En zo dacht ik dat we er wel vanaf zouden zijn, maar noppes dus: de nieuwe meisjes hebben blijkbaar zo’n goede indruk nagelaten zodat zelfs Zelie opnieuw de plaat van voor naar achter beluistert en alles al kan meezingen. Binnen een paar jaar maakt zij dus deel uit van die enthousiaste 20-ers, samen met haar vriend(inn)en 🙂

Oef!

Er was stress, de afgelopen examenperiode. Vooral bij Zelie dan. Het vijfde middelbaar is toch wel zeer zwaar. Vele taken, kleine en grote toetsen, mondelinge en andere examens al voor de examenperiode (luisteren en zo), … druk druk druk dus tot en met de laatste dag voor de examens. Resultaat: onze graag-tot-in-de-puntjes georganiseerde dochter (toch als het op de studies aankomt) had zich niet op voorhand kunnen voorbereiden en moest dus alles studeren de dag voor het examen zelf.

In principe geen probleem: al haar toetsen en taken waren tot nu toe zeer goed, dus ze zou het wel moeten kennen. Maar dat ging er bij haar niet in. Paniekaanval, misselijkheid, lichte koorts, blokkeren van haar rug, … Soit, kort gezegd: haar lichaam kan niet goed om met stress. Terugkomen van examens en het was maar ‘bwah’ of ‘zozo’ gegaan. Niet zeer positief dus.

Maar als Zelie zegt ‘zozo’, dan is dat meestal nog zeer goed en dus (gelukkig) ook nu: een mooie 74+% en daarmee ruim boven haar klasgemiddelde. Zeer schoon rapport dus. Zij (en wij) doodcontent en opgelucht. Vanavond gaat ze feesten bij haar vriendin en ze gaat een zorgeloze vakantie tegemoet.

Gisteren hadden we het rapport van Louis al gekregen. Tijdens de examenperiode was hij de volledige tegenstelling van zijn zus: geen spoortje stress gezien. Hij ging vrolijk en vol vertrouwen naar elk examen en telkens kwam hij thuis en het was goed gegaan. Hij is zelfs naar een examen gegaan waarvoor hij niet gestudeerd had. Correctie, zoals hij zelf zei: niet herhaald had (want gelukkig had ik samen met hem een schoon studeerschema opgemaakt zodat hij alles al goed gestudeerd had vooraf) en dat was zelfs goed gegaan.

Maar goed of niet: vorig jaar was het ook allemaal goed gegaan, en een B-attest was het resultaat. Dus ik was niet op mijn gemak. Maar de klastitularis stelde ons onmiddellijk op ons gemak en was zeer tevreden over zijn resultaten. Een zeer goed rapport en nog eens een bevestiging gekregen (door de leerkrachten: we hebben ook met zijn lerares fysika gesproken) dat Louis daar (zowel school als richting) echt wel op zijn plaats zit.

Anna heeft ook haar eerste ‘examens’ achter de rug met een zeer goed resultaat. Een zeer goed rapport, zowel voor de examens als voor haar dagelijks werk. Alleen haar Frans kan een (klein) beetje beter, maar dat zei ze zelf, dus geen zorgen. Een marginaal puntje dus. Jan zijn examens waren ronduit schitterend, beter zelfs dan zijn dagelijks werk en dat rapport was ook al zeer goed.

Vier goede, zelfs schitterende rapporten. We kunnen niet blijer zijn, maar dan vooral voor hen, want nu gaan ze volledig zorgeloos de vakantie in en is het helemaal genieten.