Tag: Anna

Spraakkunst

Anna bouwt langzaam maar zeker haar woordenschat op.

Momenteel zegt ze al ‘mama’, ‘papa’, ’teen’, ‘bee'(r), ‘chat’ (FR voor ‘poes’ dus) en ik zal er wel een paar missen, maar haar laatste woordje is eigenlijk wel zeer leuk: ‘konijn’.

Een dag of twee geleden zei ze nog ‘koon’ maar Zelie heeft er even mee geoefend en plots kwam er ‘konijn’ uit. Heel mooi uitgesproken. Met een korte ‘o’ en de ‘n’ uitgesproken zoals een Spaanse ‘n’ met een tilde op. Een beetje als ‘konnjijn’.

[youtube dmwp7X65RqU]

Heel schattig. Net als ons ganse meisje 🙂

Nog 5 minuten

en dan ga ik slapen.

5 minuten: net genoeg om nog iets te schrijven.

5 minuten: om zeker te zijn dat Anna nu eindelijk slaapt.

Niet dat ze lastig was om een of andere niet bepaalde reden (babies hebben dat nu wel eenmaal af en toe). Neen, ze had wel degelijk een goede reden: ze heeft overgegeven.

Een goed uur heb ik er mee opgezeten om zeker te zijn dat het er toch wel allemaal uitlag wat er uit moest komen. Daarna wou ik haar terug leggen, maar ze krijste het kot bijeen én maakte daarbij haar zus wakker, dus heb ik haar maar meegenomen bij mij in bed.

Eerst protesteerde ze nog eventjes, maar algauw begon ze zich in allerlei bochten te wringen om de slaap te proberen vatten. Het lukte duidelijk niet want na 10 minuten zette ze zich recht en keek zo met een verslagen uitdrukking naar mij … ocharme.

Ik heb haar maar terug proberen leggen in haar eigen bed en hoera! het lijkt gelukt te zijn: toen ik haar neerlegde gaf ze geen kik. Ze leek opgelucht om in haar eigen bedje te mogen.

Zonet naar beneden gegaan om een was in te steken, want zowel haar beddegoed als haar slaapzak zijn (uiteraard) vuil. Gelukkig heb ik alles in reserve 🙂

De 5 minuten zijn voorbij en het is nog altijd stil. Ik kruip er dus ook maar in.

Controle op 15 maand

Gisteren was het de allerlaatste controle bij Kind & Gezin met Anna. De resultaten:

  • gewicht: 9,660 kg
  • hoofdomtrek: 47 cm
  • lengte: 76 cm

Anna kan alleen eten (nog niet goed scheppen, maar het lepeltje naar haar mond brengen en eten erin stoppen is geen probleem: de lepel wordt niet omgekeerd en alles beland in haar mond) en van een beker zonder tuit drinken, en blijkbaar is dat nogal vroeg, dus op dat vlak scoort ze.

Ze loopt nog niet alleen en zegt nog niet veel woorden, maar dat is niet speciaal laat, eerder normaal.

Voor het lopen is ze wel goed aan het oefenen. Vandaag liep ze voor het eerst aan één hand zonder dat ze na twee passen begon te zagen opdat ik ook mijn ander hand zou geven.

Qua spreken, vermoed ik dat Anna niet al te vlug zal zijn: ze kan het zo goed uitleggen zonder woorden dat ze er waarschijnlijk niet gauw het nut van zal inzien 🙂

Voor de rest doet ons meisje het heel goed, niets op aan te merken.

Laatste controle en tevens laatste spuitjes (polio/di-te-per/hepatitis en het nieuwe vaccin tegen pneumokokken). Daar waar Anna nog geen enkele keer gereageerd heeft op de vorige spuitjes, had ze vandaag toch een beetje verhoging, maar ondertussen is dat ook al weer volledig voorbij.

In principe is er nog een bezoek op twee jaar, maar ik heb maar gezegd dat ik daar niet aan mee doe: ik zie er het nut niet echt van in. Zelie heeft dat bezoek wel gehad, maar eigenlijk alleen omdat Louis dan pas geboren was en we er toch moesten zijn voor hem. Voor Louis en Jan had ik telkens wel een afspraak, maar uiteindelijk ben ik er nooit geraakt. Deze keer heb ik er dus gewoon geen gemaakt en gezegd dat ze mij ook niet moesten contacteren, want anders doen ze dat wel.

Dus wat ons betreft hebben we gisteren een hoofdstuk afgesloten.

Next.

Up and running

Door al de drukte van gisteren was ik het nog haast vergeten ook.

Voordat het volk toekwam gisteren in de zaal had Michel een beetje (voor de kinderen) leuke muziek opgezet. Anna was aan het kruipen en toen ze de muziek hoorde begon ze te ‘dansen’: op haar knietjes hief ze haar armpjes afwisselend omhoog op maat van de muziek. Ongelooflijk grappig om zien (en neen: we hebben er geen beelden van).

Na een zeer korte tijd vond ze dat niet meer leuk en ging op haar poep zitten, vandaaruit zette ze zich recht, zonder enige steun, EN DEED TWEE STAPPEN! volledig alleen en zelfstandig.

Daarna heeft ze het nog eens gedaan, voor het volk toekwam, en ’s avonds, toen ze eindelijk volledig op haar gemak was met het volk, heeft ze het nog eens gedaan.

De marathon zal ze nog niet zo gauw lopen, maar haar eerste stapjes zijn dus een feit (en neen, ook hier hebben we geen beelden van 🙁 ).

Coördinatie

Jawel: nog eens een postje over Anna.

Haar fijne motoriek gaat er ook met sprongen op vooruit. Sinds enige tijd wil ze bijna niet meer eten als ze het niet zelf kan doen.

Ik weet dat ze al eens zo een fase gehad heeft, maar toen kón ze het echt nog niet. Het scheppen wou niet lukken, de lepel naar haar mond brengen al helemaal niet en als hij haar mond al bereikte dan lag het eten er meestal al af of werd het volledig rond haar mond gesmeerd.

Die coördinatie die vroeger mankeerde is er nu wel. Meestal wil ik haar een hapje geven en draait ze resoluut haar hoofd weg. Als ik het lepeltje dan in haar bord legt neemt ze het mooi en goed vast in haar handje en brengt het mooi naar haar mond mét al het eten er nog op.

Het scheppen zelf wil nog niet lukken: het lepeltje glijdt eerder over het eten dan dat ze het erin kan steken, maar dat komt dus nog.

Deze namiddag heeft ze dan ook nog druiven van de tros getrokken: helemaal alleen en heel voorzichtig … of toch: ze heeft er twee af kunnen trekken, de rest heb ik haar gegeven.

Next!

Slapjes

Anna heeft weer koorts. Sinds vrijdagavond.

Ik ben nu niet de persoon om direct naar de dokter te gaan crossen. Met vier kinderen passeren er regelmatig virusjes en koorts is op zich niet echt iets om je heel veel zorgen over te maken. Het zijn de andere symptomen waar ik goed naar kijk en me laten besluiten of ik al dan niet naar de dokter zou gaan.

Gisteren had ze dus ook koorts en eigenlijk nogal veel (39,2 °C ’s ochtends en nog 38,7 °C ’s avonds) maar voor de rest leek ze niet echt ziek: ze was vrolijk en actief en sliep goed, al sliep ze wel een beetje langer dan normaal maar dat is in de omstandigheden normaal.

’s Ochtends en ’s middags heeft ze niet al te veel gegeten, wat normaal is als ze niet goed is, maar gisterenavond at ze dan wel goed. En drinken deed ze genoeg.

Deze morgen leek het echter nog niet verbeterd en gezien het er naar uit zag dat Michel deze namiddag alleen ging zijn met de vier kinderen, ben ik voor de zekerheid toch maar naar de dokter geweest.

Gelukkig heeft hij bevestigd wat ik dacht: niets om je zorgen over te maken. Een beetje een rode keel, maar absoluut nog niet ontstoken. Voortdoen dus met wat ik al deed: koortsbestrijdend behandelen, haar het laten uitzieken en zorgen dat ze genoeg drinkt.

Al die virusjes zijn goed voor de weerstand. Ze kan er alleen sterker uitkomen.

Halfslachtige poging

Tja, wat wilt ge, ons madam is nogal eigenzinnig dus als ge wilt dat ze iets doet, zal ze het niet doen hé.

Ze was aan het swingen en toen vroeg ik aan Michel om het te filmen, maar tegen dat hij zijn apparaatje klaar had was het haar beu.

Maar hier toch een kleine ’teaser’ en beeldt u in uw hoofd in wanneer ze dat enthousiaster doet.

[youtube 8C2BjPTS1mo]

Swingen

Anna is een danserke. Zoooo grappig, ongelooflijk. En zo ‘cute’.

Ze zit in de auto en we zetten een cd-ken op en daar gaat ze: armpjes zwaaien, hoofdje heen en weer, beentjes op en neer.

Meestal niet samen hoor: nu eens het ene, dan weer het andere én meestal met haar duimpje in haar mond.

Neen, ge zoudt het moeten zien. Echt.

Tandjes 9 en 10

’t Was een tijdje geleden dat ik Anna nog controleerde op tandjes.

Na die eerste acht tandjes leek alles een beetje stilgevallen. Sindsdien is ze ook nog eens ziek geweest en ze vind het almaar minder leuk als ik in haar mondje probeer te voelen (onbegrijpelijk nietwaar), dus had ik het een beetje uit het oog verloren.

Tot we gisteren aan het spelen waren en ze zo hard schaterlachte dat ik zo goed als binnenin haar volledige mond kon zien. Toen ik probeerde te voelen met mijn vinger, stak ze hem er zelf in … en begon er spontaan op te bijten. Niet zo plezant, kan ik u verzekeren, want die kleine dingen zijn vlijmscherp.

Maar met een beetje gewriemel kon ik haar tandvlees links en rechts van haar snijtanden bevoelen en daar waren ze: tand negen, eerste kies rechtsboven en tand tien, eerste kies linksboven.

Hoe ik zo zeker ben dat het in die volgorde is? Wel, tand negen zat er al goed door en tand tien is nog maar een, weliswaar scherp, puntje … of ’t is natuurlijk dat rechts gewoon ongelooflijk sneller groeit dan links.

Nog twaalf te gaan.

Uitslapen

Zondag- en maandagochtend heb ik kunnen uitslapen. ’t Is te zeggen: langer kunnen slapen dan 6u30 ’s ochtends (of zelfs vroeger, want zaterdagochtend was Anna er al om 6u15).

Dat uitslapen houdt in dat ik tot later dan 9u heb kunnen slapen. Dat zijn bijna drie zalige uren langer dan normaal dus.

Het lag niet aan Michel: hij is niet speciaal opgestaan voor de kinderen om mij te ontlasten.

Nee, het lag aan Anna.

Zie, de drie andere zijn al ‘oud’ genoeg om zelf op te staan. Ze hebben ook niet liever want dan komen ze gewoon beneden, komen zachtjes naast mij aan het bed staan en vragen stilletjes of ze TV mogen kijken. Op zondag mag dat normaal gezien en zijn zij zoet zolang ik of Michel niet opstaan.

Ik sta dan op als Anna wakker wordt en dat is meestal maar maximaal een half uur langer dan de drie anderen. Zondag- en maandagmorgen dus niet.

Zondag ben ik om 9u opgestaan. Niet omdat Anna wakker was, maar omdat er toch iemand om koeken moest gaan. Anna is uiteindelijk om 9u35 wakker geworden.

Maandag was het 9u45 toen ik opstond (Michel was deze keer om 9u opgestaan). Ik was totaal groggy van het lange slapen (ben dat totaal niet meer gewoon) en toen ik bij Anna binnen ging kijken sliep ze eigenlijk nog altijd. Ik ben zachtjes beginnen rondlopen in haar kamer en ze is onmiddellijk wakker geworden, dus echt slapen deed ze niet meer.

Anna was dus duidelijk niet in ‘haren haak’. Zondag heeft ze haar middageten overgeslaan: ze zat wel aan tafel maar wou niet eten. Ik heb haar dan maar in haar bedje gestoken waar ze een volle twee uur geslapen heeft.

Maandag was niet veel beter want twee uur nadat ze opgestaan was, om 11u45, lag ze alweer doodmoe in haar bedje.

Na haar middagdutje leek ze beter: ze was weer actiever en vrolijk, maar haar middageten wou ze toch niet. Beide dagen heeft ze (gelukkig) wel veel fruit gegeten en goed melk gedronken en op vlak van eten moet ik mij eigenlijk geen zorgen maken want ze heeft genoeg reserves.

Maar dat slapen, daar maakte ik mij wel een beetje zorgen over. Want ze hoest ook wel en slapen, dat deden Louis en neefje Emil ook heel veel toen ze een longontsteking hadden (of er toch op het randje van zaten).

Goed in de gaten gehouden dus en toen ze gisterennamiddag goed actief was en wel speelde was ik toch een beetje gerustgesteld. Was ze passief geweest dan had ik in een mum van tijd op de spoed gestaan.

Deze morgen ging ik doodstil Zelie wakker maken om Anna zoveel mogelijk te laten slapen: slaap is nog altijd het beste medicijn, nietwaar.

Maar de deur van de kamer was nog niet goed open of Anna zette zich al recht en begon haar hele leven te vertellen. Duidelijk een teken dat ze weer de oude is.

Bij de onthaalmoeder was alles meer dan in orde: ze heeft nu wel goed gegeten, zeer goed gedronken en was zeer vrolijk en actief.

Nog een virusje overwonnen, hoera!